"Ο ΣΥΝ αγωνίζεται να αλλάξει αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης, θα επιδιώξει να διαδραματίσει θετικό ρόλο στις εξελίξεις", τόνισε ο πρόεδρός του, στο Πεδίον του Αρεως. "Ο ΣΥΝ θα δράσει ως δύναμη ελέγχου της εξουσίας, δύναμη αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης μέσα και έξω από τη Βουλή", είπε, στο Αιγάλεω, ο Γιάννης Δραγασάκης. Είναι γεγονός ότι σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε και είναι πολύ εύκολο να υπόσχεται πως θα δράσει το συγκεκριμένο κόμμα. Ο Αλ. Αλαβάνος είπε ότι η απουσία του ΣΥΝ από τη Βουλή ήταν το εμπόδιο για την προβολή και υπεράσπιση των λαϊκών προβλημάτων. Γι' αυτό και αναγορεύουν το σύνθημα "Η Βουλή είναι η αρχή" σαν το άπαν για μια φιλολαϊκή πολιτική. Κριτήριο, όμως, για κάθε εργαζόμενο, για τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, δεν μπορεί να 'ναι οι ανέξοδες προεκλογικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις, ιδιαίτερα από δυνάμεις σαν τον ΣΥΝ. Κριτήριο είναι η πολιτική κάθε κόμματος και η πρακτική του δράση. Αλλωστε, το είπε ο ίδιος ο Ν. Κωνσταντόπουλος, στο ΦΛΑΣ, "δεν είσαι ό,τι δηλώσεις είσαι ό,τι κάνεις". Ο ΣΥΝ, που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, έχει γράψει τη δική του ιστορία, με βάση αυτά τα κριτήρια, αποδεικνύοντας το αντίθετο. Και όταν ήταν μέσα στη Βουλή και όταν έμεινε έξω από τη Βουλή. Η πολιτική του, οι προγραμματικές του θέσεις σταθερό σημείο έχουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, σαν μονόδρομο για τον ελληνικό λαό.

Εχοντας σαν αφετηρία αυτή τη θέση, η πολιτική διέξοδος που προτείνει είναι η περίφημη "εθνική στρατηγική", όπου βιομήχανοι, τραπεζίτες, κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες, από κοινού με τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, της αντιδραστικής πολιτικής που εκπορεύεται απ' αυτήν, την οποία υλοποιούν τα κόμματα του δικομματισμού και ανέχονται όλα τα άλλα κόμματα, που συμφωνούν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ή επιδιώκουν την αναθεώρησή της. Στο μόνο που διαφοροποιείται από το ΠΑΣΟΚ, είναι η υπόθεση της αυτοδυναμίας. Το ΠΑΣΟΚ την επιδιώκει, ο ΣΥΝ νομίζει ότι, αν τη χάσει το ΠΑΣΟΚ και συνεργαστούν, τότε θα μπορεί να ελέγχει την εξουσία. Η προηγούμενη πρακτική του έχει άλλα δείγματα. Η ηγεσία του ΣΥΝ, ουσιαστικά, δεν αντιτάχτηκε στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, υποκύπτοντας στη λογική του τετελεσμένου και θεώρησε ότι η εξέλιξη αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη σκοπιά των "εθνικών συμφερόντων" και των θέσεων τότε της ΕΟΚ, που συνέβαλε σ' αυτήν τη διάλυση.

Ψήφισε το 1992 στη Βουλή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μαζί με τα κόμματα του δικομματισμού. Δε συμφώνησε τότε ούτε στο στοιχειώδες δημοκρατικό αίτημα - δικαίωμα για δημοψήφισμα. Συμφώνησε και ήταν συνδιοργανωτής στα εθνικιστικά συλλαλητήρια ενάντια στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, συμβάλλοντας στην ενίσχυση αυτής της αντιδραστικής εξέλιξης, στους κινδύνους για την ειρήνη, αποκρύπτοντας τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Συμφώνησε στα συμβούλια των αρχηγών των κομμάτων με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σ' όλα όσα τα κόμματα του δικομματισμού διατύπωναν σαν ενιαία, εθνική στρατηγική στην εξωτερική πολιτική. Αποφάσεις, που όξυναν την αντιπαράθεση με τους γειτονικούς λαούς, παρουσιάζοντας στο εσωτερικό της χώρας μια κάλπικη "ομοψυχία" πατριδοκαπηλίας. Υπεραμυνόταν της υλοποίησης των αποφάσεων του Συμβουλίου Υπουργών των Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα θέματα της βαλκανικής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, που ήταν ενάντια στα συμφέροντα του λαού μας.

Είχε υποστηρίξει για μεγάλο χρονικό διάστημα την αδιέξοδη τακτική της ονοματολογίας στις σχέσεις μας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, εμμένοντας μαζί με τα κόμματα του δικομματισμού στον όρο απαγόρευσης του προσδιορισμού "Μακεδονία". Μαζί με τις άλλες δυνάμεις, στο συνδικαλιστικό κίνημα, υπονόμευε τις προσπάθειες ανάπτυξης αγώνων, κατηγορώντας το ΚΚΕ και τους εργαζόμενους για επαναστατική γυμναστική, σπέρνοντας την ηττοπάθεια και ενισχύοντας την ταξική συνεργασία. Πρότεινε την καθαίρεση του κομμουνιστή γγ της ΓΣΕΕ, επειδή δεν υπέγραψε τη συναινετική με το ΣΕΒ συλλογική σύμβαση. Υπονόμευσε και αντέδρασε στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Χαρακτηριστική αντιδραστική ενέργεια ήταν η προσπάθεια του νομάρχη Μαγνησίας, Π. Σκοτινιώτη, να χτυπήσει τα μπλόκα των αγροτών στον Αλμυρό και αλλού.

Αυτό τον έλεγχο θέλει να ασκήσει ο ΣΥΝ, για να συμβάλει στην ανοχή και τη συναίνεση των λαϊκών στρωμάτων στην αντιλαϊκή πολιτική του δικομματισμού. Είναι ο ίδιος συνένοχος και θέλει λαϊκή στήριξη στη συνενοχή. Γιατί, λοιπόν, να τον εμπιστευτούν οι αριστεροί, οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι δυσαρεστημένοι από την πολιτική του δικομματισμού; Τώρα κατανοούν ότι, για να χτυπηθεί ο δικομματισμός, για να ενισχυθεί η λαϊκή συσπείρωση σ' ένα ρεύμα αντεπίθεσης, η μόνη αποτελεσματική ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.