Ο "ρεαλισμός" της υποταγής | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο "ρεαλισμός" της υποταγής

Τελικά, ο όρος "ευελιξία" έχει καταντήσει να είναι το σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης Σημίτη. Σε όλα τα θέματα και αυτά που αναφέρονται στην οικονομία (π. χ. ευελιξία στην αγορά εργασίας), αλλά κυρίως αυτά που άπτονται στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, η λέξη που σηματοδοτεί τις ενέργειες της κυβέρνησης είναι η "ευελιξία".

Εύλογα, επομένως, τίθεται - με αφορμή την παραίτηση Ροζάκη - το ερώτημα αν αυτή σημαίνει και την περισσότερο ή λιγότερο εντατική προσπάθεια, που καταβάλλει η κυβέρνηση, για μια "ευέλικτη" στάση στα φλέγοντα θέματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, του Αιγαίου και του Κυπριακού.

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Σημίτη από την αρχή της θητείας της, στο όνομα του "ρεαλισμού" και της "αλλαγής των διεθνών δεδομένων", έχει επιχειρήσει να τροποποιήσει την "πάγια" εξωτερική πολιτική της χώρας απέναντι κυρίως στην επιθετικότητα του καθεστώτος της Αγκυρας. Το άγχος που δείχνει να τη διακατέχει είναι να ξεπεραστεί μια παγιωμένη κατάσταση και να δρομολογηθούν κάποιες λύσεις.

Η "νέα" αντίληψη, που έφερε η κυβέρνηση Σημίτη, της οποίας εκφραστής είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών και βέβαια ο παραιτηθείς υφυπουργός, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απροκάλυπτη και απροσχημάτιστη ανάθεση της επίλυσης αυτών των προβλημάτων στις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, πιστή στην αρχή ότι τα πάντα είναι θέμα διαπραγμάτευσης, εγκαταλείπει και περιφρονεί επιδεικτικά μια συνεπή πολιτική αρχών στην εξωτερική πολιτική και τα πάντα για τους αρχιτέκτονες αυτής της πολιτικής είναι θέμα "δούναι και λαβείν".

Μάλιστα, αυτή η υποτελής στάση επιχειρείται να εξωραϊστεί και να εμφανιστεί ως η μοναδικά επωφελής και συμφέρουσα για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Το πρώτο έμπρακτο δείγμα η κυβέρνηση το έδωσε με το χειρισμό της κρίσης στα Ιμια, όπου αποδέχτηκε, με την προτροπή των ΗΠΑ, να θέσει υπό την κρίση του "ελεγχόμενου" Δικαστηρίου της Χάγης, αναμφισβήτητα, βάσει των υπαρχουσών διεθνών συμφωνιών, κυριαρχικά μας δικαιώματα. Ταυτόχρονα, παραδέχτηκε, εμμέσως πλην σαφώς, την ύπαρξη "γκρίζων ζωνών" στο Αιγαίο και άρα την ανάγκη διευθέτησης του καθεστώτος στο Αιγαίο, όπως διακαώς επιθυμούν οι Αμερικανοί, για να θέσουν το πέλαγος υπό την επικυριαρχία τους.

Προσπάθειες με το ίδιο πνεύμα και στην ίδια κατεύθυνση καταβάλλονται και για το Κυπριακό, όπου εκλιπαρείται η παρέμβαση των ΗΠΑ, με τη μορφή ενός νέου Ντέιτον, αλλά και της ΕΕ.

Η παραίτηση Ροζάκη, μετά τα παραπάνω, δεν αλλάζει - ούτε θα μπορούσε - την πορεία πλεύσης της κυβέρνησης ούτε την πολιτική της βούληση. Εξάλλου, είναι αλήθεια ότι οι φερόμενοι ως διαφωνούντες υπουργοί (Αρσένης, Τσοχατζόπουλος, κ.ά.) είναι ακριβώς οι ίδιοι που έχουν στηρίξει ή στηρίζουν έμπρακτα μια τέτοια πολιτική.

Είναι φανερό ότι τα πράγματα στριμώχνονται πολύ για την κυβέρνηση, ενόψει της προαναγγελθείσας και αναμενόμενης πρωτοβουλίας των ΗΠΑ, τόσο για το Κυπριακό, όσο και το Αιγαίο, τους επόμενους μήνες. Φθάνει η ώρα της αλήθειας και η κυβέρνηση επιχειρεί ανεπιτυχώς να αποφύγει τη γενική κατακραυγή για τη δουλοπρεπή στάση της.

Το ζητούμενο, όμως, είναι να μην πληρώσει ακριβά ο τόπος αυτή την πολιτική.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η πρόσδεση στα ιμπεριαλιστικά κέντρα δημιουργεί τα προβλήματα (2004-11-11 00:00:00.0)

Σκέψεις για το Κυπριακό... (2004-02-01 00:00:00.0)

Από «θρίαμβο» σε «θρίαμβο» (2002-06-06 00:00:00.0)

"ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗ" διακηρύσσει η κυβέρνηση (1997-01-10 00:00:00.0)

Παρασκήνιο για τις αρμοδιότητες (1996-09-26 00:00:00.0)

Το μέγεθος του "γλειψίματος" (1996-09-09 00:00:00.0)