Η κυβέρνηση και ειδικότερα η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, επιμένουν στο τσιμέντο - έστω και αντισυνταγματικά! Δεν εξηγείται διαφορετικά η κατάθεση του νομοσχεδίου για τη Μεταφορά Συντελεστή Δόμησης - και μάλιστα με τη μορφή του κατεπείγοντος - στη Βουλή αν και η νομοπαρασκευαστική επιτροπή το έχει μέχρι στιγμής "κατεδαφίσει" δύο φορές ως αντισυνταγματικό. Το νομοσχέδιο αυτό, όπως είχε γράψει ο "Ρ", την επομένη της παρουσίασής του από τον υπουργό στις 18 Νοέμβρη "Θα πήξει στο μπετόν όλες τις πόλεις" που έχουν μικρό συντελεστή δόμησης, δηλαδή χαμηλά κτίρια, γεμίζοντάς τες πανύψηλα συγκροτήματα.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ έφερε το νομοσχέδιο στη Βουλή, αφού προηγούμενα έκανε ορισμένες εμβαλωματικές μετατροπές - μετά την πρώτη απόρριψή του - κάθε άλλο παρά θετικές. Απλώς παραλήφθηκαν ορισμένες διατάξεις, που όμως καθόλου δεν καλύπτουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο κατάργησε πέρσι τον παλιό νόμο 880/79 ως αντισυνταγματικό, παρά τις πιέσεις που ασκήθηκαν από πολλές πλευρές. Οι λόγοι όλων αυτών των πιέσεων είναι προφανείς αν αναλογιστεί κανείς ότι πίσω από την εφαρμογή του θεσμού της Μεταφοράς Συντελεστή κρύβονται τεράστια συμφέροντα μεγαλοεργολάβων και μεγαλοεπιχειρηματιών ή ακόμη και πολιτικών προσώπων, όπως κυκλοφορεί, οι οποίοι θέλουν να κερδοσκοπήσουν χτίζοντας τα μεγαθήριά τους (συγκροτήματα, γραφεία και βίλες) σε διάφορες περιοχές κυρίως της Αττικής, όπως το Μαρούσι, την Αγία Παρασκευή, τη Ν. Ερυθραία, το Χολαργό κ. α., τις οποίες θα μετατρέψουν περίπου σε... Ομόνοια!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Με τον αρχικό νόμο 880/79 πρόθεση υποτίθεται ήταν η σωτηρία των διατηρητέων κτιρίων και κοινοχρήστων χώρων με τη μέθοδο της Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης. Δηλαδή, προκειμένου ένας ιδιώτης να σώσει το διατηρητέο του κτίσμα ή ένας δήμος να εξαγοράσει χωρίς χρήματα έναν κοινόχρηστο χώρο έδινε στον ιδιοκτήτη έναν τίτλο συντελεστή δόμησης τον οποίο θα χρησιμοποιούσε για να χτίσει αλλού ή να τον πουλήσει σε όσους ήθελαν να χτίσουν παραπάνω ορόφους σε άλλη περιοχή.

Ο νόμος αυτός που άρχισε να εφαρμόζεται εντατικά στα τέλη της δεκαετίας του '80, ενώ έσωσε ελάχιστα διατηρητέα κτίρια ή κοινόχρηστους χώρους έγινε αφορμή να "παιχτούν" διάφορες κομπίνες με τους τίτλους Μεταφοράς Συντελεστή- μάλιστα για κάποιες από τις υποθέσεις αυτές ασχολείται και η Δικαιοσύνη. Και το κυριότερο; Εγινε αφορμή να φορτωθούν υπέρμετρα ορισμένες περιοχές (παράδειγμα η Λ. Κηφισίας) να γεμίσουν με μπετόν και να γίνουν αιτία για έξαρση φαινομένων, όπως το νέφος και το κυκλοφοριακό. Ετσι το ΣτΕ, ύστερα από την εξέταση δεκάδων προσφυγών, έκρινε το νόμο αντισυνταγματικό και έθεσε αρκετούς περιορισμούς για περαιτέρω εφαρμογή του.

Με το νομοσχέδιο όμως που κατάρτισε το ΥΠΕΧΩΔΕ:

• Αντί να σεβαστεί τις παρατηρήσεις του ΣτΕ, που έγιναν με βάση τις συνταγματικές επιταγές για την προστασία του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος, προσπάθησε να "βολέψει" με σωρεία "φωτογραφικών" μεταβατικών διατάξεων και τις 1.590 αγοραπωλησίες τίτλων που έγιναν στο παρελθόν, αλλά δεν ισχύουν πια μετά την ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ.
• Με άλλες διατάξεις αυξάνει υπέρμετρα το συντελεστή δόμησης - δηλαδή το μπετόν - (μέχρι και 40%) στις περιοχές που θα υποδέχονται τον πρόσθετο συντελεστή δόμησης που θα προέλθει από τη μεταφορά. Το σοβαρότερο όμως είναι ότι οι Ειδικές αυτές Ζώνες υποδοχής του συντελεστή δόμησης προβλέπεται να μπορούν να καθορίζονται παντού και μάλιστα όχι με σαφή πολεοδομικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, αλλά με βάση τους νόμους της ελεύθερης αγοράς, δηλαδή την... προσφορά και τη... ζήτηση!
• Με άλλα άρθρα, δεν περιορίζεται η χορήγηση τίτλων μεταφοράς συντελεστή δόμησης μόνο στα διατηρητέα κτίρια, όπως σαφώς ορίζει το ΣτΕ. Αντίθετα επιμένει να επεκτείνει αυτό το δικαίωμα και σε ρυμοτομούμενα οικόπεδα, αλλά ακόμη και σε αρχαιολογικούς χώρους ή βιότοπους εντελώς χαριστικά, αφού εκεί κανείς δεν μπορεί να χτίσει νόμιμα.

Ν. Π.