Η μεγάλη πλειοψηφία των 300 της Βουλής - που αποκαλούνται και "εθνοπατέρες" - φροντίζει κάθε φορά, να μη θίγονται οι αποδοχές των βουλευτών από την οικονομική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζεται τα 11 τελευταία χρόνια, τόσο από τις κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και του "παλιού" και "νέου" ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χρόνο οι αποδοχές των βουλευτών (εν ενεργεία και συνταξιούχων) αυξάνονται με ρυθμούς πάνω από τον πληθωρισμό, όπως και τα κέρδη των μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων, ενώ, αντίθετα, οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι βιώνουν τις συνέπειες της "γαλαζοπράσινης" εισοδηματικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας. Το ίδιο αναμένεται να επαναληφθεί και το 1998, που ενώ οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθωτών και συνταξιούχων του δημοσίου ορίστηκαν σε 2,5% (το σύνολο των αποδοχών θα αυξηθεί λιγότερο καθώς η αύξηση θα υπολογιστεί μόνο σε ένα τμήμα τους), η αύξηση της βουλευτικής αποζημίωσης θα εκτιμάται ότι θα φτάσει ή και θα ξεπεράσει - σε ετήσια βάση - το 24%.

Για την εξέλιξη αυτή, μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι ίδιοι οι βουλευτές, από την κρίση των οποίων περνά τόσο ο γενικός κρατικός προϋπολογισμός (που περιλαμβάνει μέτρα και πολιτικές για το σύνολο της οικονομίας και που αφορούν το σύνολο του ελληνικού λαού) όσο και ο προϋπολογισμός της Βουλής(που αφορά μόνο τη λειτουργία του ελληνικού κοινοβουλίου και τις αποδοχές των βουλευτών). Ετσι, η πλειοψηφία των βουλευτών, ενώ ψηφίζει ή ανέχεται την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού που μειώνει τα λαϊκά εισοδήματα, την ίδια ώρα υπεραμύνεται και υπερψηφίζει προϋπολογισμούς της Βουλής, που κάθε χρόνο προβλέπουν πραγματικές αυξήσεις στη βουλευτική αποζημίωση, αναδρομικά κλπ. Στην ουσία δηλαδή, το οικονομικό επιτελείο της εκάστοτε κυβέρνησης (υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και οι κάθε είδους παρατρεχάμενοι της εξουσίας) μαζί με τους βουλευτές, ενώ ψηφίζουν προϋπολογισμούς σκληρής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας για τους εργαζόμενους, φροντίζουν να αυτοεξαιρεθούν από τα μέτρα λιτότητας, ψηφίζοντας με τον προϋπολογισμό της Βουλής αξιόλογες αυξήσεις στις κάθε είδους αποδοχές τους.

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι το ΚΚΕ, διαχώριζε πάντα τη θέση του, επισημαίνοντας, προτείνοντας οι αυξήσεις των αποδοχών των βουλευτών να είναι ανάλογες με τις αυξήσεις των αποδοχών των μισθωτών και συνταξιούχων, που αποφασίζει η κυβέρνηση με την εισοδηματική της πολιτική. Με το ίδιο σκεπτικό, το ΚΚΕ, καταψήφισε φέτος (μαζί με το ΔΗ ΚΚΙ) την αύξηση της βουλευτικής αποζημίωσης για το 1998 κατά 24% τουλάχιστον, που προβλέπει ο προϋπολογισμός της Βουλής. Αλλά και πάλι, η μεγάλη πλειοψηφία των "εθνοπατέρων" απέρριψε το ενδεχόμενο να μειωθούν - όσο και τα πραγματικά εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων - οι βουλευτικές αποζημιώσεις, λειτουργώντας με το σκεπτικό "αν δε στηρίξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει"!

Πριν περάσουμε στη σύγκριση των στοιχείων, που δείχνουν ότι σε περίοδο που τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων μειώνονται, παράλληλα αυξάνονται οι πραγματικές αποδοχές των βουλευτών, θα πρέπει σκιαγραφήσουμε τον τρόπο, με τον οποίο υπολογίζονται και αυξάνονται οι αποδοχές: α) των υπουργών και υφυπουργών, β) των εν ενεργεία βουλευτών, γ) η σύνταξη των βουλευτών.

Με βάση το Ζ Ψήφισμα της Βουλής του έτους 1975, ορίστηκε ότι:

• Η μηνιαία βουλευτική αποζημίωση,είναι ίση με το σύνολο των κάθε είδους αποδοχών του ανώτατου δικαστικού λειτουργού (Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου, Ελεγκτικού Συνεδρίου).
• Η βουλευτική σύνταξη,που επίσης καταβάλλεται κάθε μήνα, υπολογίζεται σαν ποσοστό επί της βουλευτικής αποζημίωσης και είναι μεγαλύτερη από τη σύνταξη του ανώτατου δικαστικού λειτουργού.

