Η κυβέρνηση Μπους κλιμάκωσε, τη βδομάδα που πέρασε, την επιθετική ρητορική της έναντι του Ιράν: «Ηρθε η ώρα», δήλωνε την Τετάρτη ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Σιν Μακ Κόρμακ. «Πολλοί άλλοι στη διεθνή κοινότητα πιστεύουν επίσης ότι ήρθε η ώρα», πρόσθεσε, για την παραπομπή του Ιράν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε να του επιβληθούν κυρώσεις. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενθαρρύνει τη Ρωσία να συνταχθεί με τις θέσεις της τρόικας της ΕΕ και των ΗΠΑ για την επιβολή σκληρών κυρώσεων στο Ιράν, καθώς και «άλλες χώρες» (Ινδία, Κίνα). Οι τρεις χώρες έχουν κάθε συμφέρον να μην επιβληθούν κυρώσεις στο Ιράν, αφού έχουν ενεργοποιήσει και κλείσει μεγάλα συμβόλαια αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου με την Τεχεράνη.

Η Ρωσία υποστηρίζει, σε φραστικό επίπεδο, ότι «συντάσσεται με τις ευρωπαϊκές θέσεις», αν και μένει να φανεί το πώς θα αντιδράσει στο ενδεχόμενο οικονομικού στραγγαλισμού του Ιράν. Εχει υποβάλει την πυροσβεστική πρόταση να εμπλουτίζει στο έδαφός της ουράνιο για λογαριασμό της Τεχεράνης. Η Κίνα επιμένει να μιλά για ανάγκη «επίλυσης της κρίσης διά μέσου διαπραγματεύσεων».

Την Παρασκευή, παρερμηνεύοντας εσκεμμένα τη στάση της Τεχεράνης, που ανακοίνωσε ότι θεωρεί πως η ρωσική πρόταση δε δίνει επαρκή λύση στις ανάγκες του Ιράν για πυρηνική ενέργεια και ότι αν εφαρμοστεί θα έχει προσωρινό χαρακτήρα, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου συνέχισε τις επιθετικές δηλώσεις: Η Τεχεράνη, είπε, «παίζει παιγνίδια με τη διεθνή κοινότητα», και πρόσθεσε ότι θα επιδιωχτεί η «τιμωρία» της.

Από την άλλη, το Ιράν επιχειρεί να πιέσει χρησιμοποιώντας το «χαρτί» του πετρελαίου και της αύξησης της τιμής του σε περίπτωση κρίσης. Εξάλλου, το πετρέλαιο, και όχι τα πυρηνικά, είναι ο παράγοντας-κλειδί στην κρίση: Είναι η πρόθεση της Τεχεράνης να δημιουργήσει μια διεθνή αγορά παραγώγων και ενέργειας με νόμισμα συναλλαγής το ευρώ, το Μάρτη, που προκαλεί την πρεμούρα της Ουάσιγκτον να της «κόψει τα πόδια» με κυρώσεις. Και όχι μόνο: Οι αξιωματούχοι στην Τεχεράνη πιστεύουν ότι η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Αχβάζ, αλλά και οι δύο πολύνεκρες συντριβές στρατιωτικών αεροσκαφών, αποτελούν έργο των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ.