"Η αλλαγή πολιτικής κατ' αρχήν κρίνεται στο πεδίο της οικονομίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Καμία αλλαγή δεν υπάρχει αν δεν ξεκινάει από τη σταθερή θέληση να αμφισβητηθεί και να ανατραπεί το καθεστώς της ασυδοσίας των μονοπωλιακών μεγαθηρίων, της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας που κυριαρχεί και καθορίζει την οικονομική πολιτική",τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χτες βράδυ στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργάνωσε η ΝΕ Αχαϊας του ΚΚΕ στην πλατεία Γεωργίου, στην Πάτρα. Και συνέχισε:

"Με αφετηρία την οικονομία διεισδύει σ' όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής, στην παιδεία, την υγεία, τις κοινωνικές υπηρεσίες, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την πληροφόρηση και επικοινωνία. Οσο κυριαρχεί ανεμπόδιστο το μονοπωλιακό κέρδος, το καπιταλιστικό κέρδος γενικά, δεν υπάρχει η παραμικρή προοπτική όχι βαθιών και ουσιαστικών αλλαγών, αλλά και προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.Γιατί η δίψα για κέρδος είναι ακόρεστη, δεν αφήνει περιθώρια να αντιμετωπίζονται οι πιο πιεστικές απαιτήσεις. Να γιατί το Αίγιο στενάζει ένα χρόνο μετά τους σεισμούς, δεν περισσεύουν χρήματα, γιατί περισσεύουν τα κεφάλαια και τα κέρδη, οι μίζες και οι εξαγορές.

Δε ζούμε πια στις 10ετίες του '60 και του '70. Τότε υπήρχαν λόγοι και ορισμένες δυνατότητες, συντηρητικές κυβερνήσεις, αλλά και η καπιταλιστική εργοδοσία, να κάνει ορισμένες παραχωρήσεις στο λαό, να δίνει κάποιες αυξήσεις, να μιλά για λαϊκό καπιταλισμό και συμμετοχικά όργανα, έτσι ώστε να παρεμποδίσει τη δίψα για βαθιές αλλαγές, να αντεπεξέλθει στη σύγκριση που γινόταν τότε ανάμεσα στις κοινωνικές κατακτήσεις στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό.

Υπήρξαν τότε περιθώρια, οι κυβερνήσεις να ασκούν με σχετική αυτονομία την πολιτική τους από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, πράγμα που τώρα δεν ισχύει καθώς τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εθελοντικά αποφάσισαν να εκχωρήσουν αρμοδιότητες και ευθύνες στα όργανα και τους μηχανισμούς την Ευρωπαϊκή Ενωσης.

Σήμερα διανύουμε μια περίοδο που το καπιταλιστικό σύστημα προωθεί αναδιαρθρώσεις που αναπαράγουν στη χειρότερη εκδοχή τις ταξικές διακρίσεις, αφαιρούν κατακτήσεις, οικοδομείται ένα σύστημα άγριου αυταρχισμού και βίας.Οι πολιτικές προτάσεις και πρακτικές των άλλων κομμάτων δεν αμφισβητούν τα κέρδη, την καπιταλιστική ασυδοσία, τα ιερά και τα όσια του μονοπωλίων. Οχι μόνο δεν την αμφισβητούν αλλά τη θεωρούν μοχλό και στυλοβάτη της ανάπτυξης της χώρας".

"Τελευταία - σημείωσε η ΓΓ του ΚΚΕ - στο τραπέζι πέφτει μια νέα δήθεν πρόταση, η πρόταση της κεντροαριστερής συνεργασίας. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανάσα για το σημερινό σύστημα, τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Ο κεντρώος δρόμος δε μας είναι άγνωστος, είναι η νέα εκδοχή του περίφημου τρίτου δρόμου, που τάχα μπορεί να συμφιλιώσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας με τα συμφέροντα του λαού.Ο όρος Αριστερά, οι αριστερές ιδέες αναμφισβήτητα στον τόπο μας έχουν ένα πολύ θετικό ιστορικό φορτίο, τον αγώνα, την αντίσταση, τις ανθρωπιστικές αξίες, την αμφισβήτηση, την αυτοθυσία και την ανιδιοτέλεια.

Σήμερα όμως, κάτω από την ταμπέλα Αριστερά δεν υπάρχει πάντα η ίδια ριζοσπαστική και φιλολαϊκή διάθεση. Το αντίθετο, η εμφανιζόμενη ως σύγχρονη Αριστερά σήμερα, από πλευράς ηγεσίας και προγράμματος, αντιπροσωπεύει ένα και μόνο πνεύμα, του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης, της υποχώρησης, της εγκατάλειψης διαχρονικών αξιών. Αριστερά που χειροκροτείται από το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο του τόπου, δεν μπορεί να υπάρξει.

