Κιλελέρ και ΜΜΕ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Κιλελέρ και ΜΜΕ

Τι είναι, τελικά, δημοσιογραφική είδηση, πώς ένα Μαζικό Μέσο Ενημέρωσης, αξιολογεί ένα κοινωνικό - πολιτικό γεγονός, ώστε να το προβάλει ή να μη το προβάλει μέσω του γραπτού ή του ηλεκτρονικού Τύπου; Ποιοι, τελικά, είναι εκείνοι, που αποφασίζουν για το εάν ένα γεγονός αποτελεί ή δεν αποτελεί είδηση, αν θα πρέπει να ενημερωθούν ή όχι οι αναγνώστες μιας συγκεκριμένης εφημερίδας ή οι θεατές ενός καναλιού;

Τα αρχικά αυτά ερωτήματα, τα οποία διδάσκονται στους πρωτοετείς σπουδαστές των Τμημάτων Επικοινωνίας των ΑΕΙ, ήρθαν στην επικαιρότητα μετά τη νέα αθλιότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να εξαφανίσουν - ή να περιθωριοποιήσουν, στην καλύτερη περίπτωση - από τα δελτία ειδήσεων τη μεγάλη συγκέντρωση - κινητοποίηση των αγροτών στο Κιλελέρ, με αφορμή την 87η επέτειο του μεγάλου αγροτικού ξεσηκωμού.

Πρόκειται ακριβώς για τα ίδια μέσα, τα οποία κάλυψαν εκτενώς, με αναλυτική ειδησεογραφία, την πρωθυπουργική επίσκεψη στο Κιλελέρ, πριν από έναν περίπου μήνα. Με βάση τα γενικώς αποδεκτά δημοσιογραφικά κριτήρια, η κάλυψη και ο τρόπος κάλυψης της πρωθυπουργικής επίσκεψης ήταν κάτι το φυσιολογικό. Εστω και αν το ολιγομελές ακροατήριο του Σημίτη αποτελούνταν από παρατρεχάμενους επαγγελματίες κλακαδόρους του κρατικού και του κομματικού μηχανισμού.

Την προηγούμενη Κυριακή, πραγματοποιήθηκε νέα συγκέντρωση στο Κιλελέρ με ευθύνη της Πανθεσσαλικής Επιτροπής Αγώνα, μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων. Τα "Νέα" έκαναν λόγο για συμμετοχή 5.000 ατόμων, η "Ελευθεροτυπία" για 10.000, ενώ οι διοργανωτές την εκτιμούν κατά πολύ μεγαλύτερη. Και όμως, ένα πέπλο σιωπής κάλυψε τη μεγάλη αυτή κινητοποίηση, καθώς τα ιδιωτικά κανάλια την αποσιώπησαν πλήρως, η κρατική ΕΡΤ (που χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους) την είχε τελευταία είδηση, ενώ οι χτεσινές εφημερίδες την είχαν παραπεταμένη σε μερικά μονόστηλα.

Δεν περιμέναμε, βέβαια, το νέο βανδαλισμό από την πλευρά των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και της κυβέρνησης, για να αντιληφθούμε το τέλμα, στο οποίο έχει περιέλθει ο χώρος της ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια. Τα παραδείγματα καθημερινής βαρβαρότητας είναι άπειρα.

Εχει γίνει ευρύτερα κατανοητό σήμερα ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν περιέλθει στον ασφυκτικό έλεγχο της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, η οποία έχει επιβάλει μια ιδιότυπη δικτατορία στη ροή των πληροφοριών. Κάθε μη αρεστό, είτε αυτό πρόκειται για κινητοποιήσεις εργαζομένων, είτε για εκδηλώσεις "μη νομιμοφρόνων" φορέων, "κόβεται" από τα δελτία ειδήσεων, ή, στην καλύτερη περίπτωση, παρουσιάζεται αφού πρώτα οι ελεγκτές των ειδήσεων αμβλύνουν τις αιχμηρές τους γωνίες. Η συκοφαντία, η διαστρέβλωση, η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου μέσα από εκπομπές "κοινωνικού προβληματισμού", ο διασυρμός και ο χλευασμός πολιτών, είναι πλέον καθημερινή πρακτική.

Συνένοχος του ιδεολογικού αυτού μηχανισμού καταστολής είναι και η κυβέρνηση. Πρώτα έστειλε τα συνεργία των εφοριακών στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια να ελέγξουν τα οικονομικά τους, όπου και διαπιστώθηκε σωρεία φορολογικών παραβάσεων και εκτεταμένη φοροδιαφυγή και αντί να δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία αυτά των ερευνών, όπως είχαν υποσχεθεί υπουργοί της, τα κρατούν στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών, σαν όπλο εκβιασμού των καναλαρχών. Τα αποτελέσματα της συμμαχίας κυβέρνησης - καναλαρχών τα γεύτηκαν όλοι οι κλάδοι που "τόλμησαν" να αμφισβητήσουν την ορθότητα της κυβερνητικής πολιτικής. Αγρότες, ναυτεργάτες και, τελευταία,οι καθηγητές κατασυκοφαντήθηκαν άγρια από τα ΜΜΕ, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σαν πολιορκητικός κριός διάσπασης των λαϊκών αγώνων.

Βλέπουμε, δηλαδή, την αναβίωση της μεσαιωνικής Ιεράς Εξέτασης, στο πρόσωπο, αυτή τη φορά, των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και της κυβέρνησης, η συμμαχία των οποίων έχει δημιουργήσει έναν πανίσχυρο τρομοκρατικό μηχανισμό. Κάθε "αιρετική" φωνή αμφισβήτησης της "νέας τάξης πραγμάτων" καταδικάζεται αυτόματα με απομόνωση. Δικαίωμα δημοσιοποίησης και προβολής έχουν μόνο οι φωνές της σημερινής "ορθοδοξίας", όσες αποδέχονται τη λογική του Μάαστριχτ, την ανάγκη μετάλλαξης των εργασιακών σχέσεων, την αθλιότητα της "παγκοσμιοποίησης". Δικαιώματα έχουν, τελικά, μόνο οι ιδεολογικές και πολιτικές δυνάμεις, εκφραστές του πιο άγριου και βάρβαρου κοινωνικού μετασχηματισμού...

Καλές, βέβαια, οι διαπιστώσεις, αλλά χρειάζεται και δράση. Γιατί, αν συνεχιστεί αυτός ο φασισμός της ενημέρωσης, κινδυνεύουμε σαν ανθρώπινο είδος πλέον με μια ιδιότυπη "κλωνοποίηση", που αυτή τη φορά δε θα έχει καμιά σχέση με την επιστήμη της Γενετικής.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