Το δάσος μπορεί να ζήσει χωρίς τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το δάσος. Κι επειδή τα παιδιά είναι αυτά που θα ζήσουν σ' αυτή τη Γη, όταν οι μεγάλοι δε θα υπάρχουν πια, έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται, ν' αγαπάνε και να προστατεύουν το δάσος. Ωστόσο, ο κίνδυνος να εξαφανιστούν τα λιγοστά δάση που απέμειναν στη Γη, με αποτέλεσμα να απειλείται και η ίδια η ζωή του ανθρώπου, οδήγησε τους μαθητές της Γ τάξης του 26ου Δημοτικού Σχολείου Ιλίου,μαζί με τους δασκάλους τους, Γιώργο Μπάτσιο και Χαριτίνη Μακρή,να ψάξουν και να μάθουν για τις λειτουργίες του δάσους, προτρέποντας όλους να γίνουν οι "φρουροί" του.

Χωρίς την οικονομική ενίσχυση της πολιτείας,οι μαθητές συμμετείχαν σε πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, τα αποτελέσματα του οποίου θα παρουσιάσουν σήμερα στις 8.30 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Ιλίου (Φιλοκτήτου και Νέστορος). Αμέσως μετά θ' ακολουθήσει αφήγηση του παραμυθιού "Φουρφουρής ο Κότσυφας",της Γαλάτειας Γρηγοριάδου - Σουρέλη, με παράλληλη προβολή σλάιντ των σκίτσων από το βιβλίο, που τα ίδια τα παιδιά έχουν ετοιμάσει.

Τα παιδιά και οι δάσκαλοί τους, με μόνο όπλο το μεράκι τους, διέθεσαν τον ελεύθερο χρόνο τους και επισκέφτηκαν το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αργυρούπολης,συμμετέχοντας στο πρόγραμμα με θέμα: "Γνωριμία με το δάσος - ρόλος του περιαστικού πρασίνου".Εκεί έμαθαν για το δάσος, τις λειτουργίες του και τα στοιχεία που αποτελούν το δασικό οικοσύστημα. Στο Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους του Πανεπιστημίου Αθηνών,στη συνέχεια, είδαν πολλά είδη φυτών, που αναφέρονται στην αρχαία ελληνική μυθολογία, στη Βίβλο και τους αρχαίους συγγραφείς, ενώ στις αρχές Ιούνη επισκέφθηκαν την κοιλάδα στο Χιλιομόδι,όπου και γνώρισαν το πευκοδάσος.

Οι εντυπώσεις τους καθώς και τα ερωτηματικά τους είναι πολλά. "Μα βάζουν φωτιά για να φτιάξουν βοσκότοπους; Βάζουν φωτιές για να φτιάξουν οικόπεδα; ", απορούν οι μικροί μαθητές. Τους προβληματίζει, που ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν 116 είδη θηλαστικών ζώων, τα 57 από αυτά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, και μάλιστα ζώα γνωστά τους, όπως το τσακάλι και η αρκούδα. Οι μαθητές δεν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχει τόση αδιαφορία από τους "μεγάλους", οι οποίοι αφήνουν να καταστρέφεται το περιβάλλον.

Για τα παιδιά οι λύσεις είναι απλές. Προτείνουν να ενημερωθεί ο κόσμος για τις ωφέλειες του δάσους, τους κινδύνους που το απειλούν, ενώ προτρέπουν όλα τα παιδιά να γνωρίσουν το δάσος από κοντά, γιατί όπως λένε: "Οσο περισσότερα γνωρίζουμε για τα δάση, τόσο περισσότερο τα αγαπάμε. Προστατεύοντας τα δάση προστατεύουμε τη ζωή μας".

Παράλληλα, προτείνουν και την παραδειγματική τιμωρία αυτών που καταστρέφουν το δάσος, γιατί όπως χαρακτηριστικά είπαν, "δεν μπορούν να πηγαίνουν στα δάση, να βάζουν φωτιά να ψήσουν και στο τέλος να ξεχνάνε τα κάρβουνα αναμμένα".

Ο Γ. Μπάτσιος και η Χ. Μακρή,οι δάσκαλοι που δούλεψαν με τα παιδιά, εκφράζουν ένα παράπονο και συνάμα μια πικρία: "Ως πότε θα αντέξουμε να δουλεύουμε με αυτόν τον τρόπο και χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας;". Φέτος, τα έξοδα καλύφτηκαν από την... τσέπη τους, ενώ η μόνη βοήθεια που τους δόθηκε ήταν μια σακούλα με χαρτί, κόλλες, τέμπερες, ένα φιλμ και μια βιντεοκασέτα. Χρήσιμα βέβαια γι' αυτούς, αλλά ελάχιστα...

Ανθή ΓΕΩΡΓΙΟΥ