Ενα από τα στοιχεία κόστους που εμπεριέχει η απόκτηση σύνδεσης με το "Ιντερνετ", πέρα από την αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή, μόντεμ και τα τηλεφωνικά τέλη, είναι η καταβολή συνδρομής στην εταιρία - παροχέα υπηρεσιών "Ιντερνετ" (Internet Service Provider ή ISP). Ορισμένες συζητήσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό δημιουργούν την εντύπωση ότι μάλλον οι εταιρίες αυτές ψάχνουν δικαιολογίες για αυξήσεις στις συνδρομές.

Οπως διαβάζουμε στην ειδησεογραφική υπηρεσία TechWeb(http: //www.techweb.com) τόσο οι ISPs όσο και οι τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις (Telecommunication Companies, ή TelCos για συντομία)"ανησυχούν" για τη μείωση των περιθωρίων κέρδους τους λόγω της ανάγκης αύξησης των επενδύσεών τους για την απόκτηση μεγαλύτερου εύρους συχνότητας(bandwidth), ώστε να διατηρηθεί η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν, ή να γίνουν πιο ανταγωνιστικές απέναντι στους αντιπάλους τους θα λέγαμε εμείς.

Η ζήτηση bandwidth αυξάνεται με ρυθμό 1.000% κάθε χρόνο, ενώ οι πωλήσεις των εταιριών αυτών παρουσιάζουν πολύ μικρότερο ρυθμό αύξησης, όπως έλεγαν διευθυντικά τους στελέχη στην έκθεση Internet Service Provision '98 στο Αμστερνταμ, την περασμένη Τετάρτη. Το κεφάλαιο του χώρου ανήκει στην πιο τυχοδιωκτική κατηγορία και επένδυσε σε μια υπό διαμόρφωση αγορά, με την προοπτική μεγάλων κερδών έστω και όχι άμεσα. Τώρα που πέρασαν μερικά χρόνια θέλει την απόδοση που περίμενε...

Από την άλλη μεριά, ακριβώς η ανταγωνιστική φύση της αγοράς των ISPs "αναγκάζει" τις εταιρίες αυτές να διατηρούν προς το παρόν χαμηλά τις τιμές. Καμία από τις γνωστές τεχνολογίες δεν αναπτύσσεται με την ταχύτητα του "Iντερνετ", σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της UUNet, Τζον Σίντγκμορ. Ο αντιπρόεδρος της MCI, Στίβεν φον Ραμπ, υπερθεματίζει: η αύξηση της κίνησης στα δίκτυα "έχει ένα διευρυνόμενο χάσμα με τα έσοδα των εταιριών, και είναι όλο και περισσότερο πρόκληση για τις εταιρίες να το καλύψουν".

Οι εταιρίες "αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους", τεχνικούς κατ' αρχήν, για να καλύψουν το χάσμα, δίνοντας κάποια λύση στο πρόβλημα της ανάγκης διαρκούς αναβάθμισης των γραμμών τους. Μία τέτοια "λύση" είναι η χρήση ενδιάμεσων αποθηκευτικών κόμβων (υπό τη μορφή των λεγόμενων proxies) ώστε να αποθηκεύονται τοπικά χιλιάδες σελίδες Web και μάλιστα εκείνες τις οποίες επισκέπτονται συχνότερα οι "πλοηγούντες" το "Ιντερνετ" μέσω του συγκεκριμένου παροχέα. Ετσι, οι σελίδες αυτές δε θα χρειάζεται να ξανακυκλοφορήσουν σε κάθε ανάκτησή τους από το μηχάνημα του ιδιοκτήτη τους ως τον παροχέα και τελικά ως το μηχάνημα του χρήστη, αλλά μόνο από το μηχάνημα του παροχέα ως το μηχάνημα του χρήστη. Κατ' αυτό τον τρόπο η τηλεπικοινωνιακή επιβάρυνση του παροχέα περιορίζεται, ενώ του χρήστη παραμένει η ίδια.

Στην Ελλάδα, τα πράγματα δείχνουν ακόμη να είναι στο πρώτο στάδιο, αυτό των διαρκών επενδύσεων για την αύξηση του εύρους συχνότητας. Οι δύο κυρίαρχοι ανταγωνιζόμενοι στην αγορά των ISPs, OTEnet και FORTHnet, πραγματοποιούν κάθε τόσο επενδύσεις για την αύξηση του εύρους συχνότητας, προκειμένου να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση, τόσο από τους υπο - διανομείς υπηρεσιών "Ιντερνετ", όσο και από τους ιδιώτες και τις εταιρίες που "κρέμονται" απευθείας από τα δίκτυά τους και έχουν μέσω αυτών συνδέσεις με το "Iντερνετ".

Επίσης, λόγω ιδιομορφιών της ελληνικής αγοράς που συνοπτικά θα αποδίδαμε στην απομακρυσμένη γεωγραφική της θέση σε σχέση με τα "κέντρα" του "Iντερνετ", η λύση των proxies, όσο εκτεταμένα και αν εφαρμοστεί (ήδη εφαρμόζεται ως ένα βαθμό), δε φαίνεται ότι θα αποδειχτεί επαρκής, ώστε να περιοριστούν τα κόστη και να αυξηθούν τα κέρδη των εταιριών. Ετσι, πιο πιθανή εξέλιξη φαίνεται η αύξηση τιμών, στην αρχή στο εξωτερικό και αργότερα και στην Ελλάδα. Σε τελευταία ανάλυση γιατί οι τράπεζες και οι βιομηχανικές επιχειρήσεις στη χώρα μας να έχουν ετήσια αύξηση κερδών 100% (όταν οι εργαζόμενοι έχουν αύξηση αποδοχών 2,5%) και οι παροχείς "Iντερνετ" πολύ λιγότερη; Δεν είναι δίκαιο. Ετσι δεν είναι;...