Οι αποδοχές των υπουργών, υφυπουργών και βουλευτών ξεπερνούν ήδη τα 2 εκατομμύρια δραχμές το μήνα (καθαρά γύρω και πάνω από 1,5 εκατομμύρια δραχμές το μήνα!) και με την αύξηση που προβλέπει ο προϋπολογισμός της Βουλής για το 1998, ο οποίος υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΣΥΝ. Ας δούμε, όμως, πώς υπολογίζεται η βουλευτική αποζημίωση.Με βάση το νέο μισθολόγιο των δικαστικών λειτουργών, που ψηφίστηκε φέτος και ισχύει από το φθινόπωρο του 1997,οι συνολικές μηνιαίες αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου αυξήθηκαν σημαντικά και διαμορφώθηκαν στο ποσό των 1.428.000 δραχμών το μήνα. Η αύξηση των αποδοχών των ανώτατων δικαστικών λειτουργών, ώθησε στα ύψη και τη βουλευτική αποζημίωση, η οποία αυξήθηκε κατά 83%, καθώς ανέβηκε από 780.000 δραχμές στο ποσό των 1.428.000 δραχμών!

Αν νομίζετε ότι η μηνιαία βουλευτική αποζημίωση, είναι μόνο 1.428.000 δραχμές, κάνετε λάθος. Κι αυτό γιατί, το ποσό των 1.428.000 δραχμών προσαυξάνεται με τα εξής ποσά (ατέλειες τα λένε):

α) "Ταχυδρομικά τέλη" 100.000 δραχμές κάθε μήνα, που διατίθενται για την κάλυψη των εξόδων αλληλογραφίας των βουλευτών.

β) "Εξοδα κίνησης", που κυμαίνονται από 50.000 και φτάνουν τις 120.000 δραχμές το μήνα, ανάλογα με το πόσο απέχει από την Αθήνα η εκλογική περιφέρεια του βουλευτή.

γ) "Εξοδα οργάνωσης και λειτουργίας γραφείου" σαν ποσοστό (20% και 25%) επί της βουλευτικής αποζημίωσης. Συγκεκριμένα, οι μεν βουλευτές Επικρατείας, Α και Β Αθήνας και Πειραιά εισπράττουν κάθε μήνα 285.600 δραχμές (20%) και οι υπόλοιποι βουλευτές 357.000 δραχμές (25%). Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι πέρσι και μέχρι και την έναρξη ισχύος του νέου μισθολογίου των δικαστών(φέτος) τα παραπάνω ποσά ήταν 155.949 και 194.937 δραχμές αντίστοιχα.Αυξήθηκαν δηλαδή από φέτος το Φθινόπωρο, που ισχύει το νέο μισθολόγιο των δικαστών, κατά 83,1%!

Από τα παραπάνω μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ότι η βουλευτική αποζημίωση, αυξήθηκε από 1.086.000 και 1.194.000 δραχμές το μήνα (ανάλογα αν ήταν βουλευτής που εκλέγεται στην Αθήνα ή την περιφέρεια) που ήταν μέχρι το καλοκαίρι του 1997 σε 1.863.000 και 2.005.000 δραχμές αντίστοιχα. Αυξήθηκαν δηλαδή κατά 68% (!)

Ομως, το ποσό που εισπράττουν οι βουλευτές κάθε μήνα, είναι ακόμη μεγαλύτερο, καθώς προσαυξάνεται με το ποσό που εισπράττουν σαν αποζημίωση για τη συμμετοχή τους σε διάφορες συνεδριάσεις σε επιτροπές της Βουλής.Ετσι για κάθε συμμετοχή του σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, ο βουλευτής εισπράττει 71.400 δραχμές. Δηλαδή, αν ένας βουλευτής μετέχει σε μια μέρα σε 2 συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, θα εισπράξει 142.800 δραχμές και εννοείται πως σε όσο περισσότερες συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής μετέχει το μήνα τόσο μεγαλύτερη είναι η βουλευτική του αποζημίωση. Να σημειωθεί, ότι μέχρι το Δεκέμβρη του 1996 η αποζημίωση του βουλευτή για κάθε συμμετοχή του σε συνεδρίαση επιτροπής της Βουλής, ήταν 38.984 δραχμές!

Ετσι, αν προσθέσουμε στο ποσό των 1.863.000 και 2.005.000 δραχμών αντίστοιχα που ανέρχεται το ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης με τα ταχυδρομικά τέλη και τα έξοδα γραφείου και τη συμμετοχή του - κατά μέσο όρο - σε 20 συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής κάθε μήνα, τότε οι συνολικές του αποδοχές ανέρχονται στο ποσό των 3.291.000 και 3.433.000 δραχμές αντίστοιχα.

Οι αποδοχές των υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης, είναι ακόμη μεγαλύτερες από των βουλευτών καθώς εισπράττουν τη βουλευτική αποζημίωση κατά 30% και 20% αντίστοιχα ο υπουργός και υφυπουργός (αν είναι βουλευτές) ή κατά 20% και 10% (αν δεν είναι βουλευτές). Με τέτοια υπέρογκα ποσά που εισπράττουν, επίσημα και νόμιμα, κάθε μήνα οι άνθρωποι της εξουσίας, πώς να μην υπεραμύνονται της εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας του 2,5% για τους πληβείους που είναι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι;