Το σχέδιο της οδηγίας συντάχθηκε το 2004 από τον τότε επίτροπο για θέματα ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, Φριτζ Μπολκεστάιν, καθ' υπαγόρευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, στις 23/11/2005 η οδηγία ήρθε προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου κατατέθηκαν συνολικά πάνω από 1.600 τροπολογίες, οι οποίες όμως ούτε στο ελάχιστο δεν έθιγαν τον αντεργατικό αντιλαϊκό πυρήνα της οδηγίας.

Αντίθετα, στο πλήθος των τροπολογιών αποτυπώνονταν το «παζάρι» ανάμεσα στα κράτη - μέλη για την αποκόμιση των μεγαλύτερων δυνατών κερδών στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και η πρεμούρα τους να εξωραΐσουν φραστικά και σε δευτερεύοντα ζητήματα το περιεχόμενο της οδηγίας, για να κάμψουν έτσι τις αντιδράσεις, που προκαλεί η προώθησή της, ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Στη «νέα» μορφή της οδηγίας, η «Αρχή της Χώρας Προέλευσης» παραμένει και προσαρμόζεται λεκτικά και για λόγους δημαγωγίας σε «Αρχή Ελευθερίας Παροχής Υπηρεσιών». Σύμφωνα με τη διατύπωση της αρμόδιας Επιτροπής, «Ο παρέχων υπηρεσίες, προκειμένου να πουλήσει τις υπηρεσίες του σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος, αρκεί να σέβεται τη νομοθεσία της χώρας, την οποία έχει σαν έδρα η εταιρία του». Εκτός του ότι και η νέα διατύπωση σε τίποτα δεν αλλάζει την ουσία της Αρχής της Χώρας Προέλευσης, επιπλέον προμηνύει και έναν νέο ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών - μελών, ως προς τη μείωση, πλέον, των ποιοτικών προτύπων στις επιχειρήσεις, την άμβλυνση των θεσμικών πλαισίων που διέπουν τη λειτουργία τους και διάλυση των κανόνων προστασίας των εργαζομένων και των καταναλωτών.

Καμιά διάταξη της οδηγίας - και στην εξωραϊσμένη μορφή της - δεν εξασφαλίζει ότι θα ισχύει το εργατικό Δίκαιο της χώρας όπου παρέχεται η εργασία και όχι της χώρας στην οποία έχει έδρα η εταιρία, ενώ ακόμα και με τη διαγραφή των διατάξεων που επιδίωκαν τροποποίηση της ισχύουσας οδηγίας για την Απόσπαση Εργατών, οι εργαζόμενοι δεν απέκτησαν καμία επιπλέον εγγύηση για τις αμοιβές τους, τις συμβάσεις τους, την ασφάλισή τους και κάθε κεκτημένο τους δικαίωμα, που μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση.

Τέλος, από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αποκλείονται θεωρητικά τα τυχερά παιχνίδια, ο οπτικοακουστικός τομέας, οι νομικές υπηρεσίες, η Υγεία, οι υπηρεσίες Ασφαλείας και οι Υπηρεσίες Γενικού Συμφέροντος. Δεν εξαιρούνται οι υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος, στις οποίες περιλαμβάνονται η ενέργεια και το νερό. Σύμφωνα, μάλιστα, με απόψεις νομικών, οι παραπάνω εξαιρέσεις, μπορεί να αρθούν αν κάποιος προσφύγει στο δικαστήριο και ζητήσει να ενταχθούν στο πεδίο της οδηγίας, στα πλαίσια της «ανταγωνιστικότητας».