Σε μια αγωνιώδη προσπάθεια για τον εξωραϊσμό της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, όπως αυτή υλοποιείται με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και τα προγράμματα "σύγκλισης" και, συνάμα, επιδιώκοντας "να θολώσουν τα νερά" και να αποκρύψουν τις ευθύνες τους για τη στήριξη αυτής της καταστροφικής πολιτικής, ώστε να αποφύγουν το πολιτικό κόστος για την εμμονή τους με την ουσιαστική στήριξη και της, ακόμα χειρότερης, Συμφωνίας του Αμστερνταμ, η ΚΠΕ του ΣΥΝ συνεδριάζει, από χτες και σήμερα, με αντικείμενο τη στάση του κόμματος κατά την επικύρωση της Συμφωνίας στη Βουλή. Η πρόταση της προεδρικής πλειοψηφίας της Πολιτικής Γραμματείας προς την ΚΠΕ είναι να δηλώσει ένα "Ευρωπαϊκό ΠΑΡΩΝ" στηρίζοντας, ουσιαστικά, και τη νέα Συνθήκη του Αμστερνταμ.

Ωστόσο, η αγωνία του πολιτικού κόστους από τη μια, αλλά και η θέληση να επαναβεβαιώσουν και σηματοδοτήσουν την ευρω-λαγνεία τους - έως υποτέλεια... - έχει οδηγήσει σε έντονες αντιπαραθέσεις όσον αφορά τη συγκεκριμένη στάση, που θα κρατήσει ο ΣΥΝ στη Βουλή κατά την επικύρωση της Συμφωνίας του Αμστερνταμ. Ετσι, χτες, προτάθηκαν - πέραν της πλειοψηφούσας άποψης - δύο ακόμα εκδοχές για τη στάση τους απέναντι στη Συμφωνία του Αμστερνταμ. Σύμφωνα, λοιπόν, με σχετικές προτάσεις που κατατέθηκαν στη συνεδρίαση της ΚΠΕ, χτες, οι"ακραίοι ευρωπαϊστές" με εκπροσώπους τους Παπαγιαννάκη - Χατζησωκράτη προτείνουν ο ΣΥΝ να τοποθετηθεί στη Βουλή με ένα "κριτικό ΝΑΙ" στο Αμστερνταμ κάτι που δείχνει συνέπεια και συνέχεια, όπως προβάλλουν... Οι "ευρωσκεπτικιστές" του λεγόμενου Αριστερού Ρεύματος ζητούν να καταψηφιστεί στη Βουλή η Συμφωνία του Αμστερνταμ λέγοντας, μ' αυτόν τον τρόπο "ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΟΧΙ στη Συνθήκη του Αμστερνταμ", θεωρώντας πως "το πραγματικό δίλημμα δεν είναι η επιλογή ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη των εκατομμυρίων ανέργων και των αγορών από τη μια και τις αντιευρωπαϊκές λογικές ή την έξοδο της χώρας από την ΕΕ", αλλά "η σημερινή ή μια άλλη Ευρώπη" που προβάλλεται ουτοπικά ότι μπορεί να υπάρξει τέτοια άλλη ΕΕ...

Ετσι, με την επιλογή της θέσης για "ΠΑΡΩΝ" στη Βουλή, ο ΣΥΝ επιχειρεί να αποφύγει το κόστος ενός ΝΑΙ ή ενός ΟΧΙ, στηρίζοντας, ουσιαστικά, τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, αφού, άλλωστε, επιμένει στη στήριξη της Συνθήκης του Μάαστριχτ - μετεξέλιξη της οποίας αποτελεί η Συμφωνία του Αμστερνταμ, και μάλιστα προς το χειρότερο. Είναι χαρακτηριστικό, σχετικά, ότι ο ΣΥΝ επιδίδεται ξανά στο σπορ του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, προβάλλοντας ξανά την... προσμονή για νέα αναθεώρηση της Συνθήκης που, τάχα, θα μπορούσε ν' αλλάξει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ.