Μεγάλη αμαρτία το "Αθήνα '97". Η εκ των υστέρων και κάτω από την πίεση της εξέδρας αντιπαράθεση με τον Πρίμο Νεμπιόλο δεν μπορεί να συγκαλύψει την ουσία των πραγμάτων. Στην εποχή της άκρατης εμπορευματοποίησης, ο ισολογισμός της διοργάνωσης είναι το ζητούμενο.

Απ' την αρχή είχε διαφανεί ότι στην όλη υπόθεση δεν έφταιγε ο στραβός γιαλός. Η προχειρότητα της ανάληψης και η αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση, που υπέγραψε η αθλητική ηγεσία, προδιέγραφε και το μέγεθος της ζημιάς. Σε μια περίοδο σκληρής και παρατεταμένης οικονομικής λιτότητας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συμφώνησε να πληρώσει με χρυσάφι τη φιέστα του Πρίμο Νεμπιόλο. Η ευκολία με την οποία έμπαινε το χέρι στον κρατικό κορβανά, δικαιολογήθηκε με την ανάγκη διαφήμισης της χώρας. Το τροπάριο εφεύρε πρώτος ο πρόεδρος της ΙΑΑΦ. Το επανέλαβε κατά κόρον ο υφυπουργός Αθλητισμού Ανδρ. Φούρας. Ηταν το μοναδικό επιχείρημα της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Καμιά αντίρρηση. Για να αντεπεξέλθει η Ελλάδα στο ρόλο που της επιφυλάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, πρέπει να διαφημίσει ό,τι της απέμεινε. Τη γαλάζια θάλασσα και τον καθαρό ουρανό της. Αλλά διάολε, με ποιους όρους; Με ποια κριτήρια; Με ποιο κόστος; Οταν το σύνολο των υπουργών και προσωπικά ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, μας έχουν τρυπήσει τα τύμπανα, στην προσπάθεια να μας πείσουν ότι δεν μπορούμε να ζούμε όπως στο παρελθόν, ότι το Μάαστριχτ επιβάλλει να καταναλώνουμε λιγότερα και να πληρώνουμε περισσότερα, έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε από τους πολιτικούς μας να διοργανώσουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου με το μεγαλύτερο δυνατό οικονομικό και πολιτιστικό κέρδος. Αυτό λέει η κοινή λογική. Αυτό στο κάτω κάτω επιβάλλει το σύστημα που υπηρετούν.

Σαχλό και για υπανάπτυκτους το επιχείρημα, ότι μας έφερε προ τετελεσμένων γεγονότων ο Στράτος Μολυβάς. Ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ δεν είναι τυχαίος. Κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στο χώρο του αθλητισμού ήταν. Στη Χαριλάου Τρικούπη ζούσε και ανέπνεε. Από το περιβάλλον του Ανδρέα Παπανδρέου άντλησε δύναμη να υπογράψει συμβάσεις προσβλητικές για την αξιοπρέπεια του Ελληνα πολίτη. Ο υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Λιάνης συνυπέγραψε, χωρίς να τα διαβάσει, όπως ισχυρίζεται, τα συμβόλαια με την ΙΑΑΦ. Δε γνώριζαν αλήθεια το πραγματικό κόστος της διοργάνωσης; Σε τόσο χαμηλά επίπεδα κινείται η εξυπνάδα των κυβερνώντων; Δεν αντιλήφθηκαν ότι παραχωρούσαν όλα τα έσοδα της διοργάνωσης στον Πρίμο Νεμπιόλο και στο λογαριασμό των Ελλήνων φορολογουμένων χρέωναν μόνο τα έξοδα; Τυχαία άραγε, λίγο μετά τις υπογραφές, ο Ιταλός παράγοντας ήρθε στην Αθήνα προκειμένου να παρασημοφορήσει έναν άνθρωπο άσχετο με τον αθλητισμό, όπως ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου; Γιατί δεν περίμενε να τον τιμήσει στη διάρκεια των αγώνων.

Ο ρόλος του ασθενούντος τότε πρωθυπουργού υπήρξε καταλυτικός ως προς την ανάληψη του "Αθήνα '97", αλλά και τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Μέσω αυτού ο Στρ. Μολυβάς ανέλαβε με κάθε κόστος τη διοργάνωση χωρίς να έχει προηγηθεί καμία σοβαρή λογιστική μελέτη και τη "δεσποτική" του παρουσία στο χώρο του ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Γ. Λιάνης... καταργώντας ή παρακάμπτοντας αρμόδια θεσμικά όργανα, όπως η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων και η Βουλή των Ελλήνων, προκειμένου να διεκδικήσει η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο πόλεμος που ξέσπασε στη συνέχεια ως προς το ποιος θα εκτελούσε την αποικιοκρατική σύμβαση Νεμπιόλο, αν δηλαδή θα ήταν επικεφαλής ο Μολυβάς ή ο Λιάνης, ο Φούρας ή κάποιο άλλο κυβερνητικό στέλεχος, δεν έχει να κάνει παρά μόνο με τα αντικρουόμενα συμφέροντα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και τους φόβους που υπήρχαν εκατέρωθεν... μήπως κάνουν φτερά τα τεράστια ποσά που θα διακινούνταν.

