Η "κεντροαριστερή" πλατφόρμα, όσον αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν είναι δύσκολο να προσεγγιστεί. Αλλωστε η διακυβέρνηση Σημίτη έχει παράσχει, ήδη, τα αναγκαία δείγματα. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη ομιλία του στο ΙΣΤΑΜΕ, φρόντισε να αποδώσει και θεωρητικά το "κεντροαριστερό" ιδεολογικο - πολιτικό πλαίσιο των "οραματισμών του", οι οποίοι ξεφεύγουν από τα όρια μιας απλής διαχείρισης. Φιλοδοξούν, σύμφωνα με τις υπερφίαλες διακηρύξεις, να συμβάλουν στην "αναμόρφωση της κοινωνίας"... Τώρα, αν αυτό θα επιδιωχτεί και με τη σύσταση πολιτικών σχηματισμών, πέραν ή και έξω από αυτούς που αξιοποιεί μεταπολιτευτικά η ολιγαρχία, στο πλαίσιο του δικομματισμού και των παραφυάδων του, μένει να το δούμε στη ζωή.

"Κεντροαριστερά" στην πράξη, λοιπόν, σύμφωνα, με τα δείγματα γραφής της σημερινής κυβέρνησης, της χειρότερης της τελευταίας 20ετίας, σημαίνει:

• Βαθύτατη υποτέλεια απέναντι στα ιμπεριαλιστικά κέντρα των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η εμβάθυνση της υποτέλειας είναι το εχέγγυο που προσφέρουν οι "κεντροαριστεροί" για να αναγορευτεί η εγχώρια ολιγαρχία "επιτετραμμένος" του ΝΑΤΟ και των Βρυξελλών στα Βαλκάνια, ώστε να της δοθεί το "οκέι" για να γλείψει κάποια από τα αποφάγια που θα πέσουν από το διάβα της πολυεθνικής επέλασης στην περιοχή. Βέβαια, κατά τη διάρκεια της παροχής των απαραίτητων διαπιστευτηρίων, ο λαός μας έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωπος με τους κινδύνους που γεννά η συνενοχή σε εγκλήματα και τυχοδιωκτισμούς τύπου Αλβανίας και Βοσνίας και η αποδοχή αμερικανόπνευστων "επιδιαιτησιών" στο Αιγαίο.
• Σιδεροδέσμια προσαρμογή και πρόσδεση στο άρμα της ΟΝΕ και της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αφού έτσι θα "συμβάλουμε" στην ενίσχυση του δικού "μας" ιμπεριαλιστικού κέντρου, της ΕΕ, για να ανταπεξέλθει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με ΗΠΑ, Ιαπωνία. Τι σημαίνει αυτό για το λαό; Σημαίνει "ημιαπασχολήσιμους", "ημιανασφάλιστους", "ημιαμόρφωτους" και "ημιζώντες" πολίτες, τσουβαλιασμένους στα κρατητήρια της Μπούντεσμπανγκ και των "Συμφώνων Σταθερότητας" του Μάαστριχτ για αιώνια λιτότητα. Εργαζόμενους μιας χρήσης και πολλαπλούς άνεργους, πολλαπλών χρήσεων. Αγρότες άχρηστους και περιττούς κατά 50%. Συνταξιούχους καμίας χρησιμότητας, άρα στοιβαγμένους στο περιθώριο. Νέους άμεσης χρησιμότητας, αναλώσιμους στα γρανάζια της σύγχρονης υπερεκμετάλλευσης. Και μια δημόσια οικονομία υποχείριο των μεσιτών του ξεπουλήματος και της συναλλαγής με το μεγάλο κεφάλαιο.
• Διαμόρφωση ενός εποικοδομήματος απόλυτα "καλουπωμένου" στα πρότυπα μιας πολιτικής που για να περάσει χρειάζεται το αναγκαίο "σωφρονιστικό φραγγέλιο". Η πραξικοπηματική "κύρωση" της Σένγκεν, οι νόμοι φυλάκισης μέχρι και ενός έτους των απεργών, οι βιομηχανίες διώξεων και η ποινικοποίηση της κοινωνικής δράσης, οι απάτες του τύπου "κοινωνικός διάλογος", οι συκοφαντίες κατά όσων διαμαρτύρονται, στην ημερήσια διάταξη. Πρόκειται για όλα αυτά που κάνουν τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας να δηλώνει ότι "Αριστερά είναι ο φιλελευθερισμός" και να τρέχει να μαζέψει τις ανοησίες περί "αριστερού Μάαστριχτ"!

