Η χειρονομία του απερχόμενου και επανεκλεγέντος πρωθυπουργού της Δανίας, όταν ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα της αμφίρροπης δανικής εκλογικής διαδικασίας, ήταν δηλωτική της λύτρωσής του: Εφερε το χέρι μπροστά στο σώμα του και σχημάτισε με τα δάχτυλά του τον αριθμό τέσσερα - τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης ακόμη...

Η νίκη του Ράσμουσεν και του "κεντροαριστερού" του συνασπισμού επί της κεντροδεξιάς με διαφορά μιας ψήφου (90 έδρες έναντι 89), στο πρακτικό επίπεδο, αυτό των κατευθυντήριων πολιτικών γραμμών, δε δείχνει να έχει καμία διαφορά επί της ουσίας, από το αν προέκυπτε το αντίθετο αποτέλεσμα. Οσο υπερβολική κι αν δείχνει μια τέτοια εκτίμηση, αρκεί μια υπόμνηση στην παρατήρηση του περιοδικού "Εκόνομιστ" της περασμένης βδομάδας: Υπάρχει, έλεγαν οι αναλυτές του περιοδικού, εκλεκτική ιδεολογική συγγένεια με τους Νέους Εργατικούς του πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ - που έχει τόση σχέση με την Αριστερά όση και η ...Μάργκαρετ Θάτσερ...

Ο Ράσμουσεν, όταν ορκιστεί εκ νέου πρωθυπουργός, θα αναλάβει τη "δύσκολη" αποστολή να φέρει τη Δανία στους κόλπους των χωρών που ενστερίζονται τις αρχές των Συνθηκών του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ.

Το δημοψήφισμα (προγραμματισμένο για τις 28 Μάη) δεν αποτέλεσε καν κεντρικό ζήτημα στην προεκλογική εκστρατεία, αφού πολλοί φοβούνται ένα "αρνητικό" αποτέλεσμα, που θα προκαλούσε τρομακτικούς τριγμούς στο πολιτικό σκηνικό.

Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση Ράσμουσεν θα συνεχίσει - ελπίζει - να ελέγχει τα Συνδικάτα, να περνά δεξιοστραφούς έμπνευσης νόμους επ' ονόματι της Αριστεράς σε συνεργασία με τους "κεντροαριστερούς" της συμμάχους και να διαχειρίζεται την "ευημερούσα" - στους αριθμούς - οικονομία...

Μπ. Γ.