1. Η ανατίναξη της γέφυρας Γοργοπόταμου και η πολύμηνη διακοπή μεταφοράς εφοδίων των Γερμανοϊταλών προς τη Ν. Ελλάδα, Κρήτη και Αφρική, δεν εξηγεί βέβαια, από μόνη της, τις συγκεκριμένες αιτίες που οι δυνάμεις του Ρόμελ σταμάτησαν την προέλασή τους, αφού κατόρθωσαν να μπουν στην Αίγυπτο κοντά στην Αλεξάνδρεια και το Σουέζ. Η επίθεσή τους αυτή άρχισε στις 21/1/42 και συνεχίστηκε ως το Μάη οπότε ξεκίνησε (26 - 27/5/42) νέα προώθησή τους ανατολικά. Οι Αγγλοι παράτησαν τη βάση τους στο Τομπρούκ όπου 30.000 στρατιώτες τους και αξιωματικοί αιχμαλωτίστηκαν απ' τους Γερμανούς. Τυχόν νέα γερμανοϊταλική επίθεση άνοιγε το δρόμο προς τις αγγλικές αποικίες και τα πετρέλαια. Στα πλαίσια αυτά, οι Αγγλοι με κάθε τρόπο ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους στην Αίγυπτο και, στις 20 έως 23 Οκτώβρη 1942, έχοντας εξασφαλίσει υπεροπλία απέναντι στους Γερμανοϊταλούς, άρχισαν τη δική τους επίθεση. Στις 13/11/42 παίρνουν πάλι απ' τους Γερμανούς τη βάση του Τομπρούκ και συνεχίζουν την προέλασή τους προς τα δυτικά.

Οι συσχετισμοί δύναμης στη Β. Αφρική ήταν άμεσα συναρτημένοι με τη δυνατότητα μεταφοράς στρατού και εφοδίων στην περιοχή διά μέσου της Μεσογείου. Ο αριθμός πολεμικών και μεταφορικών πλοίων και οι συσχετισμοί στον αέρα, καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στο μέτωπο της Β. Αφρικής. Γι' αυτό, όταν ακόμα οι αγγλικές δυνάμεις στην Αίγυπτο βρίσκονταν σε άμεσα ορατό κίνδυνο, το Στρατηγείο των Αγγλων στη Μέση ανατολή, σχεδίαζε ενέργειες, με τις οποίες θα δυσχεραίνονταν ακόμα πιο πολύ οι μεταφορές των Γερμανών προς Β. Αφρική.

Σ' αυτά τα πλαίσια, στο τέλος καλοκαιριού 1942, αποφασίστηκαν οι ανατινάξεις στις σιδηροδρομικές επικοινωνίες στην Ελλάδα. Μέχρι όμως να γίνει αυτό πραγματικότητα, πολλά άλλαξαν στο μέτωπο της Β. Αφρικής. Οταν, περίπου, τον Αύγουστο του 1942 σκέπτονταν οι Αγγλοι το χτύπημα στις μεταφορές των Γερμανών στην Ελλάδα, αυτό ήταν περισσότερο αναγκαίο στον αγώνα, σε σχέση με την πραγματοποίηση της ανατίναξης της γέφυρας Γοργοπόταμου, τρεις σχεδόν μήνες αργότερα, στις 25/11/42. Περίοδο που οι Αγγλοι είχαν ήδη αρχίσει, από 18/11/42, την αντεπίθεσή τους.

Σε κάθε περίπτωση, η επιχείρηση ανατίναξης της γέφυρας Γοργοπόταμου υπήρξε μεγάλο πολεμικό κατόρθωμα μέσα σε κατεχόμενη χώρα και δυσχέρανε ακόμα περισσότερο τις γερμανικές μεταφορές προς τη Β. Αφρική. Οι «ειδικές συνέπειες» αυτής της πολεμικής προσπάθειας δε φαίνεται να έχουν νόημα.

