«Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή», λέει το γνωστό - γραμμένο σε παλιότερες εποχές - τραγούδι, που περιγράφει τα βάσανα της φτωχολογιάς, αλλά η κυβέρνηση και η φιλοκυβερνητική δημοτική αρχή της πόλης έχουν βαλθεί να το επαναφέρουν και σήμερα! Η μαγική λέξη λέγεται «ανάπλαση» της περιοχής, όχι, όμως, προς όφελος των κατοίκων της, αλλά για την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων. Αλλωστε, η Δραπετσώνα αποτελεί την «ενδοχώρα» του νέου λιμανιού που δημιουργείται στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Ετσι, μια παλιά ιστορία, αυτή της ανάπλασης των προσφυγικών πολυκατοικιών του Αγ. Διονύση και της Ανάληψης, μετά και το σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη, επανήλθε δραματικά στο προσκήνιο. Το γεγονός ότι οι πολυκατοικίες χαρακτηρίστηκαν «κόκκινες», ήταν το καλύτερο «δώρο» για το δήμαρχο Κ. Χρονόπουλο, που προχωρεί πλέον - λόγω του επείγοντος χαρακτήρος - στην ανάπλαση με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια... Και βέβαια, η υπόθεση προσφέρεται και για προεκλογικού τύπου εξαγγελίες και γι' αυτό ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης ετοιμάζεται για επίσκεψη στην πόλη τις επόμενες μέρες.

Στις 4 Οκτώβρη, το Δημοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας με ψήφους 13 - 4 έκανε δεκτή σχετική πρόταση της δημοτικής αρχής. Συγκεκριμένα, αποφάσισε να δοθεί για ανοικοδόμηση με τη μέθοδο της αντιπαροχής μια έκταση 13.000 τετραγωνικών μέτρων και μάλιστα με μεγάλο συντελεστή δόμησης, έτσι ώστε να προκύψουν κτίσματα συνολικής επιφάνειας 39.136 τετραγωνικών μέτρων! Από αυτά, οι ιδιοκτήτες των σημερινών 190 διαμερισμάτων θα πάρουν ο καθένας 53 τετραγωνικά (συμπεριλαμβανομένων και των κοινόχρηστων χώρων) και αν κάνουν χρήση της περίφημης στεγαστικής συνδρομής (δηλαδή το άτοκο δάνειο των 4 εκατ. δραχμών που τους αναλογεί) από άλλα 16 τετραγωνικά. Δηλαδή, συνολικά θα πάρουν δωρεάν τα 10.070 τετραγωνικά. Απομένουν άλλα 29.066 τετραγωνικά, από τα οποία θα πάρει ο Δήμος τα 2.014 σε καταστήματα και τα υπόλοιπα 27.292 τετραγωνικά θα πάνε στον τυχερό εργολάβο...

Η πρόταση προβλέπει την παραχώρηση μέσω διεθνούς διαγωνισμού οικοπέδων Αγ. Διονυσίου (4.410 τ.μ.), Ανάληψης (2.500 τ.μ.), 25ης Μαρτίου - Λάββα (2.250 τ.μ.), 25ης Μαρτίου (892 τ.μ.), Ντεστρέ (738 τ.μ.) και του οικισμού Μ. Μερκούρη, που ανήκει σήμερα στο υπουργείο Υγείας ( 2.566 τ.μ.).

Οι προσφυγικές πολυκατοικίες, που κτίστηκαν πριν 63 χρόνια, παρουσίαζαν εδώ και χρόνια σοβαρά προβλήματα και η ανάγκη ανάπλασης της περιοχής ήταν επιτακτική. Ομως, οι εκάστοτε κυβερνήσεις αδιαφορούσαν. Πολλές φορές στο παρελθόν, η «Προοδευτική Δημοκρατική Κίνηση Δραπετσώνα» (ΠΔΚΔ) έχει θέσει το θέμα, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ο επικεφαλής της Ν. Μπεάζογλου , μόλις μια μέρα πριν το σεισμό, είχε ζητήσει να συζητηθεί το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μετά το σεισμό, που είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστούν οι πολυκατοικίες «κόκκινες», επανειλημμένα η ΠΔΚΔ έχει ζητήσει να συναντηθεί η δημοτική αρχή με τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Κ.Λαλιώτη, προκειμένου να βρεθεί μια λύση. Ομως, η απάντηση ήταν αρνητική, με την αιτιολογία ότι δεν μπορεί να έχει διαφορετική αντιμετώπιση ο Δήμος Δραπετσώνας από τους υπόλοιπους σεισμόπληκτους δήμους. Βέβαια, ο δήμαρχος Κ. Χρονόπουλος δε φαίνεται να πίεσε προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς είχε κατά νου τη «λύση» της αντιπαροχής και της τσιμεντοποίησης της ευρύτερης περιοχής.

