Χρόνια τώρα, η κατάσταση στη χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο. Η εφαρμογή της πολιτικής, που εκπορεύεται από ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα, της πολιτικής του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, της νέας ΚΑΠ και της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, έχει οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο. Μ' αυτήν την πολιτική η χώρα οδηγείται στο περιθώριο και την απομόνωση, η ανεργία φουντώνει και οι ζώνες φτώχειας επεκτείνονται, ενώ μεγαλώνει η εξάρτηση και η υποτέλεια. Τώρα, με το νέο "Σύμφωνο Σταθερότητας" που αποφασίστηκε στο Αμστερνταμ, επιχειρείται να μονιμοποιηθεί η λιτότητα και να ενταθεί η επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εξέλιξη, η οποία θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά και τη λαϊκή δυσαρέσκεια, την απομόνωση της κυβερνητικής πολιτικής από πλατύτερες μάζες εργαζομένων.

Το αναπόφευκτο, όμως, αυτό γεγονός το ξέρει και η κυβέρνηση, όπως και οι κάθε λογής βαστάζοι της. Και γι' αυτό χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να κρύψουν την οδυνηρή αλήθεια από τους εργαζόμενους. Από την απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" μέχρι την προπαγάνδα του, δήθεν, αριστερού Μάαστριχτ. Από την κινδυνολογία, μιλώντας για δήθεν απομόνωση της χώρας στην περίπτωση που δεν εφαρμοστεί η πολιτική του Μάαστριχτ, μέχρι την ιδεολογική τρομοκρατία. Από τη συστηματική απόκρυψη της πραγματικότητας μέχρι τον αποπροσανατολισμό. Και από κοντά χρησιμοποιείται κάθε μέσο για τη φίμωση κάθε φωνής και τάσης, που καλεί σε συσπείρωση και αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Πρώτος τους στόχος ήταν και είναι το ΚΚΕ και η πολιτική του. Η συκοφάντηση και η διαστρέβλωση των θέσεων και των προτάσεών του είναι ένα από τα πλέον συνηθισμένα μέσα, αλλά όχι και το μοναδικό.

Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ευθύνη και το χρέος των αγωνιστικών ταξικών δυνάμεων και, πρώτα απ' όλους, των κομμουνιστών. Να εντείνουν τις προσπάθειες για την αποκάλυψη της ουσίας των όσων καταστροφικών αποφασίζονται, όπως και των λογής υποστηρικτών, ώστε άμεσα οι εργαζόμενοι να ενημερωθούν για την πραγματικότητα και να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα. Να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση και το συντονισμό των αγώνων του λαού, για την απόκρουση της κυβερνητικής αντιλαϊκής επίθεσης. Οσο πιο αποφασιστικά και επιθετικά, κόντρα στην κυβερνητική επιχείρηση αποπροσανατολισμού και τρομοκράτησης, οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις θα παρεμβαίνουν και θα πρωτοστατούν στην οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων. Οσο πιο γρήγορα αναπτυχθεί ένα πλατύ κίνημα αντίστασης, που θα συντονίζεται και θα διεκδικεί μέτρα υπέρ των εργαζομένων, τόσο πιο αποφασιστικά θα αποκρουστεί και τελικά θα ανατραπεί αυτή η καταστροφική πολιτική. Αυτός είναι και ο πραγματικός μονόδρομος για τους εργαζόμενους, για την ανάπτυξη της χώρας σε όφελος του λαού.