Παραθέτω την πιο κάτω μαρτυρία μου για την Ψυττάλεια:

Πέρασαν 50 χρόνια, που, με τη διαταγή του τότε υπουργού Δημοσίας Τάξεως και διασπαστή της Εθνικής Αντίστασης στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα, συνελήφθησαν χιλιάδες αγωνιστές. Και από τη Γενική Ασφάλεια, χωρίς καμιά άλλη διαδικασία, χωρίς ανάκριση, μας έγραψαν σε μια ονομαστική κατάσταση και μας οδήγησαν για ένα εικοσιτετράωρο στην Ψυττάλεια. Εκεί μαρτυρήσαμε, προπαντός από τη δίψα, αλλά και τη φοβερή ζέστη και την πείνα. Η βία και ο σαδισμός συνεχίστηκε μέσα στο αρματαγωγό. Είχαμε αιχμαλωτιστεί 1.500 αγωνιστές. Και δεινοπαθήσαμε από τα νερά που σκόπιμα τα άφησαν να πλημμυρίσουν το δάπεδο, για να αναγκαστούμε να υποστούμε άλλο ένα μαρτύριο ταξιδεύοντας όρθιοι. Αυτό το απάνθρωπο μέτρο για έναν ανάπηρο με ένα πόδι είχε σαν αποτέλεσμα να πάθει βλάβη και το γερό του πόδι. Αποτέλεσμα ήταν να τον βγάλουν έξω στην προβλήτα του Αϊ - Κηρύκου με το φορείο.

Η Ψυττάλεια αποτελεί το πλατύσκαλο για τη μεταφορά χιλιάδων αγωνιστών στην Ικαρία. Και να ακολουθήσει μετά η μεταφορά μας στο Μακρονήσι. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πάνω σ' αυτό το κολαστήριο μόνο από πένα σαν του συγγραφέα της Κόλασης του Δάντη μπορούν να περιγραφούν. Από τότε πέρασαν 50 χρόνια, μα όλα αυτά δεν έσβησαν από τη μνήμη μας. Από τότε, χιλιάδες αγωνιστές έφυγαν από τη ζωή, πιστοί όμως μέχρι την τελευταία τους πνοή στα ιδανικά του ΕΑΜ. Εμείς οι επιζώντες από τις φοβερές δοκιμασίες έχουμε χρέος και καθήκον να περιγράψουμε τη βία και το σαδισμό του ιμπεριαλισμού. Και να αγωνιστούμε, προκειμένου να μην επιτρέψουμε να δεινοπαθήσουν οι καινούριες γενιές.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΑΣ

Μακρονησιώτης