Για μια χρονιά ακόμα, οι αγρότες της πατρίδας μας δίνουν τη μάχη για ν' αποφύγουν το ξεκλήρισμά τους, για την παραμονή τους στο αγροτικό επάγγελμα, για την επιβίωσή τους. Κι έχει γίνει συνείδηση πως η επιβίωση θα επιτευχθεί μόνο με τον ενωτικό, αποφασιστικό, οργανωμένο και συντονισμένο αγώνα για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης. Η συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας αφορά σε όλο τον αγροτικό κόσμο, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων. Ολοι αντιλαμβάνονται ότι το αγροτικό πρόβλημα είναι πολιτικό και η λύση του δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική και να προέλθει μέσα από την πάλη της αγροτιάς. Γι' αυτό και οι αγρότες συμμετέχουν μαζικά και δυναμικά στις κινητοποιήσεις, ξεπερνώντας πολιτικές δεσμεύσεις και μην υπολογίζοντας τα εμπόδια, που θέτει η κυβέρνηση με απειλές για ενεργοποίηση του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού και τη χρησιμοποίηση της δικαστικής ρομφαίας.

***

Η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, ευθύνεται για τα πολλά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αγροτιά και η αγροτική οικονομία. Μια πολιτική που όλα αυτά τα χρόνια - μέσω της ΚΑΠ, της ΓΚΑΤΤ και πολλών κυβερνητικών μέτρων - μειώνει δραστικά το αγροτικό εισόδημα. Ολες οι δυναμικές καλλιέργειες - βαμβάκι, καπνός, σιτηρά, δημητριακά, τεύτλα, ελιές, λάδι, οπωροκηπευτικά, αμπελοοινικά, βιομηχανική ντομάτα κ.ά. - και η κτηνοτροφία, υπέστησαν συντριπτικά πλήγματα, λόγω των περιορισμών στην παραγωγή και τη μείωση των τιμών των προϊόντων που επιβάλλει η ΕΕ. Ταυτόχρονα, το κόστος παραγωγής αυξάνει με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα γεωργικά μέσα και εφόδια (σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικό ρεύμα, άρδευση, καλλιεργητικά, μεταφορικά κ.ά.), προς όφελος των μεγαλοβιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων, που λυμαίνονται την αγροτική οικονομία και ανεβάζουν το γενικότερο κόστος ζωής, πουλώντας πανάκριβα τα προϊόντα τους στους Ελληνες καταναλωτές.

Επιπλέον, η τοκογλυφία της ΑΤΕ "πνίγει" στα χρέη τους παραγωγούς και τα νέα "χαράτσια", που επιβάλλει η κυβέρνηση μέσω του Ταμείου Κύριας Ασφάλισης, του ΕΛΓΑ κ.ά., "στραγγίζουν" οικονομικά τους αγρότες.

***

Και πού θα πάνε; Κανείς αρμόδιος δεν απαντά σ' αυτό το εύλογο και αγωνιώδες ερώτημα των ξωμάχων της ελληνικής υπαίθρου, που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τη γη. Η μάλλον απαντούν, με την ένοχη σιωπή τους, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι όλοι οι ξεριζωμένοι προορίζονται είτε να πυκνώσουν τις στρατιές ανέργων των πόλεων και τα καραβάνια των μεταναστών προς την ξενιτιά, ή απλώς να "πεταχτούν" στον "Καιάδα του εκσυγχρονισμού", σαν "φύρα" και σκουπίδια της "Ατζέντας 2000", της "παγκοσμιοποίησης" της οικονομίας, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δεν απαντούν, όμως, οι κυβερνώντες και σε άλλα, πιο αγωνιώδη και γενικότερα ερωτήματα του αγροτικού κόσμου. Πού οδηγείται η Ελλάδα με τη συρρίκνωση της παραγωγικής της βάσης και την ερήμωση της υπαίθρου; Ποιος και πώς θα εξασφαλίσει το ψωμί του λαού μας και θα στηρίξει την εθνική οικονομία; Μπορεί μια χώρα χωρίς αγροτική και βιομηχανική παραγωγή - μόνο με τον τουρισμό και τις υπηρεσίες που προβλέπει γι' αυτήν ο καταμερισμός εργασίας της ΕΕ - να επιβιώσει και να αναπτυχθεί, ιδιαίτερα με περιορισμένη εθνική ανεξαρτησία και αντιμετωπίζοντας έξωθεν απειλές, όπως η Ελλάδα;

***

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

"Στην "Ατζέντα 2000" δε χωράνε οι μικρομεσαίοι αγρότες της Ελλάδας", είπε ο Στ. Τζουμάκας στη Λάρισα και "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Με άλλα λόγια πάνω από 350.000 χιλιάδες αγροτικές οικογένειες, σε πρώτη φάση, θα εκριζωθούν απ' το αγροτικό επάγγελμα, για να αλωνίζουν οι μεγάλες καπιταλιστικές, αγροτικές εκμεταλλεύσεις