Η αυτοδιαφημιζόμενη λύση της Κεντροαριστεράς θα είναι η τελευταία λύση, το προσωρινό καταφύγιο για το κατεστημένο, όταν δει ότι απειλούνται τα προνόμια και τα συμφέροντά του".

"Ενα δεύτερο πεδίο δοκιμασίας - παρατήρησε η Αλέκα Παπαρήγα - για όλα τα κόμματα είναι το πεδίο της δημοκρατίας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ο λαός μας έχει γνωρίσει τις πιο άγριες μορφές αυταρχισμού και βίας, έχει γνωρίσει τους έκτακτους νόμους, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τα στρατοδικεία και τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις κλήσεις για προσωπική υπόθεση στα αστυνομικά τμήματα. Εχει γνωρίσει χοντρές αλυσίδες.

Αυτός δεν είναι λόγος για να μη βλέπει ότι και σήμερα υπάρχουν αλυσίδες και περιορισμοί, κρούσματα βίας και αυταρχισμού. Μπορεί οι αλυσίδες να είναι αόρατες, διακριτικές, δε σημαίνει όμως πώς δεν υπάρχουν. Και σήμερα υπάρχει ένας διάχυτος φόβος, ο φόβος και η βία της απόλυσης, της ανεργίας, της περιθωριοποίησης. Και σήμερα υπάρχουν νέου τύπου πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων... για την ακρίβεια δε μετράνε τι φρονήματα έχει ο υποψήφιος να διοριστεί, αλλά μετράει η διάθεσή του να συμβιβαστεί, να μην αγωνίζεται, να μη συνδικαλίζεται".

"Εμφανίζονται τα άλλα κόμματα - σημείωσε στη συνέχεια η ομιλήτρια - με τη θέση ότι πρέπει πάση θυσία να πειστούν οι βιομήχανοι και άλλοι επιχειρηματίες να κάνουν επενδύσεις για να διατηρηθούν και να αυξηθούν οι θέσεις εργασίες. Γι' αυτό και υπόσχονται νέα προνόμια, τα δίνουν όλα στους ακόρεστους. Το φαινόμενο αυτό βεβαίως δεν είναι ελληνικό. Ολες οι φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις σ' αυτήν τη λογική κινούνται, να ταϊσουμε προνόμια την πλουτοκρατία για να κάνει επενδύσεις. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; μηδέν εις το πηλίκο. Τα μονοπωλιακά μεγαθήρια ελεύθερα δρουν όπως και όπου θέλουν, εντός και πέραν των συνόρων, πάνε τα κεφάλαιά τους. Εκεί δηλαδή που τους συμφέρει, εκεί που η εργατική δύναμη, απροστάτευτη, είναι διαθέσιμη να δουλέψει με όρους δουλεμπορίου. Σπέρνουν τα κεφάλαια και τις επενδύσεις τους σε πολλές χώρες, μοιράζουν σε διαφορετικές χώρες τα εξαρτήματα ενός προϊόντος. Ταυτόχρονα έχουν στην ιδιοκτησία τους και στον απόλυτο έλεγχό τους την επιστήμη και τις νέες τεχνολογίες και έτσι μπορούν να αυξάνουν την παραγωγή και τα κέρδη τους, μειώνοντας τις θέσεις εργασίας.

Στη σύγχρονη εποχή και φάση του καπιταλισμού συνυπάρχουν επενδύσεις και ανεργία μαζί.

Στην Ελλάδα μάλιστα η διαφυγή κεφαλαίων και κερδών στο εξωτερικό έχει πάρει ταχύτατους ρυθμούς ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση στρώνει το δρόμο για να φεύγουν τα κεφάλαια και οι επενδύσεις, τα άλλα κόμματα επιχαίρουν επίσης. Αρα όποιο κόμμα, μεγάλο ή μικρό, κυβερνητικό ή στην αντιπολίτευση υπόσχεται στον ελληνικό λαό ότι θα φροντίσει για επενδύσεις και για θέσεις εργασίας λέει συνειδητά ψέματα.

Αμεσα σε κάθε πόλη της χώρας μας, εδώ στην Πάτρα, πρέπει να δημιουργηθείτο πιο πλατύ, αγωνιστικό και σταθερό μέτωπο πάλης κατά της ανεργίας. Με νέα πείρα, πιο ριζοσπαστική συνείδηση, μακριά από τις παγίδες των ψεύτικων υποσχέσεων και ψευτολύσεων.

