Οι προσπάθειες της παγκόσμιας αντίδρασης να σβήσει, να παραχαράξει, ή να βάλει στο μουσείο τις ιστορικές στιγμές που χάραξαν προς το καλύτερο τη ζωή και το μέλλον δισεκατομμυρίων ανθρώπων δε θα περάσουν!

Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλαν εκατομμύρια κομμουνιστές σ' όλον τον κόσμο, τιμώντας τα 80χρονα της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Επίκεντρο αυτών των εκδηλώσεων δε θα μπορούσε να είναι άλλο από την ίδια την πρώην Σοβιετική Ενωση, όπου έγιναν οι μαζικότερες εκδηλώσεις, και ιδιαίτερα το Λένινγκραντ, όπου αυτές οι εκδηλώσεις συνδυάστηκαν και με τη Διεθνή Συνδιάσκεψη Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων απ' όλον τον κόσμο. Με την ευκαιρία της συμμετοχής μας σ' αυτές τις εκδηλώσεις θα προσπαθήσουμε σ' αυτό το άρθρο να μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας από αυτές, καθώς και το σε ποια συμπεράσματα κι αποτελέσματα κατέληξε η Διεθνής Συνδιάσκεψης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων.

Πρέπει ν' αναφέρουμε πως την πρωτοβουλία διοργάνωσης αυτών των εκδηλώσεων πήρε πριν περίπου ένα χρόνο το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα της Ρωσίας (ΚΕΚΡ), ενώ στην πορεία συγκροτήθηκε ειδική Οργανωτική Επιτροπή (ΟΕ)"Οκτώβρης - 80", στην οποία εντάχθηκαν οι επικεφαλής της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ, του ΚΕΚΡ, του ΚΚ Τατζικιστάν, του ΚΚ Λευκορωσίας.

Οι εκδηλώσεις που προγραμμάτισε η ΟΕ "Οκτώβρης - 80" προέβλεπαν τη διοργάνωση γιορταστικών εκδηλώσεων, διαδήλωσης και Διεθνούς Διάσκεψης, στην οποία πήραν μέρος τα εξής Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα: Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν, Κομμουνιστικό Κόμμα Αιγύπτου, Εργατικό Κόμμα Βελγίου, Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ιράκ, Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Καναδά, Κομμουνιστικό Κόμμα Κιργκιστάν, Κόμμα Εργασίας Κορέας, Ενωση Κομμουνιστών Λετονίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας, Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Παλαιστίνης, Δημοκρατικό Μέτωπο Παλαιστίνης, Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας, Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, Κόμμα των κομμουνιστών της Ρωσίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας - ΚΚΣΕ, Εργατο - Αγροτικό Κόμμα (Ρωσία), Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα Μπολσεβίκων (Ρωσία), Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Τατζικιστάν, Εργατικό Κόμμα Τουρκίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας.

Η συνδιάσκεψη των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων συζήτησε 2 θέματα: 1. Διδάγματα και εκτιμήσεις 80 χρόνια μετά, και 2. Προώθηση του ζητήματος αλληλοενημέρωσης των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων.

Αν και χρονικά η συνδιάσκεψη, που κράτησε 3 μέρες, προηγήθηκε ή συνέπεσε με τις υπόλοιπες εκδηλώσεις για τον Οχτώβρη, αξίζει να αναφέρουμε αρχικά ορισμένα πράγματα για τις άλλες εκδηλώσεις, που έδωσαν το μαζικό, γιορταστικό και μαζί αγωνιστικό πνεύμα, με το οποίο οι Σοβιετικοί κομμουνιστές γιόρτασαν αυτήν την επέτειο.

Στις 5/11 το απόγευμα χιλιάδες άτομα πλημμύρισαν την κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων του Λένινγκραντ, τον "Οχτώβρη", για να παρακολουθήσουν ένα 4ωρο, όπως αποδείχτηκε, πολιτικο-πολιτιστικό πρόγραμμα, την επιτυχία του οποίου εξασφάλισαν εκατοντάδες καλλιτέχνες (τραγουδιστές, χορωδίες, μπάντες, χορευτές, ηθοποιοί).