Απόλυτα συνεπής με όλα τα παραπάνω, ο Κ. Σημίτης, τονίζει στις διακηρύξεις του:

• Κάθε αίτημα, κάθε αγώνας διεκδικητικός πρέπει να καταγγέλλεται και να καταστέλλεται ως "οικονομισμός" και "συντεχνιακή ιδιοτέλεια", η οποία αντιβαίνει το "κοινό καλό"...
• "Αριστερό" στις μέρες μας είναι ό,τι συμβάλλει για να καταστήσει τη χώρα (δηλαδή την πλουτοκρατία) "ισχυρή". Και "ισχυρή" θα είναι η χώρα όταν ισχυροποιηθεί η ΕΕ μέσω της πολιτικής ενοποίησης...
• Το πρόβλημα δε βρίσκεται στην άρση των κοινωνικών ανισοτήτων και, άρα, σε "μέτρα βίαιης εξίσωσης των πολιτών", όπως βαφτίζει την πολιτική κοινωνικής πρόνοιας (!), αλλά στη δημιουργία "ίσων ευκαιριών", οπότε ο πιο "άξιος και ικανός" θα ζήσει... (δεν το λέει έτσι, χρησιμοποιεί τη φράση "να αναλάβει ο καλά εφοδιασμένος εργαζόμενος ο ίδιος το βάρος" της κοινωνικής πολιτικής)
• Εμφαση πρέπει να δοθεί στον "υγιή καπιταλισμό" ο οποίος αποτελεί τον "σοσιαλισμό του μέλλοντος"! Τα μέσα υπάρχουν, αφού, σύμφωνα με τον Σημίτη, το ΔΝΤ αποτελεί Οργανισμό "σταθερότητας της παγκόσμιας οικονομίας", δηλαδή κάτι σαν "μοχλός" του "δημοκρατικού σοσιαλισμού" (παρακλάδι του στην Ελλάδα είναι προφανώς ο ΣΕΒ)!
• Ποια "Αριστερά" θα τα κάνει όμως όλα αυτά; Οχι, βέβαια, η "παραδοσιακή Αριστερά", η οποία "κηρύσσει την επιστροφή στο παρελθόν" και "δημιουργεί ένα κλίμα πανικού και καταστροφής"... όπως ισχυρίζεται ο κατ' εξοχήν τρομολάγνος πρωθυπουργός των ιαχών "ή ΟΝΕ ή καταστροφή".

Ομως, πόσο "κεντρώα" θα ήταν μια Κεντροαριστερά αν δεν έκανε σημαία την πρακτική του "ολοκληρωτισμού" που διαπνέει την "ορθότητά" της; Ως εκ τούτου η θεωρία του "σοσιαλιστικού" καπιταλισμού διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού και προβάλλεται ολημερίς από την ιδιότυπη δικτατορία που έχουν επιβάλει στον τόπο οι μεγιστάνες στο χώρο της ενημέρωσης. Ο "κεντροαριστερός" Σημίτης, μαζί με τους "κεντροαριστερούς" ΣΥΝαδέλφους του μπορεί να επαίρεται για την πιο προκλητική, από κάθε άλλον, στήριξη που έχουν προσφέρει στο πρόσωπό του τα αφεντικά των ΜΜΕ.

Ομως και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό. Σύμφωνα με την Κεντροαριστερά δε φτάνει η επιβολή του νόμου της σιωπής προς τρίτους. Είναι επιτακτική και η διαπόμπευση των τρίτων, όταν αυτοί τολμούν να αντιμιλούν. Συνεπώς, όποιος ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, από πολιτικά κόμματα μέχρι κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, το λιγότερο που δέχεται είναι λάσπη για "αντεθνική", περίπου, δράση!

Ομως, και πάλι δεν έχει επέλθει κορεσμός της "κεντρώας"... αριστεροσύνης. Τότε, αναλαμβάνει ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός να αποκαταστήσει τα πράγματα. Σε ένα τέτοιο ντελίριο "κεντροαριστερού" ύφους και ήθους, ο Κ. Σημίτης έφτασε στο σημείο να υπονοήσει - μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα τη "σύγχρονη Αριστερή σκέψη στην Ευρώπη του 21ου αιώνα" (!) - ότι το ΚΚΕ ακολουθεί "παράλληλη" πορεία με τον Λεπέν! Ναι! Ο επικεφαλής:

• των "κεντροαριστερών" μηχανισμών καταστολής που ξεφουσκώνουν λάστιχα των τρακτέρ,
• των μασκοφόρων που λεηλατούν τσιγγάνικους καταυλισμούς με τα μυδράλια στο χέρι,
• των υπουργικών αποφάσεων που αποκλείουν από τις ρυθμίσεις για τους λαθρομετανάστες τους Αλβανούς πρόσφυγες για να κρατούνται σε πολιτική ομηρία,
• των ρυθμίσεων απαλλαγής των εφοπλιστών από την υποχρέωση ασφαλιστικής κάλυψης των αλλοδαπών που εργάζονται στις γαλέρες τους,

υπονόησε ότι το ΚΚΕ "συμπορεύεται" με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις της ευρωπαϊκής συντήρησης! Μετά από αυτό η Κεντροαριστερά περιβλήθηκε με το πανωφόρι που της ταιριάζει: Τον ακατέργαστο αντικομμουνισμό που συνιστά ικανή απόδειξη για το τι μεθοδεύουν και με τι μεθόδους θα προσπαθήσουν να το περάσουν.