ΒΟΝΝΗ.-

Η "ανακούφιση" της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας για τις υποσχέσεις Γιλμάζ, περί καλυτέρευσης της τουρκικής πολιτικής στο Κουρδικό, υπήρξε τις τελευταίες δυο μέρες έκδηλη: Πρόκειται, κατά τον Μάρτιν Ερντμαν, εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, για "ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση... Τώρα, μετά τους λόγους, πρέπει να ακολουθήσουν πράξεις". Οι λόγοι, που η γερμανική κυβέρνηση εκφράζεται με - θα μπορούσε κανείς να πει - ενθουσιασμό, όσον αφορά την πρόθεση του Τούρκου πρωθυπουργού να σταματήσει τον "εντός συνόρων" πόλεμο που διεξάγει η χώρα του, κυρίως με το ΡΚΚ, είναι δύο. Πρώτον, διότι έτσι μπορεί να αποποιηθεί των κατηγοριών ότι στηρίζει οικονομικά μια κυβέρνηση που καταπατά βίαια τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεύτερον, έτσι αίρεται η "αντίφαση" στην οποία προσέκρουε η μέχρι σήμερα ρητορική της. Ποια αντίφαση; Από τη μια, η Γερμανία καταδίκαζε τις καταπατήσεις των δικαιωμάτων των Κούρδων, κι από την άλλη, ελέω οικονομικοπολιτικών συμφερόντων, ενίσχυε τα μέγιστα την κυβέρνηση η οποία τις διέπραττε. Αλλωστε, μέσα στα τρία τελευταία χρόνια η Βόννη "πάγωσε" και "ξεπάγωσε" επανειλημμένως τη στρατιωτική βοήθεια προς την Τουρκία...

Πάντως, η γερμανική διπλωματία δείχνει να απορρίπτει πλέον οριστικά την πιθανότητα να στηρίξει λύση του Κουρδικού με ισότιμη συμμετοχή, σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις, του ΡΚΚ. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο Μάρτιν Ερντμαν τόνισε ότι "το ΡΚΚ, όπως έδειξαν τα πρόσφατα γεγονότα στη Γερμανία, θεωρείται δικαίως εγκληματική και τρομοκρατική οργάνωση".

Προχτές, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Βέρνερ Χόιερ, είχε πει - κατά την επίσκεψή του στην Αγκυρα - ότι "ο Οτσαλάν (σ.σ. ηγέτης του ΡΚΚ), ως ηγέτης μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, δεν μπορεί να είναι συνομιλητής της γερμανικής κυβέρνησης".

Διαφαίνεται, λοιπόν, μια "στροφή" της Γερμανίας σε σχέση με τα τέλη του περασμένου χρόνου, όταν Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν πραγματοποιήσει τουλάχιστον δύο απευθείας επαφές με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στη Συρία. Αν αυτό οφείλεται σε προεκλογικούς λόγους (άγρα των ψήφων τουρκογενών, ο αριθμός των οποίων διόλου ευκαταφρόνητος είναι), ή, αν εντάσσεται σε μια ευρύτερη πολιτική, μένει να επιβεβαιωθεί...