Από νωρίς έξω από την αίθουσα "Οχτώβρης" άρχισαν να συγκεντρώνονται εκατοντάδες άνθρωποι, στις σκάλες και το προαύλιο με κόκκινες σημαίες, τραγουδώντας επαναστατικά τραγούδια.

Η διακίνηση του κομμουνιστικού Τύπου "δίνει και παίρνει", μεταξύ των άλλων κι η ειδική έκδοση του "Ριζοσπάστη" στα ρωσικά, με την ευκαιρία της αποστολής μας στις εκδηλώσεις για το Λένινγκραντ, γίνεται ανάρπαστη.

Αξίζει να σημειώσουμε πως κοντά στους βετεράνους του Β Παγκόσμιου Πολέμου, που ήρθαν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση, βρίσκονταν και πολλοί νεολαίοι, ενώ εντύπωση έκανε και μια ομάδα ναυτών που παραβρίσκονταν στην αίθουσα. Στην εκδήλωση εκτός από τους εκπροσώπους των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, παραβρέθηκε ο Β. Γκριγκόριεφ, βουλευτής του ΚΕΚΡ στην Κρατική Δούμα, εκλεγμένος σε μονοεδρική του Λένινγκραντ, ο Γ. Τερέντιεφ Γραμματέας της ΚΟ Λένινγκραντ του ΚΕΚΡ και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας "Κομμουνιστές του Λένινγκραντ" στην τοπική συνέλευση, ενώ παραβρέθηκαν επίσης ο αντινομάρχης της περιοχής του Λένινγκραντ που είναι στέλεχος του ΚΚΡΟ και ο αστυνομικός διευθυντής της πόλης.

Την εκδήλωση άνοιξαν με ομιλίες τους ο Βίκτορ Τιούλκιν, Α Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ και ο Ολεγκ Σένιν, Πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, που αναφέρθηκαν στα σημαντικά εκείνα γεγονότα που άλλαξαν πριν 80 χρόνια τη μοίρα της ανθρωπότητας. Αν από τη μεριά του ο Ολ. Σένιν στην ομιλία του ανέδειξε τη σημασία της επανάστασης στις 8 δεκαετίες που πέρασαν, ο Β. Τιούλκιν σημείωσε τη σημασία του Οχτώβρη του 1917 για το σήμερα, ενάντια στο πνεύμα μοιρολατρίας, ηττοπάθειας, συμβιβασμού και συναίνεσης, ενάντια σε απόψεις που ισχυρίζονται πως οι αγώνες είναι άχρηστοι, επειδή δεν έχουν πάντα άμεσα και χειροπιαστά αποτελέσματα.

Ακολούθησε δημόσια παράδοση, κάτω από τα χειροκροτήματα των συγκεντρωμένων, των κομματικών βιβλιαρίων σε 10 νέα μέλη του ΚΕΚΡ. Ανάμεσα τους εργάτες, μηχανικοί, φοιτητές, καλλιτέχνες, άνεργοι...

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα άρχισε και την ομάδα 20 μικρών πιονιέρων του Λένινγκραντ, που απάγγειλαν στίχους για τον Οχτώβρη του '17, διαδέχτηκε μια τεράστια χορωδία γυναικών, βετεράνων του κόμματος, που με τα τραγούδια τους ξεσήκωσαν την αίθουσα. Ακολουθεί η παρουσίαση, από ντοκιμαντέρ, στιγμιοτύπων από την Επανάσταση, τον εμφύλιο, τον Λένιν... Σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος, τραγουδιστές διαδέχονται ηθοποιούς, χορευτές, σε ένα αρμονικά "δεμένο" πρόγραμμα που παρουσιάζει τα κύρια γεγονότα της επανάστασης, της οικοδόμησης του νέου σοβιετικού κράτους των εργατών κι αγροτών, της μάχης που αυτό δίνει και τις επιτυχίες, τα επιτεύγματά του. Ηταν πράγματι 4 ώρες που θα μείνουν για καιρό χαραγμένες στη μνήμη όλων όσοι τις παρακολούθησαν...