Σε μια εποχή που όλες οι χώρες, από την πλουσιότερη έως τη φτωχότερη, αναλαμβάνουν τις όποιες αθλητικές διοργανώσεις με κίνητρο αποκλειστικά και μόνο το κέρδος, ή, στην έσχατη περίπτωση, όπως έκανε η Βαρκελώνη με την Ολυμπιάδα του 1992, την εκτέλεση αναγκαίων έργων εκσυγχρονισμού με το μικρότερο δυνατό κόστος, η Ελλάδα πλήρωσε με το παραπάνω και από το υστέρημά της, για να υποδεχτεί με τιμές αυτοκρατόρων όλους εκείνους, που με λόγια και έργα δυσφημούν και αμφισβητούν την πολιτιστική της κληρονομιά.

Στο δεκαήμερο του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, βλέποντας θρόνους να στήνονται και δρόμους να κλείνουν προκειμένου να περάσει η αυτού μεγαλειότης Πρίμο Νεμπιόλο, η εντύπωση που δημιουργήθηκε είναι ότι στη χώρα μας επέστρεψε το μοναρχικό πολίτευμα. Τα 2,5 - 3 δισεκατομμύρια δρχ. που ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός της διοργάνωσης, δεν... έφτασαν τελικά ούτε για τα προσωπικά έξοδα του Πρίμο και της κουστωδίας του. Από πότε, άραγε, τα αφεντικά του παγκόσμιου αθλητισμού απέκτησαν το δικαίωμα να επιβάλουν με συμβόλαιο, για λογαριασμό τους, πολυτελείς σουίτες, προσωπικές λιμουζίνες και τιμές ανώτατου άρχοντα; Από ποιους εκλέγονται; Από ποιους ελέγχονται; Τι σόι αθλητισμός είναι αυτός που πρεσβεύουν και ποιες ιδέες υπηρετούν;

Ποτέ στο παρελθόν Ελληνας ρεπόρτερ δεν έτυχε στο εξωτερικό των... τιμών που προσέφερε το "Αθήνα 2004" στους ξένους δημοσιογράφους, με έξοδα του δημοσίου φυσικά. Φάτε, πιείτε, διασκεδάστε, όλα τζάμπα, στο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί μόνο στη Ρώμη το 1991, στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Μπάσκετ. Η διαφορά ήταν ότι εκεί πλήρωνε ο κ. Γκαρντίνι. Το φαγοπότι στον περιβάλλοντα χώρο του "Παλαέουρ", στο κλείσιμο των αγώνων, ήταν ανεπανάληπτο. "Ο βασιλιάς της ιταλικής χημικής βιομηχανίας", όπως αποκαλούσαν τον Γκαρντίνι, για ευνόητους λόγους ήθελε εκείνη την περίοδο να είναι με κάθε κόστος στο προσκήνιο. Οταν όμως λίγους μήνες αργότερα έσκασε στη γείτονα χώρα η υπόθεση "καθαρά χέρια", ο Γκαρντίνι έγινε αυτόχειρας προκειμένου να αποφύγει τη διαπόμπευση και τη φυλακή.

Στην Ελλάδα κανείς δεν κινδυνεύει. Μια διοργάνωση με αρχικό προϋπολογισμό 3 δισ., ξεπέρασε τα 12 - 15 και κανείς δεν κουνιέται από τη θέση του. "Αυξήσαμε τις μετοχές της Αθήνας στη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004", καμαρώνουν. Κι ας γράφουν οι FINANSIAL TIMES, ότι η οικονομική ζημιά της Αθήνας και το έλλειμμα των 50 εκατομμυρίων δολαρίων που άφησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, "αποτελεί πλήγμα για τις ολυμπιακές της φιλοδοξίες".

Αν οι αθλητές αξιολογούνται από τις επιδόσεις τους, οι παράγοντες κρίνονται από το οικονομικό και οργανωτικό αποτέλεσμα. Οργανωτικά η Αθήνα δεν τα πήγε κι άσχημα. Απέτυχε όμως παταγωδώς οικονομικά. Ακόμα και τα έσοδα από τα εισιτήρια δεν έφτασαν ούτε στο 1/5 των προβλεπομένων.

Οι τουρίστες που υποσχόταν ο Νεμπιόλο δεν έφτασαν ποτέ στη χώρα μας. Οι Αθηναίοι μετά και το "σκυλοκαυγά" που είχε προηγηθεί για το πάπλωμα, αρνήθηκαν να πληρώσουν τα σπασμένα. Την αγάπη τους για τον κλασικό αθλητισμό την έδειξαν μόνο όταν άνοιξαν οι πόρτες του σταδίου. Μια ακόμα απόδειξη ότι οι εργαζόμενοι, ο νέος και η νέα, που πηγαίνουν κατά το πλείστον στα γήπεδα, δεν αντέχουν επιπλέον έξοδα για θεάματα. Αυτό ας το πάρει υπόψη της η κυβέρνηση, λίγο πριν οι "Αθάνατοι" αποφασίσουν για την Ολυμπιάδα του 2004. Αν είναι να πληρώσουμε και πάλι τα σπασμένα, ας λείπει το βύσσινο.

Γ. Γ.