Τα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης δε γλιτώνουν το λουκέτο όσο κι αν η κυβέρνηση με τη διοίκηση της βιομηχανίας παίζουν την κολοκυθιά. Αφού η κυβέρνηση επέλεξε να εφαρμόσει τον ολέθριο κοινοτικό κανονισμό για τη ζάχαρη, οι αρνητικές επιπτώσεις δεν αποφεύγονται. Ηδη από φέτος η τευτλοκαλλιέργεια μειώθηκε σε σύγκριση με πέρσι κατά 150.000 στρέμματα και δεν υπάρχει επαρκής πρώτη ύλη και για τα πέντε εργοστάσια της ΕΒΖ.

Ομως, η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΕΒΖ, μαζί με τη διοίκηση της ΑΤΕ εμπαίζουν πολλαπλώς τους εργαζόμενους στα εργοστάσια που πρόκειται να κλείσουν. Ο κυβερνητικός σχεδιασμός είναι να κλείσουν τρία εργοστάσια και η μισή ποσόστωση ζάχαρης να αποσυρθεί για μερικά ευρω-αργύρια. Αυτό που γίνεται μέχρι τώρα είναι να εστιάζεται τεχνηέντως το όλο θέμα γύρω από μια κατά παραγγελία μελέτη της «Deloitte & Touche» και το πότε θα είναι έτοιμη και πότε θα συζητηθεί. Το ότι όμως η εφαρμογή των αρνητικών μέτρων της νέας ΚΑΠ για τη ζάχαρη θα σήμαινε το κλείσιμο των τριών, των τεσσάρων ή και των πέντε εργοστασίων ζάχαρης στην Ελλάδα, η Κομισιόν το είχε προβλέψει σε σχετική μελέτη επιπτώσεων από το 2003. Επίσης, εδώ και καιρό η «Deloitte & Touche» σε μελέτη της έχει προβλέψει-προτείνει το κλείσιμο τριών εργοστασίων και συγκεκριμένα αυτά των Σερρών, Ξάνθης και Λάρισας.

Υποτίθεται ότι την Τετάρτη που πέρασε επρόκειτο να γίνει έκτακτη Γενική Συνέλευση των μετόχων προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις για το μέλλον της ΕΒΖ. Ομως, αναβλήθηκε για τις 28/6, επειδή έτσι ήθελε η διοίκηση της ΑΤΕ. Πάντως, σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά μέχρι τώρα, η «Deloitte & Touche» προτείνει το 2008 να λειτουργούν μόνο δύο εργοστάσια. Προτείνει για φέτος να σταματήσουν τη λειτουργία τους δύο εργοστάσια και άλλο ένα από του χρόνου. Η ίδια μελέτη προτείνει να αποσυρθούν φέτος 100.000 τόνοι και άλλοι 50.000 τόνοι το 2007, δηλαδή η μισή ποσόστωση, και το 2008 η παραγωγή να πέσει στους 150.000 τόνους. Προτείνεται ακόμη η προώθηση της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της εταιρίας, ώστε τα εργοστάσια Ξάνθης και Σερρών να μετεξελιχθούν σε μονάδες παραγωγής βιοκαυσίμων. Το τελευταίο μαζί με το πριμ απόσυρσης της ποσόστωσης χρησιμοποιούνται από τους κυβερνώντες ως δόλιο παιχνίδι εξαπάτησης και μακάριου καθησυχασμού των εργαζομένων στα εργοστάσια που πρόκειται να κλείσουν. Ομως, όταν κλείσουν τα εργοστάσια οι εργαζόμενοί τους που θα λάβουν κάποιες ψευτοαποζημιώσεις απόλυσης και πρόωρης συνταξιοδότησης θα διαπιστώσουν ότι εξαπατήθηκαν, αλλά τότε θα είναι κάπως αργά... Οικονομικό πλήγμα θα υποστούν επίσης και οι περιοχές που θα χάσουν αυτά τα εργοστάσια, γιατί η υπόθεση των βιοκαυσίμων φαντάζει ως ένα μακρινό παραμύθι και κυρίως ως απατηλό άλλοθι για τα λουκέτα της νέας ΚΑΠ.