Οι στόχοι, τόσο των ΗΠΑ όσο και των "μεγάλων" ευρωπαϊκών δυνάμεων, που σφραγίζουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, όπως και οι αντίστοιχες πολιτικές και τακτικές του "διαίρει και βασίλευε", είναι γνωστά στους λαούς της περιοχής μας. Αλλωστε, καταντά τουλάχιστον αφέλεια, να εναποθέτει κανείς, την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της χώρας, στις δυνάμεις εκείνες, που επανειλημμένα έχουν αποδείξει και αποδείχνουν καθημερινά, ότι πρώτιστη αξία τους είναι τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα. Σε δυνάμεις, που δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό - όταν οι συσχετισμοί και οι συνθήκες τούς το επιτρέπουν - να εφαρμόζουν και μάλιστα με όλα τα μέσα, το απάνθρωπο δίκαιο του ισχυρότερου, γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια τους διεθνείς κανόνες. Και όμως, η ολοφάνερα υποκριτική, τελευταία δήλωση του Λευκού Οίκου, αποτέλεσε αφορμή, για δηλώσεις τουλάχιστον ικανοποίησης από την κυβέρνηση και πανηγυρισμών από μια μερίδα των ΜΜΕ. Ανάλογοι - αν όχι εντονότεροι - προβλέπονται να είναι οι πανηγυρισμοί, από τη χτεσινή δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κι ας μην καταδικάζουν και οι δύο τοποθετήσεις, την τουρκική επιθετικότητα. Κι ας μην αναγνωρίζουν την ελληνική κυριαρχία στις δυο βραχονησίδες.

Οχι, δεν εννοούμε με όλα τα προαναφερόμενα, πως η στάση των ΗΠΑ τις πρώτες μέρες της έντασης είναι ίδια με αυτή της προχτεσινής δήλωσης του Λευκού Οίκου ή με αυτή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από τις διάφορες αμερικάνικες δηλώσεις απροκάλυπτης ενίσχυσης της τουρκικής επιθετικότητας, περάσαμε τώρα, για μεν τις ΗΠΑ σε δηλώσεις ίσης απόστασης και για δε την ΕΕ, σε φραστική έκφραση της... θερμής της συμπάθειας και αλληλεγγύης σ' ένα κράτος - μέλος της. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στις παρεμβάσεις των Ελληνοαμερικανών οικονομικών ενισχυτών της προεκλογικής εκστρατείας του Αμερικανού Προέδρου. Οφείλεται, πρώτα και κύρια, σε κάποια - είναι αλήθεια, ελάχιστη και στοιχειώδη - ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης, για το πραγματικό περιεχόμενο του προβλήματος. Για το αν οι βραχονησίδες ανήκουν στην Ελλάδα και αν έχει οποιαδήποτε βάση ή όχι, η τουρκική διεκδίκησή τους. Και είναι περιττό να σημειώσουμε, ότι και οι τελευταίες αυτές τοποθετήσεις, δε φανερώνουν την παραμικρή ουσιαστική αλλαγή στις πολιτικές των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων. Είναι φανερό, πως ενώ από τη μια, συνεχίζουν την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" και διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για εντονότερες παρεμβάσεις τους, από την άλλη είναι υποχρεωμένες και παίρνουν σ' ένα βαθμό υπόψη τους τη διαμορφωνόμενη διεθνή κοινή γνώμη.

Δύο είναι τα κύρια και αλληλοσυνδεόμενα συμπεράσματα, που απορρέουν και απ' αυτά τα γεγονότα. Πρώτον: Στο παραμικρό δε δικαιώνουν τις οποιεσδήποτε αυταπάτες και λογικές της υποτέλειας και της εξάρτησης. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπουν την ενίσχυσή τους. Ηταν και είναι εγκληματικό, να εναποτίθεται η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της χώρας, στους υπερατλαντικούς ή τους κοινοτικούς, δήθεν, συμμάχους και εταίρους μας. Δεύτερον: Οι επουσιώδεις, όμως, αυτές διαφοροποιήσεις των "μεγάλων" δυνάμεων και οι αιτίες που τις προκάλεσαν, φανερώνουν και τη λαθεμένη κυβερνητική τακτική της αναμέτρησης, όπως και τη γενικότερη, αδιέξοδη πολιτική της υποτέλειας. Φανερώνουν το ρεαλισμό και τις δυνατότητες, που μπορεί να έχει, μια πολιτική πραγματικής υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας, όπως προτείνεται από το ΚΚΕ.