Εμπαιγμό, περιφρόνηση και εκβιασμούς είναι όλα και όλα αυτά που εισέπραξαν μέχρι σήμερα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις οι καθαρίστριες δημοσίων σχολείων.Οι κάθε φορά αρμόδιοι εξάντλησαν σ' αυτές όλη τους την αδιαλλαξία, αγνοώντας ότι επιτελούν ένα σημαντικό έργο, ότι από τα δικά τους, ακούραστα χέρια "κρέμεται" η υγιεινή των σχολείων και κατ' επέκταση η υγεία των μαθητών.

Πριν από δώδεκα - ίσως και περισσότερα - χρόνια οι εργαζόμενες στην καθαριότητα των σχολείων ξεκίνησαν και συνεχίζουν με συνέπεια τον αγώνα τους, διεκδικώντας την αλλαγή της εργασιακής τους σχέσης από εργολαβική σε εξαρτημένη αορίστου χρόνου.Ζητάνε το αυτονόητο, να θεωρούνται εργαζόμενες, να απολαμβάνουν τα δικαιώματα που απορρέουν από μια σύμβαση εργασίας και να μην είναι έρμαια στις διαθέσεις των διευθυντών των σχολείων, από τους οποίους εξαρτάται αν θα επαναπροσληφθούν την επόμενη σχολική χρονιά ή όχι. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος πριν καλά καλά αρχίσει η σχολική χρονιά, πλήθος ήταν οι καταγγελίες προς το Σωματείο της Αθήνας για μη επαναπρόσληψη εργαζομένων, αφού το υπουργείο Παιδείας δεν έστειλε καν τη σχετική εγκύκλιο για τις επαναπροσλήψεις στα σχολεία!

Το αίτημά τους για αλλαγή της εργασιακής τους σχέσης έχει "εξεταστεί" από τα υπουργεία Εσωτερικών και Παιδείας, από την ΚΕΔΚΕ κι από μια σειρά άλλους φορείς. Ολοι το χαρακτήρισαν "κοινωνικά δίκαιο", αλλά όλοι δήλωσαν "αναρμόδιοι" να το ικανοποιήσουν. Η διυπουργική επιτροπή που είχε συσταθεί το Δεκέμβρη του 1994 για την εξέταση του αιτήματος μετά από ελάχιστες συνεδριάσεις σταμάτησε να λειτουργεί χωρίς κανένα πόρισμα. Τα υπουργεία παραπέμπουν τις εργαζόμενες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία με τη σειρά της σηκώνει τα χέρια ψηλά, αφού δε διαθέτει τα κονδύλια για την ικανοποίηση του αιτήματος. Οι όποιες δεσμεύσεις κατάφεραν να αποσπάσουν, έστω και για αλλαγή της εργασιακής σχέσης σταδιακά ανάλογα με τα χρόνια εργασίας, ουδέποτε υλοποιήθηκαν, αφού της υλοποίησης προηγούνταν οι αλλαγές των υπουργών.

Το 1997 βρήκε τις καθαρίστριες στο σημείο που είχαν ξεκινήσει, αν όχι σε χειρότερο. Ο εμπαιγμός έγινε και περιφρόνηση και εκβιασμός. Το υπουργείο Παιδείας δεσμεύτηκε να τους χορηγήσει μια αύξηση 8% - η οποία δε δόθηκε ποτέ - με αντάλλαγμα το σταμάτημα των κινητοποιήσεων! Στη συνέχεια ήρθε η περιφρόνηση, αφού οι παράγοντες του υπουργείου δεν τις δέχονταν καν σε συνάντηση. Μετά απ' αυτές τις εξελίξεις, οι καθαρίστριες φέρονται αποφασισμένες να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις κι αυτή τη χρονιά. Στην κατεύθυνση αυτή τα Σωματεία της Θεσσαλίας με κοινή τους επιστολή προς την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων - που δεν έχει επιδείξει και ιδιαίτερο ζήλο για τη λύση του προβλήματος - ζητάνε να συντονίσει πανελλαδικά τη δράση των καθαριστριών.