Οι πολιτικές δυνάμεις

8. Το ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφωθεί σε ένα κόμμα στήριγμα του καπιταλιστικού συστήματος. Ως κυβέρνηση εφάρμοσε όλες τις επιλογές που ενισχύουν την εξουσία του πολυεθνικού κεφαλαίου και της ελληνικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα, τα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και ευρύτερα. Υιοθετεί τις βασικές νεοφιλελεύθερες επιλογές στο όνομα των διεθνών αλλαγών και εξελίξεων. Προβάλλει την παραπλανητική θέση ότι είναι δυνατόν μέσα στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να διασφαλιστούν τα κοινωνικά δικαιώματα, η εθνική ανεξαρτησία και η ισότιμη συμμετοχή της χώρας στις διεθνείς διαδικασίες.

Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, με την ουσιαστική απομάκρυνση του Α. Παπανδρέου από την πολιτική ζωή του τόπου και την αντικατάστασή του στην πρωθυπουργία από τον Κ. Σημίτη, δεν οδηγούν "σε νέα εποχή και νέα σελίδα για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων και την ανάπτυξη της χώρας", όπως σκόπιμα και αποπροσανατολιστικά καλλιεργείται. Δεδομένη είναι η πολιτική, ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το ρόλο που έπαιξε στην ίδρυση και την ανάπτυξή του ο Ανδρέας Παπανδρέου. Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κώστα Σημίτη θα επιχειρηθεί, στο όνομα του εκσυγχρονισμού, να προωθηθεί ένα σύνολο πιο συντηρητικών, αντιλαϊκών μέτρων, για να πραγματοποιηθούν όσο γίνεται ταχύτερα οι αντιδραστικές αναπροσαρμογές που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση και γενικότερα το πολυεθνικό κεφάλαιο στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου, στις εργασιακές σχέσεις.

Η Νέα Δημοκρατία διακηρύσσει ότι είναι ο βασικός και αυθεντικός εκπρόσωπος των συμφερόντων και της στρατηγικής της άρχουσας τάξης της χώρας μας, του πολυεθνικού κεφαλαίου. Υιοθετεί και προβάλλει ως δικά της οράματα την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η αντιπολιτευτική της στάση έναντι της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ έχει δημαγωγικά χαρακτηριστικά, καθώς οι προγραμματικές τους διαφορές έχουν ελαχιστοποιηθεί ή μηδενιστεί σε βασικές στρατηγικές επιλογές.

Τα δύο κόμματα έχουν απολέσει σημαντικό μέρος της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων τους. Εμφανίζουν εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και τάσεις κάτω από τον αντίκτυπο:

- Της βαθιάς κρίσης του πολιτικού συστήματος της χώρας.

- Της αντίφασης ανάμεσα στη σύγκλιση και ταύτιση των στρατηγικών επιλογών τους από τη μια, του ανταγωνισμού μεταξύ τους από την άλλη, για το ποιος θα ασκήσει ηγεμονικό ρόλο στη διαχείριση, στις συναινετικές διαδικασίες.

- Των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιδιαίτερα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, ποια από τις δύο θα ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή και έλεγχο στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.

Η Πολιτική Ανοιξη προβάλλει ακραίους νεοφιλελεύθερους στόχους στον τομέα ιδιαίτερα της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος. Επίσης επικίνδυνες εθνικιστικές και δημαγωγικές απόψεις, με στόχο να αποσπάσει πολιτικά κέρδη από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και να μπει σφήνα ανάμεσά τους. Στην ουσία αποτελεί τμήμα και προέκταση της κλασικής, ιστορικής συντηρητικής παράταξης της χώρας.

