Η "γαλαζοπράσινες" εισοδηματικές πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας των τελευταίων 5 ετών, δικαιολογήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, με το στερεότυπο επιχείρημα ότι το πλαίσιο μέτρων και πολιτικών που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ "είναι μονόδρομος" για να συγκλίνει η ελληνική οικονομία, αλλά και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων με τις οικονομίες και το βιοτικό επίπεδο των περισσότερο αναπτυγμένων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενώ όμως, οι εργαζόμενοι πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν ακόμη τις αντιλαϊκές συνέπειες της Συνθήκης του Μάαστριχτ και του "προγράμματος σύγκλισης" που εφαρμόστηκε με ευλαβική συνέπεια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους χαμηλούς μισθούς των Ελλήνων σε σχέση με τους υψηλούς μισθούς των περισσότερο ανεπτυγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης - δεν υπήρξε καμιά απολύτως "σύγκλιση".

Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνουν δύο δείκτες που καταρτίζουν οι στατιστικές υπηρεσίες των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Eurostat), με βάση τα επίσημα στοιχεία που τους τροφοδοτούν οι κυβερνήσεις και οι στατιστικές υπηρεσίες κάθε χώρας - μέλους της Κοινότητας χωριστά. Ο πρώτος δείκτης έχει να κάνει με τους κατώτατους μισθούς που προβλέπεται από τις εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σύστημα κατώτατων μισθών ισχύει μόνο σε 7 από τις 15 χώρες - μέλη της ΕΕ) και ο δεύτερος είναι ο δείκτης αγοραστικής δύναμης (SPA).

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, που δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη Τρίτη, προκύπτει:

• Ο κατώτατος μισθός υπαλλήλων και εργατών που ισχύει στην Ελλάδα, είναι ο χαμηλότερος μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ που ισχύει σύστημα κατώτατου μισθού, με εξαίρεση την Πορτογαλία, η οποία βρίσκεται στην τελευταία θέση.Συγκεκριμένα, ο κατώτατος μισθός των υπαλλήλων και εργατών, είναι:
• 334 ECU στην Πορτογαλία.
• 440 ECU (περίπου 138.000 δραχμές) στην Ελλάδα.
• 469 ECU στην Ισπανία.
• 988 ECU στη Γαλλία.
• 1.011 ECU στην Ολλανδία.
• 1.055 ECU στο Βέλγιο και
• 1.141 ECU στο Λουξεμβούργο.

Από τα παραπάνω, είναι φανερό, ότι στην ουσία διατηρείται το χάσμα που χωρίζει τον κατώτατο μισθό των Ελλήνων υπαλλήλων και εργατών με εκείνο των πλουσιότερων χωρών της Ευρώπης, καθώς ο κατώτατος μισθός των Ολλανδών, των Λουξεμβουργιανών και των Ολλανδών, είναι σχεδόν τριπλάσιος από τον κατώτατο μισθό των Ελλήνων.

Ανάλογα συμπεράσματα προκύπτουν και από το δείκτη αγοραστικής δύναμης - αφορά μόνο τους υπαλλήλους, όχι όμως και τους εργάτες - των ίδιων με τις παραπάνω 7 χώρες - μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat ο SPA (δείκτης αγοραστικής δύναμης),το 1997, ήταν:

• 501 μονάδες για την Πορτογαλία.
• 555 μονάδες για την Ελλάδα.
• 580 μονάδες για την Ισπανία.
• 945 μονάδες για τη Γαλλία.
• 1.025 μονάδες για την Ολλανδία.
• 1.079 μονάδες για το Βέλγιο και
• 1.094 μονάδες για το Λουξεμβούργο.

Οι μεγάλες διαφορές τόσο στην αγοραστική δύναμη όσο και στους κατώτατους μισθούς των Ελλήνων με την αγοραστική δύναμη και τους μισθούς των εργατοϋπαλλήλων στις περισσότερο αναπτυγμένες χώρες - μέλη της ΕΕ, δεν πρόκειται να "συγκλίνουν" ούτε το 1998. Με τη... γενναιόδωρη εισοδηματική πολιτική του 2,5% που εξάγγειλε η κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι αντί για "σύγκλιση" στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων εργαζομένων θα έχουμε παραπέρα απόκλιση...