Η πρόταση της «Προοδευτικής Δημοκρατικής Κίνησης Δραπετσώνας» είναι, η ανάπλαση και η ανοικοδόμηση των προσφυγικών πολυκατοικιών να αντιμετωπιστεί με κοινωνικά κριτήρια και με σεβασμό στο περιβάλλον και όχι με τη λογική της αντιπαροχής και της κερδοσκοπίας. Στη βάση αυτών των κριτηρίων, η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει πρόγραμμα λαϊκής κατοικίας και να καλύψει όλο το κόστος της ανακατασκευής. Ο φορέας ανάπλασης να είναι ο Δήμος και όχι κάποιος ιδιώτης, ώστε να εξασφαλιστεί το πρόγραμμα ανάπλασης. Ακόμα, να μειωθεί ο συντελεστής δόμησης που είναι 3.6 και να διεκδικηθεί η δημιουργία ελεύθερων χώρων. Ζητά επίσης να ληφθούν άμεσα μέτρα, προκειμένου να μεταφερθούν σε ασφαλείς κατοικίες οι οικογένειες, που, λόγω οικονομικής αδυναμίας, εξακολουθούν να μένουν στα ετοιμόρροπα σπίτια. Επιπλέον, ζητά το ζήτημα των προσφυγικών πολυκατοικιών να μην αντιμετωπιστεί μόνο στα πλαίσια των μέτρων που έχουν ληφθεί για τις σεισμόπληκτες περιοχές, αλλά να ληφθεί υπόψη ότι οι πολυκατοικίες αυτές, λόγω της παλαιότητάς τους, ήταν έτσι και αλλιώς επικίνδυνες και πριν το σεισμό. Τέλος, η επιδότηση ενοικίου ή η με άλλο τρόπο προσωρινή στέγαση των δικαιούχων να διαρκέσει μέχρι να φτιαχτούν τα σπίτια.

Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι ενώ επιχειρείται να ξεπουληθούν φθηνά οι χαρακτηρισμένες «κόκκινες» προσφυγικές πολυκατοικίες, την ίδια στιγμή, πολλές οικογένειες είναι αναγκασμένες να μένουν μέσα σε αυτές, διακινδυνεύοντας κάθε λεπτό τη ζωή τους. Μία απ' αυτές, είναι και η εξαμελής οικογένεια του Γιάννη και της Γαρυφαλλιάς Μπαρδάκου . Η απάντησή τους στην αφελή ερώτηση «γιατί δεν πάτε κάπου αλλού να μείνετε;» αποδεικνύει το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας στο θέμα της αποκατάστασης των σεισμοπαθών. «Και πού να πάμε; Τα ενοίκια έχουν πάει στα ύψη και εμείς ζούμε έξι άτομα μόνο με τον δικό μου μισθό», μας είπε ο Γιάννης. «Ψάξαμε και το πιο φθηνό ενοίκιο που βρήκαμε είναι 110.000 δρχ. το μήνα. Οι κρατικές επιδοτήσεις που δίνουν είναι ψίχουλα και έτσι και μεις περιμένουμε μήπως και μας δώσουνε κανένα λυόμενο, που από ό,τι ακούστηκε οι παροχές ρεύματος και νερού θα είναι δωρεάν. Στο μεταξύ, η ζωή μας είναι άθλια και κανένας δε νοιάζεται. Για να καταλάβεις, τα παιδιά μας τα διαβάζουμε έξω στο δρόμο γιατί δεν τους φθάνει ο χώρος».

Περίπου η ίδια κατάσταση επικρατεί και για τις υπόλοιπες οικογένειες που συνεχίζουν να μένουν στα προσφυγικά.