Οσοι άκουσαν τον πρωθυπουργό να διαβάζει από το βήμα της Βουλής τις προγραμματικές δηλώσεις ή τις διάβασαν από τον Τύπο, θα διαπίστωσαν το εξής: Οτι μετά το 1985 και ειδικότερα από το 1990 μέχρι σήμερα, υπήρξε μια ραγδαία, πραγματική και ουσιαστική σύγκλιση. Οχι της ελληνικής οικονομίας με τις άλλες χώρες - μέλη της Κοινότητας, αλλά στην πολιτική που πρεσβεύουν και προωθούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.Κυρίαρχο χαρακτηριστικό αυτής της σύγκλισης στις πολιτικές επιλογές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι όλα τα μέτρα οικονομικής πολιτικής στοχεύσουν στην άδικη και άνιση διανομή και αναδιανομή του πλούτου.

Οσοι αναζητήσουν να βρουν ουσιαστικές διαφορές, στην οικονομική πολιτική του του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θα εκπλαγούν. Και όσοι επιχειρήσουν μια τέτοια σύγκριση, θα διαπιστώσουν ότι είναι περισσότερα τα κοινά σημεία της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ελάχιστα μέχρι ανύπαρκτα εκείνα που χωρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα.Γι' αυτό μιλάμε για σύγκλιση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε θέματα οικονομικής πολιτικής.

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, που είχε αναγνώσει ο τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης,είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό τους το εξής συντηρητικό αντιλαϊκό τρίπτυχο: α) Την εφαρμογή του προγράμματος μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και μέτρα, όπως ακρωτηριασμός της ΑΤΑ, αύξηση των έμμεσων φόρων και τιμολογίων ΔΕΚΟ. β) Θεοποίηση της μεγάλης ιδιωτικής πρωτοβουλίας και παραχώρηση προβληματικών και άλλων ΔΕΚΟ σε ιδιώτες, ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία - παιδεία. γ) Λιγότερο κράτος με σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, εκποίηση της δημόσιας γης και μέτρα απελευθέρωσης των αγορών.

Το επιχείρημα, που είχε προβάλει ο Κ. Μητσοτάκης, ήταν ότι τα ταμεία του κράτους "δεν έχουν χρήματα ούτε για την πληρωμή μισθών και συντάξεων" και πως μόνο με θυσίες θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας (χρέος, ελλείμματα, πληθωρισμός, επενδύσεις, ανάπτυξη κτλ.). Τα ίδια περίπου είπε την Πέμπτη και ο Κ. Σημίτης. Η κατάσταση της οικονομίας, είπε, "παραμένει κρίσιμη". Και με πρόσχημα το πρόγραμμα "σύγκλισης" και τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, προανάγγειλε συνέχιση της μονόπλευρης λιτότητας για τα επόμενα 4 χρόνια, με μέτρα και πολιτικές, που ελάχιστα διαφέρουν από εκείνα της ΝΔ.

Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε τις βασικές θέσεις που είχαν διατυπώσει στις προγραμματικές τους δηλώσεις τον Απρίλη του 1990 ο Κ. Μητσοτάκης και την περασμένη Πέμπτη ο Κ. Σημίτης για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και τον τρόπο - μέσα και πολιτικές - που προωθούν για την αντμετώπισή τους:

1) Ο Κ. Μητσοτάκης εξάγγειλε και εφάρμοσε δραστική μείωση των κρατικών δαπανών του κράτους, κυρίως αυτών που πήγαιναν με τη μορφή επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων σε κοινωνικούς φορείς. Ο Κ. Σημίτης προανάγγειλε νομοσχέδιο για την "περιστολή της σπατάλης του δημοσίου", που αποτελεί προάγγελο για συνέχιση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, όπως έγινε, τόσο επί ΝΔ, όσο και επί ΠΑΣΟΚ στην περίοδο 1994 - 1996.

2) Ο Κ. Μητσοτάκης εξάγγειλε οικονομική αυτονόμηση των ΔΕΚΟ με τη διακοπή της επιχορήγησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό και αυστηρό έλεγχο της χρηματοδότησής τους με εγγύηση του δημοσίου. Στα πλαίσια αυτά, επιβλήθηκαν τσουχτερές αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, κατάργηση όλων των ελευθέρας στις αστικές συγκοινωνίες, καθώς επίσης και διαφόρων παροχών - που τα βάφτισε προνόμια - των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Ο Κ. Σημίτης αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο για την αυτονόμηση των ΔΕΚΟ - που ψηφίστηκε επί πρωθυπουργίας του στο πρώτο εξάμηνο του '96 - για να εξαγγείλει πως οι ΔΕΚΟ θα πρέπει να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

3) Ο Κ. Μητσοτάκης, στο όνομα "εξυγίανσης" των ασφαλιστικών ταμείων, εξάγγειλε και θεσμοθέτησε τον αντιασφαλιστικό νόμο, που αύξανε τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, τις εισφορές των εργαζομένων και εργοδοτών κλπ., με το επιχείρημα ότι ο προϋπολογισμός θα αναλαμβάνει μόνο το κόστος της κοινωνικής πολιτικής του κράτους. Ο Κ. Σημίτης έκανε λόγο για "αναμόρφωση της ασφαλιστικής νομοθεσίας και του πλαισίου λειτουργίας των ασφαλιστικών φορέων", ώστε να στηρίζεται στην "ανταποδοτικότητα".

