Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις "τσακίστε" τους εργάτες, τους αγρότες και γενικώς όσους σηκώνουν κεφάλι. Ενας από αυτούς είναι η επίκληση του νόμου. Φαίνεται λογικοφανές να ζητά κανείς την εφαρμογή του νόμου. Αλλά ποιου νόμου; Τον τελευταίο καιρό, όσο πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας κοινωνικών στρωμάτων ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική, τόσο πληθαίνουν οι κήρυκες της "αποκατάστασης της τάξης", αφού, όπως υποστηρίζουν, οι λαϊκοί αγώνες είναι "παράνομοι". Οι τελευταίοι, πιστοί στη "νομιμότητα" της βίαιης αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, καλούν τους κυβερνώντες να εφαρμόσουν το νόμο ενάντια στους διαμαρτυρόμενους ξωμάχους, οι οποίοι τον παραβαίνουν, όταν διεκδικούν δουλιά, αυξήσεις, προστασία του μόχθου τους στο χωράφι. Καλούν, δηλαδή, τους θεσμοθέτες της αντιλαϊκής πολιτικής να επιδείξουν τον απαιτούμενο αυταρχισμό, ώστε να μη διασαλεύεται η εφαρμογή της "παρανομίας" τους, που συνίσταται στο να τα παίρνουν από τους πολλούς και να τα δίνουν στους λίγους.

Σημαιοφόρος της παραπάνω "ευνομίας" είναι ο εκδότης του "Βήματος" κ. Ψυχάρης. Οπως πληροφόρησε τους αναγνώστες του την Κυριακή, τόσο ο δήμαρχος του Ψυχικού, που μονοδρομεί αυθαιρέτως τους δρόμους του δήμου, όσο και αγρότης - κτηνοτρόφος, που "κλείνει μια Εθνική οδό", "αυτοδικούν"... Τώρα, βέβαια, η χρησιμοποίηση από τον εκδότη του "Βήματος" του δημάρχου, για να φτάσει στο "ζουμί", είναι τόσο κουτοπονηρίστικη, που αδικεί την ιστορία της τάξης του στις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει ότι η καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων συντελείται σε καθεστώς "ισονομίας"... Ο κ. Ψυχάρης, λοιπόν, δεν έχει πρόβλημα να αποδεχτεί ότι τα αιτήματα των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, "κάποτε μπορεί να είναι και ηθικά και κοινωνικά δίκαια"... Αλλά, όλα κι όλα! Αλλο πράγμα το δίκαιο των αιτημάτων και άλλο η διεκδίκησή τους! Εκεί παθαίνει αλλεργία. Διότι, λέει, όταν διεκδικείς, τότε μετατρέπεις "την αυτοδικία σε τρόπο ζωής" (!) και προβαίνεις σε "παράνομες πράξεις". Τότε ακριβώς "φτάνει η ώρα της κεντρικής εξουσίας", αφού η κυβέρνηση πρέπει να παίξει το ρόλο της ως "όργανο εφαρμογής των νόμων", από την εφαρμογή των οποίων "εξαρτάται η πρόοδος της κοινωνίας μας"...

Δεν είναι ώρα εδώ να σημειώσουμε ότι αν η πρόοδος της κοινωνίας εξαρτιόταν από την τέτοιου τύπου "ευνομία", τότε θα ήμασταν ακόμα στη δουλοκτητική κοινωνία. Αξίζει όμως να τονίσουμε ότι όσο θα εντείνονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις, τόσο θα αφήνεται στην άκρη ο καθωσπρεπισμός των "θεωρητικών" της καταστολής, που δε θα αργήσουν να αποδειχτούν - και πάλι - διαπρύσιοι προπαγανδιστές του "πέλεκυ της νομιμότητας".