Ξαφνικά, το ρουσφέτι εξαφανίζεται και η αξιοκρατία κυριαρχεί. Πιστεύετε ότι έχει αυτές τις μαγικές ιδιότητες το νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε για την επέκταση του νόμου Πεπονή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;

- Αυτές τις μέρες, με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου που αφορά στην επέκταση του ν. 2190 περί προσλήψεων σε όλο το δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση και οι παρατρεχάμενοί της στα κανάλια και τις εφημερίδες διατείνονται ότι επέρχεται πλήρης αξιοκρατία παντού στις προσλήψεις των δημοσίων υπαλλήλων και κλείνουν ερμητικά τα παράθυρα του ρουσφετιού. Αν, βέβαια, όλα αυτά ήταν αληθινά, θα ίσχυε παραφρασμένα η παροιμία "άμα γεράσει ο μέγας ρουσφετολόγος διάβολος, δηλαδή η κυβέρνηση, τότε καλογερεύει". Ομως, όλα τα λεγόμενα περί αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας δεν ευσταθούν και απλά λέγονται για εντυπωσιοθηρία και κατανάλωση. Πώς μπορεί κανείς να επαίρεται για τις προσλήψεις που θα γίνονται μέσα από εξετάσεις, όταν η διαβλητότητα των εξετάσεων είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος, όπως έχει δείξει και η παλαιότερη εμπειρία; Πώς μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι καταργείται το ρουσφέτι, όταν ο κατ' εξοχήν ρουσφετολογικός θεσμός των εκτάκτων δημοσίων υπαλλήλων διατηρείται και σε αυτό το νομοσχέδιο; Πώς μπορεί κανείς να καθαγιάζει αυτό το νομοθέτημα, όταν αυτό βρίθει από ρουσφετολογικά παράθυρα εξαιρέσεων στις προσλήψεις εργατοτεχνικού προσωπικού, ειδικού επιστημονικού προσωπικού, εκπαιδευτικού προσωπικού, που θα προσλαμβάνεται από τους ΟΤΑ, κλπ.;

Πάνω απ' όλα όμως, αποκρύπτεται από την κοινή γνώμη ότι αυτό το νομοσχέδιο, ακόμα και στην καλύτερή του εκδοχή, ως νόμος, θα μείνει άνευ αντικειμένου μετά το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στους ιδιώτες, που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση κατ' επιταγήν και της ΕΕ.

Μετά από όλα αυτά, είναι δυνατόν να εγκωμιάζει κανείς την κυβέρνηση για αυτό το νομοσχέδιό της, όπως έκαναν η ΝΔ, ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ στη Βουλή;

Κατά συνέπεια, θεωρείτε αναγκαία την αντιπαράθεση με τις διατάξεις του νομοσχεδίου;

Η αγωνιστική αντίθεση και αντιπαράθεση σε αυτό το νομοθέτημα είναι επιβεβλημένη. Και γιατί διαιωνίζει το ρουσφέτι και, κατά συνέπεια, τη φθορά και εξαγορά των συνειδήσεων. Και γιατί επανανομοθετεί τις πολλαπλές εργασιακές σχέσεις (μόνιμος, έκτακτος, αορίστου, ορισμένου χρόνου, συμβασιούχος έργου), την πολιτική ομηρία των δημοσίων υπαλλήλων. Και πάνω απ' όλα, γιατί αυτό το νομοσχέδιο, στην καλύτερή του εφαρμογή, δε θα είναι παρά το κύκνειο άσμα στο λυκόφως ενός δημόσιου τομέα που εκποιείται από την κυβέρνηση, με τις ευλογίες και των άλλων κομμάτων του ευρωενωσιακού προσανατολισμού.

Από την πλευρά σας, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις για τις προσλήψεις στο δημόσιο;

Το δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα προτείνει, κατά κύριο λόγο, την ισχυροποίηση και αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του δημόσιου τομέα και πρώτα πρώτα εκείνων των υπηρεσιών του, που παρέχουν κοινωνικό έργο, όπως είναι οι υπηρεσίες της δημόσιας υγείας - πρόνοιας, της δημόσιας παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης κλπ.

Μας ενδιαφέρει πρωτίστως η δημόσια διοίκηση να ενισχυθεί και να είναι ικανή να υπηρετήσει μια φιλολαϊκή κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, όπως προτείνουν οι εργαζόμενοι. Σε έναν τέτοιο δημόσιο τομέα, εμείς θέλουμε ο κατάλληλος άνθρωπος να καταλαμβάνει την κατάλληλη θέση, μέσα από ένα σύστημα αντικειμενικών ουσιαστικών και μετρήσιμων κριτηρίων. Ενας τέτοιος στόχος απαιτεί ένα ενιαίο αρραγές μέτωπο των εργαζομένων, ενάντια στις αντιλαϊκές αντεργατικές κυβερνητικές επιλογές.

Π. Κ.