Δε σηκώνει δεύτερη κουβέντα. Στο σχέδιο νόμου για το νέο μισθολόγιο ενσαρκώνεται ό,τι πιο αντιλαϊκό και συνάμα ό,τι πιο ύπουλο διαθέτει αυτή τη στιγμή το επιτελείο των "εκσυγχρονιστών" του ΠΑΣΟΚ. Αντικατοπτρίζονται με πλήρη καθαρότητα τα νοσηρά σχέδια των διαχειριστών της εξουσίας, σχέδια που, όπως δείχνουν οι επιλογές τους, εμπεριέχουν ως συστατικό στοιχείο τους την ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Ακόμα και η πρόχειρη ανάγνωση των ρυθμίσεων, που προβλέπονται με το νομοσχέδιο αυτό, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα πως οι κυβερνώντες αυτή τη φορά δεν αποβλέπουν μόνο στην πλήρη φαλκίδευση της ισχύουσας λογικής του συστήματος μισθοδοσίας. Ακόμα χειρότερα. Δρομολογούν τη μετάλλαξη των εργασιακών σχέσεων των δημοσίων υπαλλήλων προς ιδιαίτερα αντιδραστικές και επικίνδυνες κατευθύνσεις. Επιδιώκουν να οικοδομήσουν ένα δημόσιο που, πολύ περισσότερο από ποτέ, θα απεικονίζει όχι μόνο τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα σε όλο τους το μεγαλείο, αλλά θα μετατρέψει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε ομήρους ενός συστήματος, που όμοιό του δεν έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα. Δε φαίνεται να έχει άδικο από αυτή την άποψη η γνώμη που διατυπώνεται τις τελευταίες μέρες από συνδικαλιστικά στελέχη των δημοσίων υπαλλήλων, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο κατάφερε για μια ακόμα φορά να αποδείξει πως υπάρχουν και χειρότερα από την πλήρη καταλήστευση των εισοδημάτων των μισθωτών. Δίκιο έχουν και ορισμένα στελέχη του αρμόδιου υπουργείου Οικονομικών, που αν και συμμετείχαν - υποστηρίζοντας μάλιστα την ιδέα του νέου μισθολογίου - στην προετοιμασία και επεξεργασία των νέων μισθολογικών κλιμακίων, δεν μπόρεσαν να κρύψουν την έκπληξή τους, όταν διαπίστωσαν τις διατάξεις του νομοσχεδίου που συνόδευαν τους πίνακες μισθοδοσίας.

Η φιλοσοφία του νέου μισθολογίου κινείται σε δύο κύρια κατευθύνσεις. Η πρώτη συμπυκνώνεται στους πίνακες με τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων από την 1η Γενάρη. Στην πραγματικότητα το "νέο" βρίσκεται στην κυβερνητική προσπάθεια να φαλκιδεύσει ακόμα και το υπάρχον σύστημα μισθοδοσίας στο δημόσιο, δημιουργώντας μάλιστα προϋποθέσεις για την επιβολή μακροχρόνιας λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων. Η δεύτερη αφορά το θεσμικό πλαίσιο, τις εργασιακές σχέσεις και την άνευ όρων παράδοση των δημοσίων υπαλλήλων στο ...κράτος του προϊσταμένου.

Εκείνο που πρέπει ν' αναγνωρίσει κανείς στην κυβέρνηση είναι η συνέπεια που επιδεικνύει στην αποφασιστικά σκληρή γραμμή ενάντια στους εργαζόμενους. Και οι ρυθμίσεις που προωθεί σ' αυτόν τον τομέα δεν είναι παίξε γέλαγε. Επιχειρεί "με μια ζαριά" να πάρει πίσω πολύ περισσότερα από εκείνα που με μακροχρόνιους αγώνες κατάκτησαν οι εργαζόμενοι. Δε διστάζει να θέσει υπό αμφισβήτηση κατακτήσεις που η ίδια η πορεία της χώρας επέβαλε στη διαδρομή δεκαετιών. Το ζήτημα εδώ δε βρίσκεται τόσο στο ύψος των μισθών που ορίζονται ανά κλιμάκιο με το νέο μισθολόγιο. Είναι περισσότερο ότι αλλάζει η βάση υπολογισμού των μισθολογικών εξελίξεων, καταργείται ουσιαστικά η ιδέα της εισοδηματικής πολιτικής, ενεργοποιούνται μηχανισμοί, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να ανατρέπουν τη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων, θεσπίζονται μέτρα βάσει των οποίων μέρος των εισοδημάτων θα είναι ανά πάσα στιγμή στον αέρα. Να, τι περίπου επιχειρεί η κυβέρνηση με το νέο μισθολόγιο:

