ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (ανταπόκριση Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Στο προσκήνιο και πάλι οι αδελφοί Τζον Φόστερ Ντάλες, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και Αλεν Ντάλες, πρώην διευθυντής της διαβόητης CIA. Και να το πώς.

Απόρρητα κρατικά στοιχεία, που ήρθαν στη δημοσιότητα αυτές τις μέρες, αποκαλύπτουν ότι, στις 17 Απρίλη 1954, η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ είχε εγκρίνει ένα μυστικό σχέδιο για τη χρησιμοποίηση ατομικών όπλων κατά της Κίνας, αν η χώρα αυτή - σύμφωνα με την επίσημη φραστική διατύπωση - επαναλάμβανε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μετά τον τερματισμό του κορεατικού πολέμου, που άρχισε τον Ιούνη του 1950 και έληξε τον Ιούλη του 1953.

Συγκεκριμένα, το σχέδιο ανέφερε: "Παίρνοντας υπόψη την ικανότητα του εχθρού να εξαπολύσει μια εκτεταμένη χερσαία επίθεση, θα αρχίσουν από την αμερικανική αεροπορία επιχειρήσεις στήριξης, περιλαμβανομένης της χρησιμοποίησης ατομικών όπλων, ώστε να προκληθεί μέγιστη καταστροφή στις εχθρικές δυνάμεις".

Το ντοκουμέντο αυτό προοριζόταν για την Επιτροπή Κοινών Στρατηγικών Σχεδίων και έφερε την υπογραφή του αντιστρατήγου Εντουιν Κανς, γραμματέα του Ενιαίου Επιτελείου των ΗΠΑ.

Λεπτομερέστερα, το σχέδιο προέβλεπε αποκλεισμό των ακτών της Κίνας, κατάληψη των νησιών της και εισβολή στρατιωτικών δυνάμεων του Τσιάνγκ Κάι - σεκ στην Κίνα από την Ταϊβάν.

Ανάλογη επιδρομή, με συμβατικά και ατομικά όπλα, προβλεπόταν και εναντίον στρατιωτικών στόχων στη Μαντζουρία, μέσω της οποίας η Κίνα είχε βοηθήσει τη Βόρεια Κορέα, όταν έγινε η εισβολή των νοτιοκορεατικών και αμερικανικών δυνάμεων το 1950.

Επίμονος υπουργός

Μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί δεν έχουν αποφανθεί οριστικά, αν ο τότε Πρόεδρος Αϊζενχάουερ θα χρησιμοποιούσε ή όχι ατομικά όπλα.

Γνωστό, όμως, είναι - και επιβεβαιώνεται τώρα από το πιο πάνω σχέδιο - ότι ανώτατοι σύμβουλοί του, περιλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες, όπως έγραψε μετά τις αποκαλύψεις αυτές η "Νιου Γιορκ Ποστ", "που έπαιζαν το ρόλο του κακού χωροφύλακα έναντι του Αϊζενχάουερ, που εμφανιζόταν σαν καλός χωροφύλακας, επανειλημμένα είχαν συνηγορήσει υπέρ της χρησιμοποίησης πυρηνικών όπλων κατά των εχθρών των ΗΠΑ τον καιρό του ψυχρού πολέμου στην Κίνα και την ΕΣΣΔ". Ιδιαίτερα επέμενε να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα το 1954 κατά της Κίνας ο Ντάλες.

Κατά την ίδια εφημερίδα, η εικόνα του Αϊζενχάουερ ως νικητή στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο του έδωσε τη δυνατότητα να κρατηθεί μακριά από μερικές "καυτές ζώνες", αρνούμενος να διαθέσει αμερικανικές δυνάμεις στη διάρκεια της κρίσης στη Διώρυγα του Σουέζ το 1956 ή κατά τον βιετναμικό πόλεμο. Βγήκε, μάλιστα, Πρόεδρος, αφήνοντας την εντύπωση ότι θα τερμάτιζε τον κορεατικό πόλεμο.

Πάντως, τόσο ο Αϊζενχάουερ, όσο και ο Ντάλες (1888 - 1959) έχουν γράψει στα απομνημονεύματά τους ότι, στη διάρκεια των συνομιλιών με την Κίνα, κρατούσαν σαν άσο στο μανίκι τους την απειλή χρησιμοποίησης πυρηνικών όπλων.

Η λαμπρή σκιά

Ο έτερος των αδελφών ήρθε ταυτόχρονα στην επικαιρότητα με μια βιογραφία του με τον παράδοξο τίτλο "Τζέντλεμαν Κατάσκοπος, Η Ζωή του Αλεν Ντάλες", γραμμένη από τον δημοσιογράφο Πίτερ Γκρόουζ.

Ο συγγραφέας υπενθυμίζει ότι αυτός ο Ντάλες διατέλεσε αρχηγός της CIA στο αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου (1953 - '61). Ηταν γιος ιερέα, επιτυχημένος δικηγόρος της Γουόλ Στριτ και διπλωμάτης πολύ πριν από την κατασκοπευτική του καριέρα. Πέθανε το 1969 σε ηλικία 75 χρόνων.