Στα δύο διαλείμματα της γιορταστικής αυτής βραδιάς, αρκετοί ήταν εκείνοι οι Ρώσοι κομμουνιστές που ήρθαν να μας σφίξουν τα χέρια με την παράκληση να μεταφέρουμε τους αγωνιστικούς τους χαιρετισμούς στους Ελληνες κομμουνιστές κι εργαζόμενους.

Στις 7 Νοέμβρη χιλιάδες διαδηλωτές άρχισαν να συρρέουν με κόκκινα λάβαρα και πανό έξω από την αίθουσα "Οχτώβρης" και να συγκροτούν τα μπλοκ της διαδήλωσης.

Στην κεφαλή της πορείας βρισκόταν το πανό με το σύνθημα "Ζήτω η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση", τον τόνο όμως έδιναν οι επαναστατικοί σκοποί του Οχτώβρη, μουσική από τον εμφύλιο και τον Πατριωτικό Πόλεμο, που έπαιζε σε όλη τη διάρκεια της πορείας μουσική μπάντα.

Στη συνέχεια ακολουθούσε το πανό με το σύνθημα "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!", πίσω από το οποίο πορεύτηκαν οι εκπρόσωποι των δεκάδων κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων.

Το μπλοκ του ΚΕΚΡ, συγκροτημένο με βάση τις αχτιδικές οργανώσεις του κόμματος, αποτελούσε τον κύριο κορμό της διαδήλωσης, ενώ ακολουθούσαν το μπλοκ της Ενωσης των σοβιετικών αξιωματικών, του ΚΚΡΟ, του ΚΚΡ κ. ά.

Η διαδήλωση μέσα σε δύο ώρες διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, φτάνοντας στην κεντρική λεωφόρο "Νέφσκι", σε όλη την περίμετρο της οποίας είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες κόσμου, τόσες που σε μερικά σημεία της λεωφόρου η συνάθροιση του κόσμου έμοιαζε με οργανωμένες προσυγκεντρώσεις.

Η διαδήλωση κατέληξε στην πλατεία των Χειμερινών Ανακτόρων, όπου οι οργανωτές, ενώνοντας με την όπισθεν δύο φορτηγά, χρησιμοποιώντας τις καρότσες τους, είχαν φτιάξει μια μεγάλη εξέδρα. Χρειάστηκε να περάσουν τουλάχιστον 20 λεπτά για να μπορέσουν να μπουν οι πάνω από 60.000 διαδηλωτές στην πλατεία.

Η εκδήλωση άνοιξε με τον ύμνο της Σοβιετικής Ενωσης.

Οι ομιλητές προέρχονταν κυρίως από το ΚΕΚΡ και το ΚΚΡΟ, ενώ εκ μέρους των ξένων αντιπροσωπειών χαιρέτισαν οι εκπρόσωποι του ΚΚ Συρίας, του ΝΚΚ Γιουγκοσλαβίας, του ΚΚ Φιλανδίας. Ο πρώτος ομιλητής Β. Τιούλκιν, Α Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ, θύμισε πως στην εποχή τους οι μπολσεβίκοι παρά τις φωνές που τους ζητούσαν να "συναινέσουν", αυτοί δούλευαν για την επανάσταση και κάλεσε τους συγκεντρωμένους να παλέψουν ενάντια στη γραμμή συναίνεσης και συνεργασίας της σημερινής αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση Γιέλτσιν.

Στο ψήφισμα της συγκέντρωσης, που εγκρίθηκε από τις χιλιάδες συγκεντρωμένους με ανάταση των χεριών, σημειώνεται πως οι κομμουνιστές δεν πρέπει να αρκούνται σε κοινοβουλευτικές μορφές αγώνα, αλλά θα πρέπει να οργανώσουν πρώτα και κύρια την πάλη του λαού ενάντια στο αντιλαϊκό καθεστώς Γιέλτσιν, ενάντια στην πολιτική συναίνεσης μ' αυτό και γενικότερα ενάντια σε απόψεις ταξικής συνεργασίας.

