Ο Τζ.Φ. Κένεντι

Από τις πρώτες ημέρες και υπό καθεστώς σοκ ο αμερικανικός Τύπος επιδιδόταν στη δημιουργία σίριαλ. Σε αρκετά εξ αυτών γινόταν χρήση και κρατικών πηγών, που θεωρούσαν την Αβάνα ως «ηθικό αυτουργό» της πράξης, η οποία ακόμη μέχρι σήμερα αποδίδεται στο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ.

Ειδησεογραφικό πρακτορείο «United Press Internacional» (UPI), 22 Νοέμβρη 1963: «Ο δολοφόνος του προέδρου Κένεντι είναι δηλωμένος μαρξιστής που πέρασε τρία χρόνια στη Ρωσία, προσπαθώντας να αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητά του, αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη και εξασφάλισε την επιστροφή του στη Βόρεια Αμερική, που πλήρωσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αφησε την ΕΣΣΔ το 1962».

Επίσης, άλλο τηλεγράφημα την ίδια μέρα από το Ντάλας, από το ίδιο πρακτορείο UPI: «Η αστυνομία συνέλαβε σήμερα το Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ, ο οποίος αναγνωρίστηκε ως πρόεδρος της Επιτροπής Δίκαιη Δράση για την Κούβα (FPCC)». Ο Τύπος εξακολουθεί να βρίθει από σενάρια «κομμουνιστικής συνωμοσίας». Ωστόσο, κανείς δεν έθεσε το ερώτημα δημοσίως, γιατί ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε για αυτομόληση και μάλιστα στην ΕΣΣΔ επέστρεψε στις ΗΠΑ πολύ ειρηνικά, χωρίς να δικαστεί ή να φυλακιστεί ή να υποστεί οιουδήποτε είδους διώξεις όντας λιποτάκτης.

Οσο για την FPCC - οργάνωση συμπαράστασης στην Κούβα με τοπικές οργανώσεις σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ - δεν υπήρχε καν στη Νέα Ορλεάνη μέχρι να αυτοονομαστεί ο Οσβαλντ ως «τοπικός εκπρόσωπος» χωρίς φυσικά καμία εξουσιοδότηση. Ο Οσβαλντ θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα και ενόσω ήταν υπό κράτηση από ένα «εξοργισμένο οπαδό του προέδρου Κένεντι» τον Τζακ Ρούμπι, που δεν ήταν άλλος από τον αρχηγό της Μαφίας του Ντάλας...

Πάντως, με την ίδια ταχύτητα που εξαπλώθηκε η θεωρία της «κουβανικής εμπλοκής» στη δολοφονία, με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκε για να δώσει τη θέση σε άλλες θεωρίες συνωμοσίας, ειδικά μετά την ανακοίνωση του πορίσματος της έρευνας της Επιτροπής Γουόρεν αλλά και της ειδικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων που κατέληγαν: Ο Πρόεδρος Κένεντι ήταν το θύμα συνωμοσίας αλλά... ουδείς κατονομαζόταν ως αυτουργός. Ομως και τα δύο κατέληγαν ότι δεν υπάρχουν ευρήματα που να στηρίζουν στο ελάχιστο τη «θεωρία συνωμοσίας εκ μέρους της Κούβας».

Επιπροσθέτως, οι Κάρλο Μαρτσέλο, το αφεντικό της Μαφίας στη Νέα Ορλεάνη, Σάντο Τραφικάντε και Τζέιμς Χόφα, πρόεδρος του Συνδικάτου των Φορτηγατζήδων, «φωτογραφίζονταν» ως άμεσα εμπλεκόμενοι και ως έχοντες κίνητρο για να τον δολοφονήσουν.

Παράλληλα, πολυετείς έρευνες έδειξαν ως άμεσα εμπλεκόμενους διάφορους άλλους παίκτες, όπως οι Τζακ Ρούμπι, Φρανκ Στέρτζις, Ορλάντο Μπος, Λουίς Ποσάδα Καρίλες, αδελφοί Γκιγιέρμο, Ιγνάσιο Νόβο Σαμπόλ, Ελάδιο δελ Βάγε, Χόρχε Μας Κανόσα, Ερμίνο Δίας και πολλούς άλλους...

