Το καφκικό διήγημα «Μεταμόρφωση», σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δραματουργική διασκευή και πολυσύνθετη σκηνική «ανάγνωση», με οργανικά ενταγμένο στην πλοκή βίντεο, παρουσίασε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών ο ισπανικός θίασος «La Fura dels Baus». Μια παράσταση ευρηματική, καλαίσθητη και λειτουργική σκηνογραφικά, που έριξε ένα εύστοχο ερμηνευτικό «φως» στο «σκοτεινό», δυσερμήνευτο, ουσιαστικά αυτοβιογραφικό, έργο του Κάφκα. Ο Κάφκα, παιδεμένος ψυχολογικά από τον αυταρχικό πατέρα του, πατέρας που τον απαξίωνε και τον απέρριπτε, επειδή αποστρεφόταν τις δεσποτικές αντιλήψεις και το «ιδανικό» του να σπουδάσει ο γιος του νομικά για να ανέλθει κοινωνικο-οικονομικά, παρότι επιθυμούσε να σπουδάσει Φιλοσοφία, καταναγκαστικά και δουλεύοντας παράλληλα σπούδασε νομικά. Αυτό το ψυχολογικό άλγος και τον υπαρξιακό διχασμό ανάμεσα στο προσωπικό «θέλω» και στο καταπιεστικό «πρέπει» εξέφρασε με την ακραίου εξπρεσιονισμού «Μεταμόρφωση». Κεντρικό πρόσωπο είναι ένας νεαρός άνδρας που μετά από έναν εφιαλτικό ύπνο, στο πατρικό σπίτι, ξυπνά μεταμορφωμένος σε σκαθάρι και αυτοαπομονώνεται στο δωμάτιό του. Η οικογένειά του δε συνειδητοποιεί τα «γιατί» της μεταμόρφωσής του. Η μάνα και η αδελφή του προσπαθούν να τον βοηθήσουν, αλλά καθώς «θεραπεία» πια δεν υπάρχει, συνεχίζουν τη ζωή τους, αδιαφορώντας για εκείνον. Αυτήν την καφκική υπαρξιακή αγωνία, τους εφιάλτες και τη μόνωση του ψυχολογικά τραυματικού ανθρώπου, ανέδειξε σκηνοθετικά, κυρίως, αλλά και ερμηνευτικά η παράσταση του ισπανικού θιάσου. Παράσταση, που αντιστοιχήθηκε και με την επιφάνεια της καφκικής δημιουργίας, τη ρεαλιστική πραγματικότητα και με το αόρατο υπέδαφός της, την «πραγματικότητα» των εφιαλτικών ονείρων του τραυματισμένου από την αντικειμενική πραγματικότητα ανθρώπου.