Περιοδεία στο εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό πραγματοποίησε χτες το πρωί η Αλέκα Παπαρήγα,ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, επικεφαλής κλιμακίου του Κόμματος. Στόχος της επίσκεψης ήταν η ενημέρωση των εργαζομένων για τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με την πορεία της αμυντικής βιομηχανίας και της ΠΥΡΚΑΛ ειδικότερα.

Εκδηλη ήταν η ανησυχία των εργαζομένων για το μέλλον τους και εκφράστηκε ανοιχτά στη συνάντηση με το σωματείο τους. Η απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας τα τελευταία χρόνια και η μείωση της παραγωγής, που προβλέπεται ήδη για το τρέχον έτος, έχει οδηγήσει στην υποαπασχόληση των εργαζομένων. Ηδη υπάρχουν αρνητικές συνέπειες στα επιδόματα παραγωγικότητας. Κυρίαρχο αίτημα για τους εργαζόμενους είναι να υπάρχει προγραμματισμός και σχεδιασμός με πενταετείς συμβάσεις για παραγγελίες, που θα υπάγονται σε μια εθνική αμυντική πολιτική. Δηλαδή, η αμυντική βιομηχανία πρέπει να υπαχθεί στο υπουργείο Αμυνας και να έχει ενιαίο και δημόσιο χαρακτήρα. Τονίστηκε το ζήτημα της συμμετοχής της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας σε πυρομαχικά, που σήμερα καλύπτει μόνο το 4% των συνολικών προμηθειών και επισημάνθηκε ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να εντείνουν την πάλη τους και την πίεσή τους.

Στη συνάντηση με τη διοίκηση διαπιστώθηκε η ανυπαρξία πολιτικής για την αμυντική βιομηχανία από όλες τις κυβερνήσεις, που χωρίς αυτή είναι αναξιόπιστη κάθε προσπάθεια ανάπτυξης.

Η Αλέκα Παπαρήγα επισκέφθηκε πολλές παραγωγικές μονάδες και είχε μια ζεστή και άμεση επαφή με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Μιλώντας σε συγκέντρωσή τους αναφέρθηκε στη γενικότερη κατάσταση που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη και ο λαός της χώρας, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

"Ο πρωθυπουργός λέει ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή μεγάλων επιλογών, αλλαγών και ρήξεων. Συμφωνώ, στον τίτλο βέβαια. Μόνο ρήξεις και αλλαγές χρειάζονται σήμερα. Πρέπει να είναι ρήξεις και αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και των εργαζομένων και όχι σε βάρος τους. Ρήξη και αλλαγή πχ γίνεται σήμερα σε αυτή τη μεγάλη φιέστα που οργανώνεται στο Ζάππειο, όπου θα συζητηθούν τα Τοπικά Συμβόλαια Εργασίας, οι τοπικές προγραμματικές συμφωνίες. Ομως αυτή η ρήξη και αλλαγή είναι τραγωδία για τους εργαζόμενους, όταν καταργείται το οκτάωρο, όταν πάμε στη μερική απασχόληση, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις με μισθούς πείνας και στην πλήρη πια εξάρτηση του εργαζόμενου απ' την εργοδοσία, στην πλήρη υποταγή, στη μετατροπή του σ' ένα σύγχρονο δούλο. Είναι ρήξη και αλλαγή, σε σχέση με τις κατακτήσεις που είχαν αποσπάσει οι εργαζόμενοι, αλλά δεν είναι αυτή η ρήξη και αλλαγή που ονειρεύονται οι εργαζόμενοι".

"Είμαστε ριζικά αντίθετοι με το εξοπλιστικό πρόγραμμα που αποφάσισε η κυβέρνηση. Οχι γιατί είμαστε αντίθετοι με την περιφρούρηση της χώρας και δε νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας Ελληνας που να είναι εναντίον της θωράκισης της άμυνας της χώρας μας. Εμείς διαπιστώνουμε ότι αυτό το εξοπλιστικό πρόγραμμα, στο μεγαλύτερό του μέρος, δεν εξυπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας. Είναι ένα πρόγραμμα που καθαρά υπηρετεί τη νέα δομή και στρατηγική του ΝΑΤΟ, που είναι επιθετική. Είναι επιθετικές οι ενέργειες του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή. Και το πιο φοβερό είναι ότι αυτό το πρόγραμμα επειδή είναι ΝΑΤΟικό πρόγραμμα είναι ένα κοινό πρόγραμμα της Ελλάδας, της Ιταλίας της Τουρκίας. Η μια χώρα συμπληρώνει την άλλη. Από τη μια μεριά εμφανίζονται οι σοβινιστικές τάσεις της Τουρκίας και η επιθετική δραστηριότητά της στο Αιγαίο και απ' την άλλη εμφανιζόμαστε με κοινό εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Μας απασχολεί πόσο βαθιά θα βάλουν στο χέρι μέσα από το εξοπλιστικό πρόγραμμα στην οικονομία της χώρας και τι θα πληρώσει ο ελληνικός λαός, ο οποίος δουλεύει και θα πληρώσει το τίμημα των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Εμείς έχουμε την έξης θέση: Κάνετε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα που εμείς το πολεμάμε. Υπάρχει όμως το θέμα των ανταλλακτικών, της ελληνοποίησης ενός μέρους των προμηθειών. Ζητάμε να μην τα ξεπουλήσουν όλα. Επόμενα, είτε μικρό είναι το εξοπλιστικό πρόγραμμα είτε μεγάλο, είτε στα πλαίσια του ΝΑΤΟ είναι, είτε εξυπηρετεί πραγματικά αμυντικές ανάγκες, υπάρχει χώρος και έδαφος όχι μόνο για τη συντήρηση της αμυντικής βιομηχανίας, αλλά και τη σημαντική ανάπτυξή της. Θέμα ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας υπάρχει. Και όχι μόνο δεν πρέπει να συρρικνωθεί, αλλά να αναπτυχθεί. Αν υπάρξει μια σύγκρουση της Ελλάδας και απειλείται η εδαφική της ακεραιότητα και ανεξαρτησία, ο ξένος παράγοντας μπορεί να σου ακινητοποιήσει τα υπερσύγχρονα όπλα, όταν δεν έχεις τα απαραίτητα ανταλλακτικά. Να μπορείς, δηλαδή, να στηρίζεσαι όσο γίνεται στα πόδια σου. Αυτό το έχουμε φέρει επανειλημμένα και στη Βουλή και το έχει βάλει και το σωματείο σας και το σωματείο της αμυντικής βιομηχανίας".