Οπως αναφέρει η Κλαούντια Φουριάτι στο βιβλίο της «Επιχείρηση Καραμπίνα ZR - H συνωμοσία για τη δολοφονία του Κένεντι και του Κάστρο» (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» 1995) «υπάρχουν αρκετοί πιθανοί τρόποι εξήγησης του σεναρίου για τη δολοφονία του Κένεντι». Και συνεχίζει: «Υπάρχουν πολλές τάσεις, ο μόνος στόχος των οποίων είναι να εκτρέψουν το φταίξιμο από τους αληθινούς στόχους. Η συνωμοσία άρχισε να αναπτύσσεται στα τέλη του 1962, σαν επακόλουθο της Κρίσης των Πυραύλων. Μέσα στη σύντομη περίοδο δύο χρόνων, βαδίζοντας πάνω σε μια λεπτή γραμμή σαν ταλαντούχος σχοινοβάτης, ανάμεσα στο συντηρητικό και τον προοδευτικό τρόπο σκέψης, ο πρόεδρος πριν την κρίση του 1962, επέλεξε τη μη επέμβαση και την ειρηνική συνύπαρξη. Κέρδισε το βαθύ μίσος των "Τυριών και των Τρώων" (σ.σ. έτσι ονοματίζονται κύκλοι της Μαφίας και της CIA) και η κλίκα κατά του Κάστρο ένιωσε για δεύτερη φορά προδομένη απ' αυτόν. Η ισορροπία διαταράχτηκε και αποφασίστηκε ο θάνατος του Κένεντι. Με ομοφωνία σχετικά με τα κίνητρα, το επόμενο βήμα ήταν να επινοήσουν σχέδιο, να βρουν κατάλληλους ανθρώπους για να το υλοποιήσουν και τον ιδανικό τόπο και χρόνο.

Ας σταθούμε για λίγο στο πρώτο επίπεδο: τη δολοφονία καθαυτή. Με βάση τις πληροφορίες που προσφέρουν οι έρευνες των ΗΠΑ και οι κύριες έρευνες που έγιναν από την Κουβανική Υπηρεσία για τα σχέδια δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο, τα οποία κατευθύνονταν από τη CIA και άλλους, τα κομμάτια αρχίζουν να συνδέονται μεταξύ τους και μπορεί να αναπτυχθεί μια ιστορία. Ανάμεσά στους πιθανούς δημιουργούς του σχεδίου για τη δολοφονία Κένεντι, υπάρχουν τρεις ενδεχόμενοι ύποπτοι, επειδή και οι τρεις είχαν τα "μέσα και τα κίνητρα". Καταρχήν το FBI. Ο Τζ. Εντγκαρ Χούβερ, πρώην διευθυντής και διακεκριμένο στοιχείο της οργάνωσης, αποτελούσε κρυφό τμήμα των συμβουλίων του Τρούμαν και του Αϊζενχάουερ, αλλά έχασε δύναμη και επιρροή κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Κένεντι. Ωστόσο, με την αδιάφθορη εικόνα του, διευκόλυνε με πλάγιους τρόπους την ενίσχυση της Μαφίας και το διωγμό των μαύρων. Ο Τζον Κένεντι έβαλε φρένο σ' αυτές τις κατευθύνσεις και έθεσε το FBI κάτω από τον έλεγχό του Υπουργείο Δικαιοσύνης που υπαγόταν στον Ρόμπερτ Κένεντι. Επομένως ο Χούβερ είχε ισχυρούς λόγους και θα μπορούσε να είχε συμμετάσχει στη συνωμοσία, αλλά ήταν αρκετά πεπειραμένος ώστε να μην εμπλέξει άμεσα τον εαυτό του στο σχέδιο δράσης»...

«Η πιθανότητα να κατηγορηθεί ήταν μεγάλη και έτσι, μέσα στο σύστημα της κυβέρνησης, ήταν αυτός και η ομάδα του που θα ήταν υπεύθυνη για τη διερεύνηση της δολοφονίας του Κένεντι. Η ασυλία του Χούβερ έπρεπε να διαφυλαχτεί. Ωστόσο είναι σημαντικό να θυμηθούμε τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε το FBI αμέσως μετά τη δολοφονία, διαστρεβλώνοντας και ακυρώνοντας, εκφοβίζοντας μάρτυρες, καθώς και συγκαλύπτοντας την ιστορία και τις διασυνδέσεις των πρακτόρων με τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ.

Η δεύτερη δυνατότητα: Η Μαφία. Υπάρχουν δύο άτομα τα οποία παρακολούθησε η κουβανική Υπηρεσία Κρατικής Ασφαλείας κατά τη διάρκεια των ερευνών. Το ένα ήταν ο Τζακ Ρούμπι και το άλλο ο Σάντος Τραφικάντε. Και οι δύο ήταν αρχικά μέλη της Μαφίας του Σικάγο »... «Το 1947 ο Τζακ Ρούμπι αποτελεί τμήμα ενός μέρους της Μαφίας που έστειλε η οικογένεια του Σικάγου στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες για να επεκτείνουν το εμπόριο των ναρκωτικών, τα καζίνο και την πορνεία. Ο Ρούμπι ήταν αρχηγός της Μαφίας σε χαμηλό επίπεδο, ο οποίος αποτελούσε τμήμα ενός σχεδίου που αναπτυσσόταν στο Τέξας».