Ο "Συνασπισμός" υιοθετεί ένα μείγμα κλασικών, ουτοπικών δημαγωγικών σοσιαλδημοκρατικών και νεοφιλελεύθερων απόψεων. Στρατηγικός του στόχος, η συμμετοχή στη διαχείριση του συστήματος, η ενεργητική συμμετοχή του στη βαθύτερη υποταγή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στη "νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων". Στηρίζεται ανοιχτά από το οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο, λόγω των υπηρεσιών του στην προσπάθεια χειραγώγησης του λαϊκού κινήματος. Αξιοποιείται ως όχημα συκοφάντησης των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού, μήτρα ιδεών του συμβιβασμού και της πολιτικής ουράς στα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο χώρο των άλλων πολιτικών ομάδων και κινήσεων παρουσιάζεται για πρώτη φορά το νεοϊδρυμένο "Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα",το οποίο εμφανίζεται ως υπερασπιστής του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής της οκταετίας '81-'89. Προβάλλει λαθεμένες και επιζήμιες αταξικές απόψεις, μικροαστικού εθνικισμού. Καλεί την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε ταξική συνεργασία με την άρχουσα τάξη της χώρας μας για την υπεράσπιση του δήθεν κοινού συμφέροντος γενικά. Αντικειμενικά, η θέση αυτή οδηγεί στον αφοπλισμό και στην υποταγή του λαϊκού κινήματος σε επιλογές του πολυεθνικού και γενικότερα του μεγάλου κεφαλαίου, στην ενίσχυση της δημαγωγίας.

Στη βάση αυτών των κομμάτων και στον ευρύτερο κύκλο επιρροής τους υπάρχουν λαϊκές δυνάμεις που, κάτω από την πίεση των οξύτατων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, αρχίζουν να προβληματίζονται, να αναζητούν επιλογές αντίστασης, δρόμους διεξόδου. Αρχίζουν να ανησυχούν για επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να κατανοούν το ιμπεριαλιστικό παιχνίδι, το βρώμικο πόλεμο στα Βαλκάνια.

Ολες οι Κομματικές Οργανώσεις έχουν υποχρέωση να αναπτύξουν επικοινωνία και δεσμούς μ' αυτές τις λαϊκές δυνάμεις. Να διαφωτίσουν, να εκλαϊκεύσουν τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Να αναζητήσουν, ιδιαίτερα μέσα στις γραμμές του μαζικού κινήματος, τρόπους και δρόμους συσπείρωσης, με άξονα τα προβλήματα, τους κοινούς στόχους.

9. Η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ απέναντι στα άλλα κόμματα δοκιμάστηκε στην αντιπαράθεση μαζί τους, για την πρακτική που ακολούθησαν. Αποδείχθηκε σωστή σε γενικές γραμμές. Επιβεβαιώθηκε ότι η βασική γραμμή κατάταξης και διαχωρισμού των πολιτικών δυνάμεων του τόπου είναι η στάση τους στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, η ίδια πολιτική τους, που αντιπροσωπεύει και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών, του ιμπεριαλισμού, της ανασυγκρότησης του καπιταλισμού στις σύγχρονες συνθήκες. Στο μέτωπο της ιδεολογικής διαπάλης και προπαγάνδας παρουσίασε αδυναμίες και ελλείψεις. Δεν ήταν πάντα και σε καθημερινή βάση εξειδικευμένο κατά κόμμα με βάση τα συγκεκριμένα παραδείγματα και αποδείξεις που τα ίδια τα κόμματα προσέφεραν. Δε συνδυάστηκε στον απαιτούμενο βαθμό η αντιπαράθεση στην πολιτική και πρακτική των άλλων κομμάτων με τη συστηματική προσπάθεια ανάπτυξης δεσμών με τη βάση τους, τους ψηφοφόρους τους, ένα σημαντικό μέρος των οποίων, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, προβληματίζεται, ανησυχεί και αναζητεί λύσεις στα προβλήματα. Είναι ανάγκη να ξεπεραστεί η αντίληψη που υπάρχει σε ένα μέρος των κομματικών δυνάμεων και των στελεχών ότι είναι αδύνατη στις σημερινές συνθήκες η μετάπλαση συνειδήσεων και κατά συνέπεια η μετακίνηση δυνάμεων από τα άλλα κόμματα προς το ΚΚΕ και η ένταξή τους στις γραμμές του ταξικού, του μαχόμενου λαϊκού κινήματος.

Η ιδεολογική και πολιτική μας δράση στις γραμμές του λαϊκού κινήματος εμφάνισε επίσης ελλείψεις στη διαλεκτική σύνδεση των θέσεών μας για τα λαϊκά προβλήματα με τη γενικότερη πολιτική προοπτική που έχει ανάγκη ο τόπος. Είναι αδύνατη η προβολή των θέσεών μας για το ρόλο του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, την ανάγκη συνολικής αντιπαράθεσης με το σύστημα της εξάρτησης και της κυριαρχίας του πολυεθνικού κεφαλαίου, την ανάγκη της πάλης για ρήξεις με τα καπιταλιστικά συμφέροντα, για την ανάγκη και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού, που είναι η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.