"Τι μας ανησυχεί δραματικά; Επρεπε να γίνει ο ενιαίος φορέας της αμυντικής βιομηχανίας, μια ενιαία οργάνωση όλων των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών. Να γίνει ο προγραμματισμός τι παράγουμε και μάλιστα να έχει δοθεί και μέρος από τον κρατικό προϋπολογισμό για την ανάπτυξη αυτών των επιχειρήσεων.Αντί να γίνουν αυτά, παραμένουν ανοργάνωτες οι επιχειρήσεις και όχι σε καλή κατάσταση, με υπολειτουργία και υποαπασχόληση. Δεν έχουν κοπεί αντίστοιχα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό ή από κοινοτικά ποσά, από πού δε μας ενδιαφέρει, αλλά πάντως μέσα από κρατική επιχορήγηση. Δεν υπάρχει σχεδιασμός αυτών των επιχειρήσεων. Τι σχεδιάζεται δηλαδή, να φτιάχνουν τα επόμενα 5-10 χρόνια. Δε λείπει η ικανότητα από την κυβέρνηση, αλλά η πολιτική θέληση. Δυστυχώς η πολιτική επιλογή είναι να παραδοθεί όλος αυτός ο αμυντικός σχεδιασμός στο ΝΑΤΟ με αποτέλεσμα η αμυντική βιομηχανία να συρρικνωθεί.Μπορεί άμεσα να μην κλείσει η ΠΥΡΚΑΛ, αλλά θα μετατραπεί σ' ένα μικρομάγαζο. Εχει αρχίσει ο ψίθυρος για τις μετατάξεις. Δεν πρόκειται για μετατάξεις που στοχεύουν στο να βελτιώσουν τη σύνθεση του προσωπικού με βάση τις σημερινές ανάγκες και κάποιοι να πάνε να δουλέψουν κάπου αλλού. Πρόκειται για μετατάξεις στα πλαίσια της συρρίκνωσης για αυτό και καταργούν τις εργασιακές σχέσεις και πάμε στα ωρομίσθια, στην ελαστική απασχόληση και στα Τοπικά Σύμφωνα Εργασίας, με μισθούς πείνας και υποαπασχόληση. Ετσι πρέπει να το δείτε. Είναι θέμα πάλης. Το ζήτημα είναι η πολιτική επιλογή. Αν θα ξεπουλήσουμε την ελληνική αμυντική βιομηχανία στο ΝΑΤΟ και στους ξένους.

Εμείς συνδέουμε τα συμφέροντα των εργαζομένων της ΠΥΡΚΑΛ, όχι μόνο σαν δίκαια που είναι, για δουλιά και καλό εισόδημα, αλλά και δεμένα με την αμυντική βιομηχανία. Παίρνουμε υπόψη ότι είμαστε σε πορεία αύξησης της ανεργίας, μείωσης των θέσεων εργασίας και εσείς θα έχετε διπλό πρόβλημα: ξεπούλημα της αμυντικής βιομηχανίας και απώλεια θέσεων εργασίας.

Αν δεν ξεσηκωθείτε και αν δε βοηθήσετε και τον υπόλοιπο κόσμο να κατανοήσει τις συνέπειες αυτού του προβλήματος, που ξεφεύγουν από τα όρια ενός εργοστασίου, τότε πολύ γρήγορα θα βρεθείτε σε τρομερά αρνητική πραγματικότητα. Και ανεργία, αλλά και παράδοση στους ξένους προμηθευτές.

Εσείς έχετε προτάσεις τις οποίες εμείς υιοθετούμε: Η αμυντική βιομηχανία μπορεί να γίνει χώρος ανάπτυξης και άλλων δραστηριοτήτων. Μοχλός ανάπτυξης σύγχρονης βιομηχανίας. Οι συνέπειες θα είναι πολύπλευρες".

Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση όπου οι εργαζόμενοι έθεσαν πολλά και επίκαιρα ερωτήματα. Για το συνταξιοδοτικό η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξήγησε ότι είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης η ανατροπή κεκτημένων δικαιωμάτων στον τομέα της ασφάλισης, της περίθαλψης και πρόνοιας με σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, με μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με ενιαιοποίηση ταμείων προς τα κάτω, με μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κρατικά ταμεία. Στο ερώτημα αν πρέπει προβληματικές επιχειρήσεις να περάσουν στον ιδιωτικό τομέα, ξεκαθάρισε ότι πρώτα πρέπει να δει κανείς πώς γίνονται προβληματικές και τι συμφέροντα κρύβονται στο να περνάνε δυναμικοί κλάδοι σε ιδιωτικά χέρια. Ενα παράδειγμα είναι και η ΣΟΦΤΕΞ και το ελληνικό χαρτί που μένει απροστάτευτο από το κράτος και δε βοηθιέται να αναπτυχθεί, όπως και το παράδειγμα της αμυντικής βιομηχανίας.