Ισχυρίζονται ακόμα ότι τάχα τώρα θέσεις εργασίας μπορεί να δημιουργηθούν σε νέους τομείς στην Ελλάδα, σύγχρονους, όχι στη βιομηχανία, αλλά κυρίως στις υπηρεσίες. Ανακάλυψαν το μύθο της μεταβιομηχανικής εποχής για να δικαιολογήσουν τις πτωχεύσεις και τη χρεοκοπία επιχειρήσεων, την εξαγορά τους από το ξένο κεφάλαιο. Λες και η χώρα μας, ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από βιομηχανικά προϊόντα, λες και μπορεί να ζήσουμε μια σύγχρονη ζωή χωρίς βιομηχανία.

Μας λένε ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε για τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αφού υπάρχουν οι εισαγωγές βιομηχανικών και αγροτικών προϊόντων, εισαγωγές προϊόντων που μπορούμε να παράγουμε στην Ελλάδα. Αυτή τη μοίρα επιφυλάσσουν για τη χώρα μας τα άλλα κόμματα, όλα μαζί, γιατί στο ζήτημα αυτό δεν έχει εκφραστεί διαφωνία. Να εισάγουμε, λες και αυτός ο ποταμός των εισαγωγών δε χτυπά τον εργάτη, τον αγρότη, το μικρομεσαίο, λες και αυτή η θάλασσα των εισαγωγών δεν έχει το μεγάλο μερίδιο ευθύνης στα ελλείμματα.

Κρύβουν με αυτόν τον τρόπο ότι έτσι συγκεντρώνονται κεφάλαια και κέρδη σε λίγα, σε λιγότερα από τα παρελθόν, χέρια. Κρύβουν ότι μια χώρα που εξαρτάται από εισαγωγές είναι έρμαιο διεθνών κρίσεων και εκβιασμών.

Μας λένε ότι δεν είναι τραγωδία η Ελλάδα, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας, να γίνει χώρα υπηρεσιών και μεταφοράς εμπορευμάτων. Κι όμως είναι τραγωδία, γιατί οι υπηρεσίες δεν αναφέρονται στην κοινωνική πρόνοια, στην υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, αλλά στις μεσιτείες και διαμεσολαβήσεις, στις δουλιές του ποδαριού, της αρπαχτής, της μίζας, σε φθηνές σε ποιότητα υπηρεσίες στα λαϊκά στρώματα που θα τις πληρώνουν ακριβά χωρίς ουσιαστική ανταπόδοση.

Μιλάνε για υπηρεσίες που θα ξεπηδήσουν στα ερείπια του συστήματος πρόνοιας, ασφάλισης, υγείας, συνταξιοδότησης, παιδείας και υγείας που το γκρεμίζουν σιγά σιγά και θα το αντικαταστήσουν με την εθελοντική προσφορά, που θα αμείβεται με μισθούς πείνας.

Γι' αυτό πάνε να διαλύσουν τους δημόσιους παιδικούς σταθμούς, μειώνουν τα κονδύλια για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, δεν υλοποιούν υποσχέσεις για σύστημα υπηρεσιών για την τρίτη ηλικία. Καταργούν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας και στη θέση τους ξεπηδάνε ιδιωτικά συνεργεία με φθηνό και ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, που δουλεύει με συμβάσεις μερικής απασχόλησης.

Σε όλες τις χώρες του καπιταλιστικού κόσμου έχουν ξεκινήσει αυτές οι συνταγές και έχουν αποδείξει ότι θέσεις εργασίας δε δημιουργούνται.

Το πρόβλημα της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, το σύγχρονο δουλεμπόριο, γίνεται τώρα και στην Ελλάδα ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Η Πάτρα στενάζει από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Τα κουφάρια των εργοστασίων που έκλεισαν μετατρέπονται σε παμπ, καφετερίες και ταβερνάκια, Να! αυτή είναι η σύγχρονη Ελλάδα που πάνε να φτιάξουν".

"Κάθε μέρα εξαγγέλλονται και ξαναεξαγγέλλονται μέτρα - παρατήρησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - για την ανεργία και την απασχόληση. Δίνουν ασπιρίνες στον καρκίνο της ανεργίας. Προειδοποιούμε, τα μέτρα που εξαγγέλλονται πρέπει να συναντήσουν το μεγάλο ΟΧΙ των εργαζομένων και των ανέργων.

Αναφερόμαστε στα μέτρα της πρόωρης συνταξιοδότησης, της μετάταξης, των φιλοδωρημάτων, των κουπονιών εργασίας.

