Ξέρουν,άραγε, οι δικαστές του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αρτας, που προχώρησαν στη δήμευση του τρακτέρ του - "ελαφριά τη καρδία" ή από "υπερβάλλοντα ζήλο" - τι σημαίνει αυτό για τον αγρότη;

Γνωρίζουν,πόσο ιδρώτα ξόδεψε ο ξωμάχος κάτω από το λιοπύρι, πόση ζωή έχασε μέσα στη λάσπη, πόσο στριμώχτηκε οικονομικά, πόσο χρεώθηκε για να μπορέσει, επιτέλους, ν' αγοράσει αυτό το μηχάνημα;

Συνειδητοποιούν,πόσο δεμένος είναι μ' αυτό το εργαλείο δουλιάς, που, τα τελευταία χρόνια, έγινε και εργαλείο αγώνα, για να μείνει στο χωριό του και να καλλιεργεί τη γη που κληρονόμησε από τον πατέρα του;

Αναλογίζονται,πώς νιώθει ο χωρικός, όταν του αφαιρούν την περιουσία του και δυσκολεύεται να προσφέρει, όσα θέλει και μπορεί, στην οικογένειά του, στην κοινωνία, στην πατρίδα;

Σκέφτονται,πόσο πληγώνεται η αξιοπρέπεια, η υπερηφάνεια ενός αγωνιστή ζωής, όταν, στα καλά καθούμενα, λερώνεται το ποινικό μητρώο του και τιμωρείται με δήμευση της περιουσίας του;

Αντιλαμβάνονται,το αίσθημα αδικίας που νιώθει ο κατατρεγμένος αγρότης, όταν καταδικάζεται και ζημιώνεται, επειδή παλεύει για το βιος του;

Κατανοούν,πόσο προσβάλλεται η δημοκρατική ευαισθησία και πόσο πλήττεται η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη ενός δουλευτή της γης, όταν αγωνίζεται για το δίκιο του και, αντί να το βρει, αντιμετωπίζει τα ΜΑΤ της κυβέρνησης, που προκαλούν δολιοφθορές στο τρακτέρ του και τη δικαστική ρομφαία που του το δεσμεύει;

Καταλαβαίνουν,οι συγκεκριμένοι δικαστές της Αρτας, αλλά και όλοι οι άλλοι που συμμετέχουν στα "αγροτοδικεία", πού μπορεί να οδηγήσει το αίσθημα αδικίας και κατατρεγμού, ανθρώπους, που έμαθαν να ζουν ως νομοταγείς και φιλήσυχοι πολίτες και δε γνωρίζουν και πολλά από νόμους και παρανόμους, όπως οι λειτουργοί της Θέμιδας;

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