Η εκδήλωση, όπως άλλωστε όλες οι εκδηλώσεις που έγιναν στο Λένινγκραντ για τα 80 χρονα της Επανάστασης, έκλεισε με τη "Διεθνή".

Η συνδιάσκεψη κράτησε συνολικά 3 μέρες. Τις 2 πρώτες μέρες συζητήθηκαν τα "διδάγματα και οι εκτιμήσεις των κομμάτων 80 χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση".

Η πανηγυρική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό κτίριο του Σμόλνι, στο οποίο κατά τη διάρκεια της Οχτωβριανής Επανάστασης εγκαθιδρύθηκε το επιτελείο των επαναστατικών δυνάμεων. Στην κεντρική αίθουσα του Σμόλνι, όπου πραγματοποιήθηκε στις 4/11/1997 η πρώτη μέρα της συνδιάσκεψης, είχε συγκληθεί το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ (7-9.11.1917), που ανακήρυξε το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια των Σοβιέτ, ενέκρινε τα Διατάγματα για την Ειρήνη και τη Γη, εξέλεξε την πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση με επικεφαλής τον Β. Ι. Λένιν.

Εκ μέρους των ξένων αντιπροσωπειών στο προεδρείο της κατάμεστης αίθουσας προσκαλέστηκε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ.

Την κεντρική εισήγηση στην εκδήλωση έκανε ο Βίκτορ Τιούλκιν, Α Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ, ο οποίος σημείωσε πως: "Είναι αδύνατο να βρούμε άκρη στα προβλήματα της σημερινής μέρας, αν δε συμβουλευτούμε τον Οχτώβρη". Ο Β. Τιούλκιν αναφέρθηκε αρχικά στους Μαρξ και Λένιν για την αναγκαιότητα του αγώνα, "ο Λένιν υπογράμμιζε πως ο Μαρξ ήξερε να εκτιμά ότι μπορεί να υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που η απεγνωσμένη πάλη, ακόμη και για μια ανέλπιδη υπόθεση, είναι απαραίτητη για την παραπέρα διαπαιδαγώγηση των μαζών, την προετοιμασία τους για τον επόμενο αγώνα". Παρά τις φωνές πως η επανάσταση δε θα πετύχει, τη γνωστή στάση των Ζινόβιεφ - Κάμενεφ, οι μπολσεβίκοι προχώρησαν στην επανάσταση, τόνισε ο Β. Τιούλκιν. "Η επανάσταση πραγματοποιήθηκε. Για πρώτη φορά στην ιστορία η κοινωνική ανατροπή δε θεμελιώθηκε μόνο θεωρητικά, αλλά σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και πρακτικά πραγματοποιήθηκε από το κόμμα των κομμουνιστών - μπολσεβίκων, που πραγματοποίησαν την "έφοδο στους ουρανούς"".

Αναφερόμενος στις δυσκολίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ο Β. Τιούλκιν σημείωσε: "Οι επαναστάτες όταν ήταν υποχρεωμένοι να υποχωρήσουν, δεν κορόιδευαν ούτε τον εαυτό τους, ούτε το λαό, δεν έλεγαν πως κινούνται μπροστά. Ετσι, με την εφαρμογή της ΝΕΠ ο Λένιν ευθέως έλεγε πως προσωρινά υποχωρούμε, πως διεξάγεται ασυμβίβαστη και θανατηφόρα πάλη, "οι εμείς ή εμάς". Οσο βρίσκονταν στο τιμόνι της χώρας μαρξιστές, αγωνιστές ολόψυχα αφιερωμένοι στο λαό η χώρα τραβούσε μπροστά στο σοσιαλισμό.

Εκανε η ηγεσία της χώρας λάθη (επί Λένιν, επί Στάλιν) ή δεν έκανε; Οταν οι άνθρωποι προχωρούν μπροστά από έναν ανεξερεύνητο δρόμο, σε συνθήκες άγνωστες, κάτω από τη λυσσαλέα αντίδραση των ξένων, το να υποστηρίξουμε πως δεν έγιναν λάθη θα ήταν υποκριτικό...