• Αντί να προχωρήσει στην ενοποίηση των αποδοχών των εργαζομένων σε ένα κονδύλι ανάλογα με το εκάστοτε κλιμάκιο, επιβάλλει τον πολυτεμαχισμό τους. Οι τακτικές αποδοχές θα αποτελούνται πλέον από το βασικό μισθό,το χρονοεπίδομα και το επίδομα εξομάλυνσης.Τα τρία αυτά ποσά είναι τα μόνα που θα πρέπει να θεωρούνται εξασφαλισμένα. Η κυβέρνηση εμφάνισε το νέο μισθολόγιο, προσθέτοντας στο κάθε κλιμάκιο και το λεγόμενο κίνητρο απόδοσης,το οποίο όμως - σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου - θα δίνεται με την προϋπόθεση ότι ο εργαζόμενος θα εξασφαλίζει κάθε δύο μήνες τη θετική εισήγηση του προϊσταμένου του, αλλιώς θα περικόπτεται.
• Μειώνει τη βάση επί των οποίων θα υπολογίζονται οι όποιες αυξήσεις θα δίνονται στο μέλλον. Ετσι αντί να υπολογίζεται όπως γίνεται σήμερα επί του αθροίσματος του βασικού, της ΑΤΑ και των χρονοεπιδομάτων, θα δίνεται μόνο επί του βασικού μισθού, ο οποίος καθορίζεται σε σχεδόν εξευτελιστικά επίπεδα.
• Καθιερώνει την "εξουσία του προϊσταμένου", παραδίνοντας τους δημοσίους υπαλλήλους σε πλήρη αιχμαλωσία σ' ένα σύστημα χειραγώγησης και πειθαναγκασμού, καταδικάζοντάς τους σε μια συνεχή πολιτική ομηρία, με απρόβλεπτες προεκτάσεις και συνέπειες. Ο προϊστάμενος αυτού του δημοσίου, που όλοι γνωρίζουμε τον τρόπο που οικοδομήθηκε και συνεχώς αναπαράγεται, που οι πάντες είναι κοινωνοί του ρόλου που υπηρετεί και του καθεστώτος ανέλιξης που έχει επιβληθεί, αυτός ο προϊστάμενος, που η θέση του είναι πάντοτε υπό αίρεση και εξαρτώμενη από τις πολιτικές σκοπιμότητες που υπαγορεύουν οι κυβερνώντες, θα έχει λόγο - βάσει του νομοσχεδίου - αν ο εργαζόμενος θα πάρει το "κίνητρο απόδοσης". "Κίνητρο" καθόλου ευκαταφρόνητο, αφού ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο ξεκινά από 38.000 δρχ. και φτάνει τις 68.000 δρχ. το μήνα.
• Ανατρέπει τη λογική της αυτόματης μετάβασης από το ένα κλιμάκιο στο άλλο. Στο εξής και γι' αυτό θα απαιτείται η γνώμη του προϊσταμένου, αφού δε θα γίνεται προαγωγή, "όταν από τις εκθέσεις αξιολόγησης και επιθεώρησης ή και λοιπά στοιχεία του προσωπικού μητρώου του προκύπτουν αμφιβολίες για το κατά πόσο ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του στην υπηρεσία ή η συμπεριφορά του προς τους πολίτες κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας δεν είναι η πρέπουσα".

Εκτός από όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα που θα μπορούσε να επισημάνει κανείς, ένα είναι το βέβαιο: Σε περίπτωση που η κυβέρνηση καταφέρει να "περάσει" το νέο μισθολόγιο, μεγαλώνουν οι ...περιπέτειες που απειλούν τους δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί το νομοσχέδιο αυτό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πάει πακέτο με το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, που ήδη βρίσκεται στη Βουλή, με το νομοσχέδιο για τη μείωση των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, με τον ίδιο τον προϋπολογισμό που ψήφισε η κυβέρνηση. Κι όχι μόνο αυτό. Περιέχει ρυθμίσεις που οφείλει κανείς να τις δει μαζί με τις επικείμενες κυβερνητικές ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό, που θα αποτελέσουν ακόμα ένα μέτωπο που μεθοδεύει ν' ανοίξει η κυβέρνηση ενάντια στους εργαζόμενους.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