Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε να στείλει τον Γενικό Γραμματέα του Κόφι Ανάν στο Ιράκ για να διαπιστώσει υποτίθεται την κατάσταση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν προσωρινό - ίσως - συμβιβασμό μεταξύ Αγγλοαμερικάνων και Γάλλων, Ρώσων, Κινέζων, στο ΣΑ. Οι Αγγλοαμερικάνοι ήθελαν τον ΓΓ του ΟΗΕ να μεταβεί στο Ιράκ μετά την επικείμενη πολεμική του καταστροφή, για να μεταφέρει το μήνυμα ειρήνης εν μέσω χιλιάδων πτωμάτων μιας κατεστραμμένης χώρας. Ομως, όλα δείχνουν ότι βρήκαν πολλές αντιστάσεις, τόσο από τις άλλες ισχυρές δυνάμεις, όσο και από τα υποτακτικά καθεστώτα του ευρύτερου μεσανατολικού χώρου.

Ακόμη και η δημιουργία ενός Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ αποτελεί ένα από τα ιμπεριαλιστικά σενάρια. Ο ξεπεσμένος αγγλικός ιμπεριαλισμός κολλάει μετά μανίας στον αμερικανικό, που τον δέχεται εξ ανάγκης ως το μόνο ειλικρινή σύμμαχο. Το ακούμπημα της γαλλικής και ρωσικής πολιτικής από διαφορετικές αφετηρίες και επιδιώξεις έχει την ιστορία του από τον καιρό της μεταπολεμικής περιόδου της ύπαρξης της Σοβιετικής Ενωσης και της γαλλικής διαφοροποίησης έναντι της δυτικής συμμαχίας. Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας αργεί πολύ ν' αλλάξει ή δεν αλλάζει στους βασικούς της άξονες, ακόμη και όταν αλλάζει το εσωτερικό της καθεστώς. Μόνο που τώρα στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής παρουσιάζεται και η Κίνα. Ο χάρτης των συμφερόντων γίνεται ολίγον τρισδιάστατος. Αυτό δικαιολογεί τον εκνευρισμό και τη βιασύνη των Αγγλοαμερικάνων. Επιτείνει, επίσης τη βαθιά διαφοροποίηση μεταξύ των κρατικών συμφερόντων στους κόλπους της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Γίνεται όλο και πιο φανερή η κρίση στους κόλπους της Νέας Τάξης. Οι φορείς της καλούνται να ξεμπερδέψουν ένα παγκόσμιο ιστορικό κουβάρι, που για χρόνια έχουν την ευθύνη της δημιουργίας του. Είναι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα με τεράστια κενά που φέρουν κινδύνους αστάθμητων παρενεργειών για τον πλανήτη. Δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ ο πλανήτης μετατράπηκε σε μια ατέρμονη σειρά εκρηκτικών εστιών με παρόμοια ποιότητα εκρηκτικής ύλης. Αποδεικνύεται ότι η δημιουργία θεσμοθετημένων ενώσεων μεταξύ των ισχυρών (Ευρωπαϊκή Ενωση, ΔΕΕ, ΝΑΤΟ) για θεσμοθετημένη παγκόσμια κυριαρχία, δε δημιουργεί και την ανάλογη παγκόσμια ασφάλεια.

Οι εκάστοτε μεταξύ τους λυσσώδης αγκωνιές επιτείνουν την παγκόσμια ανασφάλεια. Η έλλειψη των μεταξύ τους πολεμικών συρράξεων δε σημαίνει διασφάλιση της ειρήνης. Αντίθετα, η συνεχώς απειλούμενη έλευση μιας ειρήνης νεκροταφείου επιτείνει την οξύτητα των διεθνών προβλημάτων. Για τους ισχυρούς διεκδικητές του γεωστρατηγικού οικονομικού ευρύτερου χώρου του Ιράκ, είναι παρωνυχίδα το συγκεκριμένο ιρακινό καθεστώς και η γεωγραφική ακεραιότητα των κρατών της περιοχής. Αδιαφορούν για τον κίνδυνο εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων. Αυτά θα φορτωθούν στην πλάτη των λαών ως το φονικό τίμημα της αμφίβολης ελευθερίας τους. Στις τωρινές συνθήκες, το δράμα του Ιράκ εξελίσσεται σε δράμα της μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας ευρύτερης περιοχής.