Οι μπολσεβίκοι στη θεωρία και την πρακτική δεν ακολουθούσαν κάποια δόγματα, αλλά καθοδηγούνταν υποχρεωτικά από τις θεμελιακές αρχές της ταξικής πάλης. Γι' αυτό παρά τα λάθη, τους κακούς υπολογισμούς, διατηρήθηκε η κατεύθυνση της κίνησης προς τα μπροστά, προς τα πάνω...

Οταν για μια σειρά αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες αδυνάτισαν το κομμουνιστικό τμήμα του κόμματος, άρχισε η υποχώρηση προς τα πίσω.

Αντικειμενικά το κόμμα είχε τεράστιες απώλειες στον Πατριωτικό Πόλεμο, όπου σκοτώθηκαν 3 εκατομμύρια κομμουνιστές. Σκοτώθηκαν οι καλύτεροι, οι πιο πιστοί στην ιδέα αγωνιστές... στην ηγεσία του κόμματος και της χώρας έφτασαν μαρξιστικά αμόρφωτοι άνθρωποι, που νομοτελειακά, ακόμη κι άθελά τους, διολίσθαιναν σε οπορτουνιστικές θέσεις...

Η αρχή της "δικτατορίας του προλεταριάτου" αντικαταστάθηκε από το λεγόμενο "παλλαϊκό κράτος", από το οποίο λογικά εμφανίστηκε στη συνέχεια το "κράτος δικαίου", δηλαδή το αστικό κράτος... η χρησιμοποίηση στοιχείων της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας, η κριτική των λαθών και των κακών υπολογισμών του παρελθόντος οδήγησε στη συκοφάντηση της δραστηριότητας των ηγετών, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όλης της σοβιετικής περιόδου. Ο δεξιός οπορτουνισμός, δηλαδή η συναινετικότητα, η αποφυγή του αγώνα, δηλητηρίαζαν το κόμμα μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, και σε τελική φάση οδήγησαν την κοινωνία στην απροκάλυπτη παλινόρθωση του καπιταλιστικού συστήματος...

Μπαίνει το ερώτημα: Μπορεί να υπάρξει μηχανισμός προστασίας του Κόμματος από τον εσωτερικό εκφυλισμό; ΝΑΙ! Βρίσκεται στην οικοδόμηση του κόμματος, των οργάνων της κρατικής εξουσίας στη βάση του υπολογισμού της ταξικής σύνθεσης της κοινωνίας και στη στήριξή τους στις εργαζόμενες μάζες".

Αναφερόμενος στις σημερινές συνθήκες ο Β. Τιούλκιν σημείωσε πως εξαιτίας των αντικειμενικών δυσκολιών, που αντιμετωπίζει το κίνημα, "εμφανίζεται στο χώρο μας έδαφος για την ανάπτυξη θεωριών της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας, της υπερταξικής "μεταβιομηχανικής κοινωνίας" και τέλος η τελευταία ανακάλυψη, η άποψη πως "έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια για επαναστάσεις".

Πρέπει να σημειώσουμε - συνέχισε ο Τιούλκιν - πως η καταπληκτική βιωσιμότητα αυτών των ιδεών και τάσεων, η ομοιότητά τους σε όλες τις χώρες, εξηγείται από τη διεθνοποίηση των δυνάμεων της αντίδρασης". Καλώντας στην απόκρουση αυτών των απόψεων ο Γραμματέας του ΚΕΚΡ υπενθύμισε πως "εμείς οι κομμουνιστές πρέπει να δουλεύουμε για την Επανάσταση, για να τη φέρουμε πιο κοντά... Οι κομμουνιστές δεν μπορεί να μην είναι επαναστάτες, αυτό είναι ένα σημαντικό συμπέρασμα για τη σημερινή μέρα, που βγαίνει από την πείρα και τα διδάγματα του Οχτώβρη" - κατέληξε ο ομιλητής.

Μετά από διήμερη ανταλλαγή απόψεων και συζήτηση οι εκπροσώποι των κομμάτων κατέληξαν στην έγκριση κοινής Διακήρυξης των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων για τις "Εκτιμήσεις και διδάγματα 80 χρόνια μετά τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση".