Ούτε συζήτηση: πρέπει να τα γυρίσουν πίσω οι εργαζόμενοι. Αν τα δεχτούν στο όνομα του μικρότερου κακού θα αντιμετωπίσουν αύριο ακόμα πιο τραγικές καταστάσεις και οι κυβερνήσεις θα τους απαντήσουν με το γνωστό νόμισμα, συμφωνήσατε, άρα είσαστε συνυπεύθυνοι".

1. "Να αγωνιστούμε κατά των συμφωνιών που υποθηκεύουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας", τόνισε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα αναφερόμενη στους άξονες πάλης. "Να καταδικαστεί η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, που αποτελεί τροχοπέδη σήμερα και στην πιο απλή ιδέα της ανάπτυξης της χώρας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση μια και μόνη ανάπτυξη διασφαλίζει, την ανάπτυξη των πολυεθνικών, των καπιταλιστών, την εξαρτημένη καπιταλιστική ανάπτυξη της Ελλάδας που θα σωρεύει όλο και νέα βάρη και δεινά στο λαό. Το ΚΚΕ ανοιχτά και απερίφραστα υπογραμμίζει ότι η αποδέσμευση της Ελλάδας από τις υποδουλωτικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όχι μόνο δε θα αποκόψει τη χώρα μας από τη διεθνή συνεργασία, αλλά το αντίθετο θα της δώσει τη δυνατότητα να διεκδικήσει από καλύτερες θέσεις μια καλύτερη θέση στην περιοχή.

Σήμερα άλλωστε οι λαοί της Ευρώπης αντιστέκονται και αντιδρούν στις εντολές του Διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πανευρωπαϊκή αντίσταση έχει ξεκινήσει. Αρα κάθε λαϊκό κίνημα στη χώρα του πρέπει να ανοίξει τον λογαριασμό της αντίστασης και της απειθαρχίας, ώστε όλοι οι λαοί της Ευρώπης να βαδίσουμε σε ένα δρόμο που οδηγεί στο αδυνάτισμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην υπόσκαψη και διάλυσή της. Το ΚΚΕ καλεί τις λαϊκές δυνάμεις που θέλουν την αντίσταση στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις δυνάμεις που θέλουν ως και την αποδέσμευση, σε ένα κοινό μέτωπο πάλης για να μην παραδοθούν, όσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, στο πολυεθνικό κεφάλαιο.

2. Ολες οι βασικές υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας να υπάγονται στο δημόσιο τομέα.

3. Υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε το δημόσιο χαρακτήρα των επιχειρήσεων και τομέων στρατηγικής σημασίας που αφορούν την έρευνα, την τεχνολογία, τις μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, τράπεζες, ορυκτό πλούτο.

4. Να αγωνιστούμε, ώστε να μη συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας υγείας, να παλέψουμε για να υπάρξει τομέας πρόληψης, προστασίας της υγείας από τις επαγγελματικές ασθένειες, να αναπτυχθεί κρατική βιομηχανία φαρμάκων και ιατρικών μηχανημάτων και άλλων αναλώσιμων υλικών.

5. Να αγωνιστούμε για να ανακοπούν τα σχέδια, ο δημόσιος τομέας παιδείας που ήδη κοστίζει ακριβά στη λαϊκή οικογένεια, να γίνει τομέας της πιο αισχρής κερδοσκοπίας.

6. Να αγωνιστούμε κατά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και της ΓΚΑΤΤ, για τη στήριξη των αγροτικών συνεταιρισμών και τη ρύθμιση των χρεών τους.

7. Να στηριχτούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να διαμορφωθούν κίνητρα για τη συνεταιριστική οργάνωσή τους, ώστε να μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών.

Θα μας πει ίσως κάποιος: πιο πολλά είναι τα εναντίον που υποστηρίζετε, από τα υπέρ στις προτάσεις σας. Ακριβώς εδώ βρίσκεται η ουσία της δικής μας θέσης, η ριζική διαφορά από τα αλλά κόμματα, που είναι βαθιά πολιτική διαφορά.

Προτάσεις και θέσεις για το τι πρέπει να γίνει, προβάλλουν όλα τα κόμματα. Τόνοι χαρτί έχουν καταναλωθεί για προγράμματα, προτάσεις και ιδέες που υποτίθεται ότι όλες είναι φιλολαϊκές και όλες λύνουν προβλήματα.

Ιδέες όμως και προτάσεις που δεν ξεκινάνε από την αντίθεση και τη ριζική εναντίωση από αυτό που συντελείται και προωθείται σήμερα, είναι προτάσεις παγίδας, κοροϊδίας του λαού. Λύσεις υπέρ του λαού αρχίζουν να φαίνονται στον ορίζοντα εκεί που υπάρχει και το ΚΑΤΑ, το ΕΝΑΝΤΙΟΝ".