Η προσωπικότητα ενός δημιουργού αποτυπώνεται και κατοχυρώνεται μέσα από το λόγο του, γραφτό, εικαστικό, μουσικό ή κινηματογραφικό και το αποτέλεσμα της δημιουργικής του κατάθεσης, καλό ή κακό, αποτελεί προϊόν της κοινωνικής αντίληψης του καλλιτέχνη. Χρειάζεται να συμπορευτεί η προσωπικότητα του καλλιτέχνη με τη συνείδηση της κοινωνίας και το αποτέλεσμα αυτής της συνύπαρξης είναι που αποδεσμεύει τη δημιουργία από εγωιστικές παρεκκλίσεις "μοναστικού" τύπου. Τα σημειώνουμε αυτά έχοντας δει την ταινία "Kids" που υπογράφει ο Λάρι Κλαρκ,ένας από τους γνωστότερους φωτογράφους της εποχής μας.

Το θέμα της ταινίας εναρμονίζεται με την αισθητική που ακολουθεί ο Λάρι Κλαρκ.Ο κόσμος, στον οποίο ο σκηνοθέτης περιφέρεται, σύγχρονος και κοντινός στη δική μας πραγματικότητα, αποκαλύπτεται στο θεατή φωτογραφικά. Οι εικόνες μέσα στην ταινία στήνονται από τον σκηνοθέτη ιδεογραφικά, αποτελώντας, στην ουσία, τις "συλλαβές" του σεναρίου του. Γι' αυτό η κινηματογράφηση του Κλαρκ θυμίζει ντοκιμαντέρ. Εξάλλου, οι ήρωες είναι αληθινοί. Πάσχουν πραγματικά και δεν υποκρίνονται.Η κοινωνία του Κλαρκ αποτελείται από παιδιά, που η ζωή τους είναι πιστή αντιγραφή των προτύπων που τους σερβίρουν. Παίρνουν ναρκωτικά, κοιμούνται σε πλατείες, κάνουν επικίνδυνο σκεϊτμποουρντ (πατίνι), επιδίδονται χωρίς επίγνωση των κινδύνων στο σεξ. Δε φοβούνται τίποτα, αλλά και δεν ελπίζουν τίποτα. Η μοναδική αντίθεση σ' αυτόν τον μικρόκοσμο, είναι ένας δεκαπεντάχρονος νεαρός, που αρέσκεται στο ασφαλές σεξ, πείθοντας πρωτάρες συνομήλικές του. Ομως ο θάνατος που ελλοχεύει δίνει άλλη διάσταση στην ανεμελιά της κυνικής εφηβείας, τιμωρώντας τους πρωταγωνιστές της, με το τίμημα που έχει συνήθως η αλόγιστη υπερβολική ταχύτητα. Η αρρώστια της εποχής, το ΕΪΤΖ παραμονεύει. Και η ζωή προσδένεται στο φόβο του επικείμενου θανάτου. Οι σκηνές μέσα στην ταινία σοκάρουν και προκαλούν, όπως και οι στιγμιαίες φωτογραφίες που αντικρύζουμε με θύματα του ΕΪΤΖ, ιδιαίτερα όταν είναι μικρά παιδιά. Σύγχρονη θεματικά και αισθητικά ταινία, που όμως υποφέρει από την αδυναμία του δημιουργού της να φωτογραφίσει το αληθινό περιβάλλον, όπου κινούνται οι μικροί ήρωές της. Την κοινωνία των απατηλών υποσχέσεων και σαθρών προτύπων, που καταρρέουν μεμιάς, μπροστά στην αδίστακτη πραγματικότητα του πρόωρου θανάτου, που "ευαγγελίζεται" για τους νέους της.

• Η ταινία "Επάγγελμα ρεπόρτερ" του σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι παρά την εικοσάχρονη ύπαρξή της (1975), κρατά τη φρεσκάδα του πρώτου ξαφνιάσματος. Η ταινία, με πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον,θεωρήθηκε από τα σπάνια αριστουργήματα της παγκόσμιας κινηματογραφικής ανθολογίας, ενώ για το τελευταίο της πλάνο, διαρκείας 7 λεπτών, έχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες. Η επανέκδοση της ταινίας, (μιας σπάνιας πραγματικά δημιουργίας), θα άξιζε την προσοχή και το ενδιαφέρον του κινηματογραφόφιλου, και όχι μόνο, κοινού.

Γεράσιμος ΒΑΚΡΟΣ