Στη Διακήρυξη υπογραμμίζεται πως η Οχτωβριανή Επανάσταση επιβεβαίωσε την ορθότητα της μαρξιστικο-λενινιστικής θεωρίας για το αναπόφευκτο της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Τονίζεται επίσης πως η πείρα του επαναστατικού κινήματος έχει αποδείξει τον αναντικατάστατο ρόλο του επαναστατικού εργατικού κόμματος και πως και στις μέρες μας διατηρεί πλήρως την αξία της η λενινιστική θεωρία για το κόμμα, ότι "δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατικό κόμμα".

Υπογραμμίζεται πως στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες λύθηκαν θεμελιακά και ιδιαίτερα σημαντικά προβλήματα, τα οποία δεν μπόρεσε κι ούτε μπορεί να λύσει ο καπιταλισμός, όπως της πλήρους απασχόλησης, της δωρεάν παιδείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της χρησιμοποίησης των επιτευγμάτων της επιστήμης και του πολιτισμού, της κατοικίας κτλ.

Στη Διακήρυξη σημειώνεται πως η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ έγινε από την αντεπανάσταση, με τη στήριξη και του διεθνούς ιμπεριαλισμού και σε αυτήν ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε ο ιδεολογικο-πολιτικός εκφυλισμός του κομματικο-κρατικού μηχανισμού, η αναθεώρηση του μαρξισμού - λενινισμού, που εκδηλώθηκε κατ' αρχήν στο 20ό και 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ και κορυφώθηκε στην πολιτική της περεστρόικα, η παραίτηση από τις θεμελιακές αρχές του κομμουνισμού στη θεωρία και στην πράξη.

Για τις σημερινές εξελίξεις στη Διακήρυξη τονίζεται ότι οι ιμπεριαλιστές, στην προσπάθειά τους να επιβάλλουν παντού τη "νέα τάξη πραγμάτων", χρησιμοποιούν τόσο την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όσο και ιδεολογικά "όπλα", νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες που στοχεύουν στην επιβολή της ταξικής συνεργασίας.

Οι κομμουνιστές σ' αυτές τις συνθήκες καλούνται να προβάλουν την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στην προοπτική οικοδόμησης του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, το δρόμο που άνοιξε η Οχτωβριανή Επανάσταση. Πάλη που συνδέεται με τον ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό.

Τέλος, στη Διακήρυξη υπογραμμίζεται η ανάγκη ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και η έξοδός του από τη σημερινή κατάσταση της κρίσης και της υποχώρησης, η διαμόρφωση μιας ενιαίας στρατηγικής, στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού, είναι το επείγον καθήκον που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες της πάλης, ενάντια στη διεθνή ενότητα του κεφαλαίου.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν και η 3η μέρα της Διεθνούς Διάσκεψης, όπου συζητήθηκαν μια σειρά πρακτικά βήματα στην κατεύθυνση ισχυροποίησης του συντονισμού της δράσης των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων.

Μέσα από μια ανοιχτή ανταλλαγή απόψεων εξετάστηκαν πρακτικές προτάσεις και μέτρα στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της αλληλοενημέρωσης των κομμάτων. Ετσι αποφασίστηκε να δημιουργηθεί Κέντρο Ταχείας Πληροφόρησης των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, καθώς και να εκδοθεί αντίστοιχο Ενημερωτικό Δελτίο των κομμάτων μέσα στο 1998, μόλις μελετηθούν οι τεχνικές και οικονομικές συνέπειες αυτού του ιδιαίτερα σημαντικού εγχειρήματος.

Τέλος, οι εκπρόσωποι των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων ανανέωσαν το ραντεβού τους για την Αθήνα μέσα στο 1998, στη Διεθνή Διάσκεψη που θα οργανώσει το ΚΚΕ με την ευκαιρία των 80 χρόνων από την ίδρυσή του.

Ελισσαίος ΒΑΓΕΝΑΣ