Μπουλντόζες ξεχερσώνουν από το περασμένο καλοκαίρι το καμένο δάσος στο Δασαμάρι του Νταού Πεντέλης. Μετά τη φωτιά έρχεται το τσιμέντο και ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Γεωργίας, που προσπαθεί να σφραγίσει με τον πιο επίσημο τρόπο την καταστροφή. Το κράτος, αντί να αναδασώσει την περιοχή, την κτίζει. Λες και όλοι περίμεναν υπομονετικά την περσινή πυρκαγιά για να δράσουν. Ολοκληρώνοντας το έργο των εμπρηστών.

Τριάντα πέντε χιλιάδες καμένα πεύκα. Ενα από τα πιο πυκνά δάση της χώρας εξαφανισμένο από το χάρτη. Στη θέση του, ένας καινούριος χάρτης ετοιμάζεται να εμφανιστεί. Περίμενε στα συρτάρια από το 1986. Είναι γεμάτος βίλες που κατασκευάζονται ήδη από τον περασμένο Ιούλη. Οι μπουλντόζες έχουν ανοίξει φαρδιούς δρόμους και χώρους για μεγάλες πλατείες, όσα δηλαδή "χρειάζεται" μια πλούσια περιοχή που φιλοξενεί "χοντρά πορτοφόλια". Από κοντά και η ΔΕΗ που τοποθετεί κιόλας τους στύλους για να τους προσφέρει ρεύμα.

Ελεγχος, βέβαια, έγινε. Οι παρανομίες εντοπίστηκαν. Οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς κλήθηκαν να ενεργήσουν. Αλλά δεν έκαναν τίποτα. Είτε γιατί εμφάνιζαν εαυτόν αναρμόδιο, είτε γιατί οι ίδιοι είχαν αφήσει τα γνωστά "παραθυράκια", ώστε η τσιμεντοποίηση να εμφανίζεται νομότυπη. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά είναι. Το ίδιο έργο έχει παιχτεί τις τελευταίες δεκαετίες επανειλημμένα. Είναι ένα από τα χαρτιά που κρατούν στα χέρια τους τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία. Ενα από τα χαρτιά που προσφέρουν συχνά και όχι μόνο σε προεκλογικές περιόδους και ακούει στο όνομα πελατειακές σχέσεις. Ενα χαρτί που εκμαυλίζει συνειδήσεις και προσφέρει σταυρούς προτίμησης.

Ποιος θα σώσει τα δάση από τις κυβερνήσεις, του μεγαλοεργολάβους, τους εμπρηστές και τους καταπατητές; Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;