Η χρονιά που σε λίγες μέρες αποχαιρετούμε δυστυχώς δεν έφερε, όπως κάποιοι ήλπιζαν, θετικές αλλαγές στο ποδόσφαιρο. Ο εναγκαλισμός του με τη στυγνή εμπορευματοποίηση και η χειραγώγησή του από τους επιχειρηματίες μεγιστοποιήθηκε. Φυσικό επόμενο λοιπόν η αύξηση της αναξιοπιστίας, των εκφυλιστικών φαινομένων και της αποχής από την εξέδρα. Ο κατήφορος απέκτησε μάλιστα νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά με την είσοδο πολυεθνικών στην... πιάτσα.

Μετά το ξεπούλημα των ομάδων σε ντόπιους επιχειρηματίες, άρχισε πλέον και η αφελληνοποίηση των εταιριών. Αλλοδαπά κεφάλαια εισρέουν στη χώρα μας και εν είδει σωτήρα αγοράζουν ΠΑΕ. Εντελώς τυχαία τη στιγμή που η χώρα μας έχει αναλάβει τους Ολυμπιακούς του 2004 που σημαίνουν αρκετά έργα... Επίσης, με την κορύφωση των διεργασιών για την καθιέρωση του pay per view, δηλαδή της έναντι καταβολής παρακολούθηση συγκεκριμένου γεγονότος, π.χ., των αγώνων μιας ομάδας...

Από τις σχετικά πρόσφατες εκλογές στα δύο διοικητικά όργανα του (ΕΠΑΕ, ΕΠΟ) άλλαξαν τα πρόσωπα όχι όμως και η νοοτροπία. Πριν, κατά και μετά το πέρας της διαδικασίας ακούστηκαν φοβερά πράγματα. Για ύπαρξη ενός εκατομμυρίου δολαρίων που εξαγόραζε συνειδήσεις, για προδοσίες, συνεδριάσεις μέσα σ' εκκλησία και άλλα φαιδρά. Ως και η μυστική ψηφοφορία έγινε υπό το... άγρυπνο βλέμμα μιας κάμερας! Οπως λέει σε μια παλιά ελληνική ταινία ο Σπ. Καλογήρου "είναι πολλά τα λεφτά, Αρη"... Βλέπετε, η εξασφάλιση της πρωτιάς μεταφράζεται σε δισ. λόγω του Τσάμπιονς Λιγκ. Δε διστάζουν λοιπόν οι επιχειρηματίες σε "ψευτοδιλήμματα" του τύπου ήθος ή κέρδος.

Εντός των αγωνιστικών χώρων είχαμε μια από τα ίδια. Ανύπαρκτο θέαμα, κάκιστους αγωνιστικούς χώρους, άσχημες διαιτησίες και επεισόδια. Τα τελευταία αποδίδονται σε λίγους κακούς, που δεν έχουν σχέση με το άθλημα. Οι πάτρωνές τους όμως; Ελάχιστοι πλέον χάβουν το παραμύθι του "κεραυνού εν αιθρία". Γιατί όταν οι επιχειρηματίες δεν εξυπηρετούνται από ανώμαλες καταστάσεις δε συμβαίνει το παραμικρό (!)...

Με λίγα λόγια αυτή ήταν η εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου τη χρονιά που φεύγει. Το χειρότερο είναι πως τίποτα δεν μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι μπορεί ν' αλλάξει. Γιατί δεν υπάρχει η βούληση ούτε από τους παράγοντες, ούτε φυσικά από την πολιτεία. Η οποία, καλυπτόμενη πίσω από την ανεξαρτησία του ποδοσφαίρου, προσπαθεί να τηρήσει ίσες αποστάσεις από τους πάτρωνές του. Επιχειρηματίες που φυσικά επεκτείνουν τις δραστηριότητες και την επιρροή τους σε άλλους πιο σημαντικούς τομείς...