Εξωτερικά, γράφει, ήταν ένας γοητευτικός και φιλικός συνομιλητής, αλλά πίσω από την καλλωπισμένη αυτή μάσκα κρυβόταν ένας άτεγκτος άνθρωπος, που χειραγωγούσε άλλους για να επιτύχει τις επιδιώξεις του. Φέρθηκε σκληρά στη σύζυγό του και συχνά ήταν αδιάφορος στα παιδιά του.

Διαθέτοντας ένα αέναα περιφερόμενο μάτι, δεν περιορίστηκε μόνο στις μυστικές δραστηριότητές του για τη CIA. Εδρασε και σαν γυναικοκατακτητής. Κάποτε, αφηγείται ο συγγραφέας, ο Ντάλες απολάμβανε τα θέλγητρα της "Βασιλίσσης της Ελλάδος" Φρειδερίκης σε ένα βεστιάριο δίπλα από το γραφείο του στη CIA, όταν κατά λάθος κάποιος κλείδωσε απ' έξω την πόρτα. Εκδηλα ντροπιασμένοι ο αρχικατάσκοπος και η μεγαλειοτάτη, βγήκαν με τη βοήθεια ενός υπηρέτη του.

Τέτοιες σχέσεις είχε και με πολλές άλλες κυρίες της υψηλής κοινωνίας, όπως η κόρη του αρχιμουσικού Τοσκανίνι και η Κλερ Μπουθ Λιους, σύζυγος του εκδότη του περιοδικού "Τάιμ". Και όλα αυτά, παρά το ότι, γιος αυτός ιερέα, είχε εξ αρχής αυτοχριστεί σαν άνθρωπος με ηθική αποστολή.

Ηταν, ακόμα, και φιλόδοξος. Εγγονός υπουργού Εξωτερικών και ανιψιός ενός άλλου υπουργού Εξωτερικών, ήθελε κι αυτός να καταλάβει το ίδιο αξίωμα. Αλλά τον παραγκώνισε ο βλοσυρός αδελφός του Τζον Φόστερ, στη σκιά του οποίου συνοδοιπορούσε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.

Σε νέα ηλικία έγινε εταίρος του δικηγορικού γραφείου "Σάλιβαν και Κρόμγουελ" της Γουόλ Στριτ, το οποίο ανήκε στον αδελφό του, και άσκησε αυτό το επάγγελμα επί 15 χρόνια. Πριν από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι από τους μεγαλύτερους πελάτες αυτού του γραφείου ήταν Γερμανοί τραπεζίτες και βιομήχανοι.

Υπηρέτησε, επίσης, σαν διπλωμάτης σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και είχε συναντήσεις με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Μεταπολεμικά, παρατηρεί κατόπιν ο συγγραφέας, οι αδελφοί Ντάλες καθοδηγούσαν την ψυχροπολεμική πολιτική της Ουάσιγκτον. Το 1953, ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ διόρισε τον Τζον Φόστερ υπουργό Εξωτερικών και τον Αλεν διευθυντή της CIA.

Με αυτήν την ιδιότητα, ο Αλεν επέβλεψε τα σχέδια της CIA για την ανατροπή της κυβέρνησης του Ιράν το 1953 και της κυβέρνησης της Γουατεμάλας το 1954. Στη συνέχεια, πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ανατροπή του Σουκάρνο στην Ινδονησία το 1958, αλλά απέτυχε. Κατέστρωσε τα σχέδια για τη δολοφονία του πατριώτη Πατρίς Λουμούμπα στο Κογκό. Και ήταν αυτός που πρωτάρχισε τις ενέργειες για τη χρησιμοποίηση της αμερικανικής μαφίας, ώστε να εξοντωθεί από αυτήν ο Φιντέλ Κάστρο.

Παράλληλα, εγκαινίασε τις κατασκοπευτικές πτήσεις των αεροσκαφών U - 2, ένα από τα οποία καταρρίφθηκε στην ΕΣΣΔ το 1960.

Ο Ντάλες κράτησε τη θέση του και όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος ο Κένεντι, αλλά, μετά το φιάσκο της εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί.

Επί ηγεσίας του, επίσης, έγιναν πειράματα με διάφορες ουσίες με θύματα ανυποψίαστους Αμερικανούς. Και πολλά άλλα.

Στο βιβλίο αναφέρονται και ορισμένα ανέκδοτα, όπως: σε μια επίσκεψή του στον Κουβανό δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, ο Ντάλες πήρε μαζί του και πασχαλινά σοκολατένια λαγουδάκια για τα παιδιά του σταθμάρχη της CIA στην Αβάνα. Εκεί έπεισε τον δικτάτορα να συγκροτήσει μια ειδική ασφάλεια για τη δίωξη και εξόντωση των κομμουνιστών. "Ενας Θεός ξέρει από πόσους Κουβανούς έβγαλαν τα νύχια σαν αποτέλεσμα της επίσκεψης του καλοσυνάτου τζέντλεμαν με τα σοκολατένια λαγουδάκια", σημειώνει με σαρκασμό ο γνωστός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Γουάις, γράφοντας για το βιβλίο αυτό στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης". Τέλος, ο Γκρόουζ γράφει ότι ο Αλεν Ντάλες: "Πάντα ισχυριζόταν ότι το καθήκον του ήταν μόνο αυτό του επαγγελματία κατασκοπευτικού αξιωματούχου, αφήνοντας τη διαμόρφωση της πολιτικής σε άλλους - στον αδελφό του"!