Τι εποχές

και τι καιροί,

όλα τριγύρω

σκούρα, γκρι

και μες στο ζόφο

η μόνη αχτίδα

η άσβεστή μας

η ελπίδα!

Τι εποχές,

άει στην ευκή,

τα όνειρά μας

φυλακή,

κι η μόνη

δίχως αλυσίδα

η αδούλωτή μας

η ελπίδα!

Τι εποχές

να πάρει, να,

φουρτούνα,

κύματα βουνά,

κι όμως στη μαύρη

καταιγίδα

πανάκι άνοιξε

η ελπίδα!

Ο οίστρος