Οι στόχοι αυτής της στρατηγικής είναι δηλωμένοι. Η εγκαθίδρυση της αμερικανικής κυριαρχίας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του "μαλακού υπογάστριου" της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, εξυπηρετείται κατά τον καλύτερο τρόπο από την Τουρκία. Οχι μόνο λόγω της θέσης και τους μεγέθους της, αλλά και λόγω της αποδεδειγμένης θέλησης της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η αμερικανική πολιτική απαιτεί την επίλυση του προβλήματος με τα Σκόπια, τη δρομολόγηση "λύσης" στο Κυπριακό, την οικοδόμηση "μέτρων εμπιστοσύνης" στο Αιγαίο. Το μαρτυρούν οι αποστολές του "αποτελεσματικού" Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ πέρσι το καλοκαίρι, χτες, και σε λίγες μέρες. Για το τι είδους λύσεις επιδιώκουν οι Αμερικάνοι στα θέματα αυτά, ας κοιτάξουμε και πάλι τι συμβαίνει στη Βοσνία.

Ο,τι καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενόψει αυτών των κινήσεών τους, είναι ο ρόλος που πήραν χτες, με αφορμή την κρίση στο Αιγαίο.

Βαριές κουβέντες ανταλλάχτηκαν χτες στη Βουλή μεταξύ της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας. "Προδοσία", "εθνική μειοδοσία" απ' τη μια, "πατριδοκαπηλία", "πολεμοκαπηλία" απ' την άλλη. Κουβέντες μεταξύ συνενόχων, όψεις του ίδιου νομίσματος. Τα είχαμε ξανακούσει με άλλον αποστολέα και άλλον παραλήπτη, όταν αυτά τα δυο κόμματα άλλαζαν ρόλους. Λόγια, που συγκαλύπτουν τη μία και μοναδική αλήθεια, ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά τους έθνους, της πατρίδας, του ελληνικού λαού έχουν γίνει στο ίδιο το όνομά τους.