4) Ο Κ. Μητσοτάκης είχε εξαγγείλει πρόγραμμα "αποκρατικοποιήσεων" - δηλαδή την υλοποίηση της πολιτικής για "λιγότερο κράτος και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία", με την εκποίηση σε ιδιώτες προβληματικών επιχειρήσεων και των θυγατρικών τους ή εκκαθάρισής τους, ώστε να απαλλαγεί το κράτος από τα ελλείμματα αυτών των επιχειρήσεων με ...διαφανείς διαδικασίες. Αντί για προβληματικές, πουλήθηκαν κερδοφόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις, όπως η ΑΓΕΤ, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας κλπ. Ο Κ. Σημίτης υποστήριξε ότι "η πολιτική αποκρατικοποιήσεων θα προχωρήσει" και εξάγγειλε τη μερική ή ολική εκποίηση σε ιδιώτες νέου πακέτου μετοχών του "ΟΤΕ, της ΔΕΠ, μικρών τραπεζών, θυγατρικών τραπεζών και άλλων οργανισμών".

5) Ο Κ. Μητσοτάκης είχε εξαγγείλει αύξηση των εσόδων του κράτους με την περιστολή της φοροδιαφυγής, τη μείωση της φοροκλοπής, για να γίνει δικαιότερη η κατανομή των φορολογικών βαρών, καθώς επίσης και τη διάθεση ανεκμετάλλευτων εκτάσεων του δημοσίου με τη διάθεση κτηματικών ομολογιών με αντίκρισμα γη. Αντί όλων αυτών, η κυβέρνηση της ΝΔ, προχώρησε στη γενναία αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων που βάρυναν τα πλατιά λαϊκά στρώματα με την αύξηση ορισμένων συντελεστών στους έμμεσους φόρους, τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας κλπ. Φυσικά, η φοροδιαφυγή συνέχισε να διογκώνεται, καθώς οι μεγαλοφοροφυγάδες - που αποτελούν την κύρια εστία της φοροδιαφυγής - παρέμειναν στο απυρόβλητο. Ο Κ. Σημίτης εξάγγειλε "δίκαιη κατανομή του κόστους (σ. σ. της λιτότητας) σε όλες τις κοινωνικές τάξεις με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας". Ομως το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών και της περικοπής των κρατικών δαπανών που ανακοίνωσε, σε συνδυασμό με τις μέχρι τώρα υπάρχουσες πληροφορίες, δείχνουν ότι τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα φορτωθούν τα νέα βάρη, τόσο από την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, όσο και από την περικοπή των δαπανών.

6) Ο Κ. Μητσοτάκης εξάγγειλε και εφάρμοσε μέτρα για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, με πρώτο βήμα την καθιέρωση μερικής απασχόλησης, στο όνομα μείωσης της ανεργίας. Το μέτρο εφαρμόστηκε και αποδείχτηκε ότι λειτούργησε σαν μοχλός να μοιραστούν τις ίδιες θέσεις εργασίας περισσότεροι άνεργοι, ενώ, όπως προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία αυξήθηκε σημαντικά. Οσο για τις 100.000 νέες θέσεις εργασίας, που είχε υποσχεθεί, αποδείχτηκε ότι ήταν ένα προεκλογικό πυροτέχνημα. Ο Κ. Σημίτης ανακοίνωσε παρόμοια μέτρα και υποσχέθηκε 180.000 νέες θέσεις εργασίας...

7) Ο Κ. Μητσοτάκης εξάγγειλε εισοδηματική πολιτική, που θα "προστατεύει και θα εγγυάται την αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων". Ομως κατάργησε την ΑΤΑ και εφάρμοσε εισοδηματική πολιτική που λεηλάτησε τους μισθούς και συντάξεις, για να θησαυρίσουν οι κάθε είδους χρυσοκάνθαροι του πλούτου. Ο Κ. Σημίτης εξάγγειλε "εισοδηματική πολιτική πάνω από τον πληθωρισμό", αλλά η προστασία των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων που υποσχέθηκε θα είναι ανάλογη με αυτήν που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ από το 1994 μέχρι σήμερα και πρόβλεπε αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό.

8) Ο Κ. Μητσοτάκης ενίσχυσε τα προνόμια, τις φοροαπαλλαγές και την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, που τα βάφτισε σαν κίνητρα για επενδύσεις για την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τα κέρδη τινάχτηκαν στα ύψη, αλλά οι επενδύσεις παρέμειναν στάσιμες. Ο Κ. Σημίτης προανάγγειλε ότι δεν προτίθεται να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές που έχουν "αναπτυξιακή λογική" και υποσχέθηκε ενίσχυση των κινήτρων (διάβαζε προνομίων) για τους βιομηχάνους και εξαγωγείς, τους οποίους - όπως και η ΝΔ - θεωρεί μοχλό για την έξοδο της οικονομίας από την κρίση.

Από τη σύγκριση όλων των παραπάνω, προκύπτει με σαφήνεια πως η πολιτική που σκιαγράφησε με τις προγραμματικές του δηλώσεις ο Κ. Σημίτης - ανεξάρτητα από το λογοπαίγνιο "θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες" - στην ουσία αποτελεί αντιγραφή της πολιτικής της ΝΔ. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η οικονομική πολιτική και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, ενώ αναπαράγει τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, υποβαθμίζει τη θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, εντείνοντας παράλληλα την εξάρτηση της Ελλάδας από τα ξένα κέντρα - αποτελεί πιστή αντιγραφή της πολιτικής που χαράσσεται στις Βρυξέλλες και ενσωματώθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Οσοι αναζητήσουν να βρουν ουσιαστικές διαφορές, στην οικονομική πολιτική του του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θα εκπλαγούν. Και όσοι επιχειρήσουν μια τέτοια σύγκριση, θα διαπιστώσουν ότι είναι περισσότερα τα κοινά σημεία της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ελάχιστα μέχρι ανύπαρκτα εκείνα που χωρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα