"Τρώμε το φταίξιμο των συμφερόντων που έχουν άλλοι. Είναι αλήθεια ότι χωρίς να φταίμε εμείς τίποτα, κάπου πληρώνουμε αυτή την κατάσταση". Τα λόγια του Βασίλη, ενός μαθητή που συναντήσαμε στο Στάδιο "Ελευθερία", το βράδυ της συναυλίας, να κρατά μια κόκκινη σημαία, περιγράφουν ίσως απλοϊκά και εύγλωττα πώς νιώθουν οι νέοι της Κύπρου για τη διχοτόμηση της χώρας τους. Παρόλο που διεθνώς συνηθίζεται να προβάλλονται οι ακραίοι εθνικιστές των δύο πλευρών της Κύπρου, στην πραγματικότητα ο εθνικισμός και ο σοβινισμός στην Κύπρο δεν είναι μόνος του.

Υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι θυμούνται ακόμα την εποχή που υπήρχε μία Κύπρος, με δύο κοινότητες που ζούσαν ειρηνικά μεταξύ τους και που θέλουν μια Κύπρο που να ανήκει στο λαό της. Οι πιτσιρικάδες που την προηγούμενη Πέμπτη, 11 Απρίλη, πλημμύρισαν το Στάδιο "Ελευθερία" της Λευκωσίας, με τις σημαίες και τα μπλουζάκια του Τσε, ζουν καθημερινά, ίσως μέσα από τις αφηγήσεις των γονιών τους (οι μνήμες άλλωστε είναι ακόμα πολύ νωπές), την εποχή πριν από τη διχοτόμηση και δηλώνουν ότι μπορούν και θέλουν να ζήσουν πάλι μαζί με τους Τουρκοκύπριους. Βλέπουν καθημερινά την τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο, τα τουρκικά φυλάκια κατά μήκος του δρόμου, βγαίνουν για βόλτα δίπλα στην "πράσινη γραμμή", έχοντας στο μυαλό τους ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχουν αδέρφια τους και ότι οι "άλλοι", οι ιμπεριαλιστές δηλαδή, είναι εκείνοι που ευθύνονται για τη διχοτόμηση.

Γι' αυτό και αγκάλιασαν τόσο θερμά την πρωτοβουλία της ΚΝΕ, της ΕΔΟΝ, των τουρκικών, τουρκοκυπριακών και κυπριακών οργανώσεων νεολαίας που διοργάνωσαν την αντιιμπεριαλιστική συναυλία για τη φιλία και την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Ο "Ρ" μίλησε με κάποιους από τους νέους αυτούς, οι οποίοι φάνηκε να γνωρίζουν καλά γιατί βρίσκονταν εκεί:

Ο Γιάγκος Παντελής μαζί με την παρέα του έχουν πάρει θέση από νωρίς σε μια κερκίδα του Σταδίου "Ελευθερία". Θεωρεί πολύ σημαντική την πρωτοβουλία των οργανώσεων που διοργάνωσαν τη συναυλία. "Υπάρχουν κάποιοι που δε θέλουν να βοηθούν τα πράγματα για την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων, λέει. Η παρουσία μας απόψε θα αποδείξει ότι μπορούμε να ζήσουμε μαζί σαν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι".

Η Κασσάνδρα κατάγεται από την Κερύνεια, στην κατεχόμενη Κύπρο. "Αντί να δείχνουν την ενότητα μας, προσπαθούν να διχοτομήσουν οριστικά την ίδια μας την πατρίδα", λέει στο "Ρ". Φέρνει σαν παράδειγμα ακόμα και κάποιους καθηγητές στο σχολείο, που - όπως λέει - "προσπαθούν να συντηρούν το μίσος που υπάρχει ενάντια στους Τούρκους". Οι γονείς μου λένε ότι πριν το '74 ζούσαν κανονικά με τους Τουρκοκύπριους, πήγαιναν σε γάμους και άλλες εκδηλώσεις τους και δεν είχαν προβλήματα.

"Βλέπω όλους τους λαούς ίσους", τονίζει ο Στράτος Δημοσθένους."Καλά, εμείς δεν προλάβαμε, αλλά οι γονείς μας ζήσαν μαζί με τους Τουρκοκύπριους. Αρα, δε βλέπω το λόγο να μισούμε τον τουρκοκυπριακό λαό και να μη γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις. Εγώ είμαι υπέρ της επαναπροσέγγισης, γιατί έτσι θα βοηθήσουμε στην επανένωση της πατρίδας μας. Μόνο εάν καταφέρουμε να γίνει σωστή επαναπροσέγγιση, θα μπορέσουμε να ζήσουμε ειρηνικά".

Ο Παύλος Μιχαήλ τονίζει: "Μπορούμε να ζήσουμε μια κανονική ζωή με τους Τουρκοκύπριους άσχετα με ό,τι πιστεύουν κάποιοι μεγάλοι, γιατί αν κοιτάξουμε την ιστορία μας πιο παλιά βλέπουμε τους Τουρκοκύπριους μαζί με τους Ελληνοκύπριους να ζουν μια ειρηνική ζωή". "Ζούσαν ειρηνικά", "αγαπημένα" τονίζουν με έμφαση τα δύο άλλα μέλη της παρέας.

"Υπάρχουν ορισμένοι εθνικιστές, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες και δε θέλουν να ακούνε κουβέντα για Τουρκοκύπριους και για τέτοιες εκδηλώσεις επαναπροσέγγισης. Για κάποιον όμως που βλέπει καθαρά, οι αληθινοί πατριώτες είμαστε εμείς, γιατί με τέτοιες εκδηλώσεις σαν αυτή βοηθούμε στην επανένωση της πατρίδας μας, ενώ αυτοί δυστυχώς με τέτοιες ενέργειες εθνικιστικές βοηθούν στην ντε φάκτο κατάσταση όπως είναι μέχρι σήμερα". Ο Κωνσταντίνος είναι από τα μέλη της ΕΔΟΝ που έχουν χρεωθεί την περιφρούρηση της συναυλίας. Είναι κατηγορηματικός: "Η μόνη λύση είναι μέσω της επαναπροσέγγισης για μια Ομοσπονδία, που θα εξυπηρετεί τις δύο κοινότητες ισάξια, κάθε μια με τη δική της ηγεσία, χωρίς βεντέτες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Οπως πάνε τα πράγματα, υπάρχουν δύο δρόμοι: Επαναπροσέγγιση ή αλλιώς οριστική διχοτόμηση".

Μεταφέροντας την εμπειρία του από τη θητεία του στο στρατό λέει: "Από την πρώτη μέρα που θα πας, άλλο δεν ακούς παρά για "καλούς νεκρούς Τούρκους". Θυμάμαι όταν πήγαμε για πρώτη φορά για βολή, τότε ο διοικητής μας είπε: "Ρίξατε από οκτώ σφαίρες. Είστε 1.200 άτομα από οκτώ σφαίρες, είναι δέκα χιλιάδες Τούρκοι". Γιατί, εφόσον υπάρχει κι άλλη λύση, γιατί πόλεμος;", αναρωτιέται...

Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