"Ξεκινώ από την αρχή ότι οι νόμοι ισχύουν μέχρι να αλλάξουν και αυτό ανεξαρτήτως ποια κυβέρνηση τους ψήφισε... Η αλλαγή των νόμων δεν είναι προϋπόθεση του διαλόγου. Είναι η κατάληξη του διαλόγου". Με αυτά τα λόγια, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Μ. Παπαϊωάννου, σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη "Αυγή", υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να αλλάξει τον αντιασφαλιστικό νόμο 2084, με τον οποίο - εκτός των άλλων - αποδεκατίζονται από την αρχή του 1998 οι επικουρικές συντάξεις. Εκανε, επίσης, σαφές ότι το αίτημα της ΓΣΕΕ για αναστολή της ισχύος του νόμου, προκειμένου να συμμετάσχει στον "κοινωνικό διάλογο" για το ασφαλιστικό, δε γίνεται δεκτό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο υπουργός κάνει ανάλογες δηλώσεις. Είναι σαφής η κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής για μείωση των συντάξιμων αποδοχών με κάθε πρόσφορο τρόπο, η εμμονή της κυβέρνησης στο αντιασφαλιστικό πλαίσιο νόμων - που κάποτε κόμπαζε ότι θα καταργήσει - και η αδιαφορία της απέναντι στις γνωστές ηγεσίες, αφού έτσι κι αλλιώς διευκολύνουν τα κυβερνητικά σχέδια με τη στάση τους.

Αυτό που κάνει ίσως εντύπωση είναι η έλλειψη - έστω τυπικής - αντίδρασης από τη ΓΣΕΕ, για την απόρριψη ενός αιτήματος που θεωρούσε "θεμελιακό" για τη συμμετοχή της ή όχι στο διαβόητο "κοινωνικό διάλογο", καθώς και η βεβαιότητα που εκφράζει σε άλλο σημείο της συνέντευξής του ο υπουργός Εργασίας "ότι θα καταλήξουμε σε συμφωνίες". Είναι, λοιπόν, όλα ληγμένα και κανονισμένα; Εκτός και αν ο υπουργός κάνει λάθος εκτίμηση, αλλά αυτός κάτι θα ξέρει...