2. Στο 4σέλιδο εσώφυλλο του «Ρ» της 20/11/05 για το Γοργοπόταμο, σημειώνεται η σκόπιμη ψευτιά του Ζέρβα ότι ο Αρης για να συμμετάσχει ο ΕΛΑΣ στην επιχείρηση Γοργοποτάμου «εκβιάστηκε» και μάλιστα από τον... Ζέρβα!! Προστίθεται όμως, αμέσως μετά, ότι «στο ίδιο μήκος κύματος» κινήθηκαν και οι Αγγλοι, Κρις και Εντι. Αλλά, διαβάζοντας τις δηλώσεις τους - που ακολουθούν - φαίνεται ότι συνέβη ακριβώς το ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Διότι ο Κρις έγραψε ότι «ο Αρης προσφέρθηκε αμέσως να συνεργαστεί» και ανάλογα έχει βεβαιώσει ο Μάγιερς. Στο κείμενο του Κρις προστίθεται η χονδροειδής ανακρίβεια ότι ο Αρης πήρε μέρος «επειδή έτσι και αλλιώς θα γίνονταν η επιχείρηση» και «δεν ήθελε να πάρει όλη τη δόξα ο Ζέρβας»!! Πρόκειται για σκόπιμο ψέμα που αποδείχτηκε περίτρανα στην ίδια τη μάχη στον Γοργοπόταμο. Εκεί οι ΕΛΑΣίτες - 60 απέναντι σε 80 Ιταλούς - στο οχυρωμένο νότιο βάθρο της γέφυρας διεκπεραίωσαν τάχιστα - με νίκη - την πολεμική αποστολή τους, προϋπόθεση για να υπονομευτεί με εκρηκτικά η γέφυρα και να λήξει με επιτυχία η επιχείρηση.

Αντίθετα, στο βόρειο βάθρο της γέφυρας 40 ΕΔΕΣίτες με δύο αξιωματικούς - απέναντι στο - ακόμα - ανοχύρωτο σημείο, όχι μόνο δεν εξουδετέρωσαν τη μικρότερη απ' αυτούς δύναμη των Ιταλών από (30 στρατιώτες) αλλά παράτησαν τη μάχη. Χρειάστηκε, με διαταγή του Αρη η εφεδρεία - 30 ΕΛΑΣίτες - να καταβάλει - μέσα σε 20 λεπτά της ώρας - την αντίσταση των Ιταλών στο νότιο βάθρο. Στο «Ρ» της 20/11/05, γράφτηκε ότι οι ΕΔΕΣίτες στο βόρειο βάθρο ήταν 20. Το σωστό όμως είναι ότι ήταν διπλάσιοι, συνολικά 40!

Υπάρχει λοιπόν και η απόδειξη ότι μόνοι τους 60 ΕΔΕΣίτες δεν μπορούσαν, σε καμιά περίπτωση, να εξασφαλίσουν την επιτυχία της επιχείρησης άλλωστε, αν ο ΕΔΕΣ ήταν σε θέση - μόνος του - ν' ανταποκριθεί σ' αυτή την επιχείρηση, οι Αγγλοι σε καμιά περίπτωση δε θα ζητούσαν τη βοήθεια και του ΕΛΑΣ. Συνεπώς, το «έτσι κι αλλιώς» του Κρις προβάλλει - έντονα - προκλητικό ψέμα.

3. Η υπεροχή της μαχητικής ικανότητας του ΕΛΑΣ (σε σχέση με αυτήν του ΕΔΕΣ) ήταν δεδομένη και από το γεγονός ότι ο ΕΛΑΣ ήταν λαϊκός εθελοντικός στρατός αντίθετα με τον ΕΔΕΣ που, απ' την αρχή ως το τέλος της ύπαρξής του, υπήρξε μισθοφορικός στρατός, κύρια με χρήματα των Αγγλων (όπως και οι δυνάμεις της ΕΚΚΑ/5-42 του Δ. Ψαρρού).

4. Αργότερα οι Αγγλοι «ενέπνευσαν» στον Ζέρβα την επιστολή της 22/4/43 προς τον Αρη όπου - καθυστερημένα - βεβαίωνε ότι η επιτυχία της επιχείρησης υπήρξε κοινό έργο του ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ.

Εντούτοις φαίνεται ότι στο 5μηνο που μεσολάβησε, απ' την ανατίναξη της γέφυρας Γοργοπόταμου τον...«εγκαταλείπει η μνήμη του»!! καθώς γράφει πως «... νομίζει» ότι ο «ΕΛΑΣ συμμετείχε στη μάχη με 100 άνδρες» (του διαφεύγουν οι υπόλοιποι 50) και ο ΕΔΕΣ με 65 (προσθέτει ακόμα 5). Η υπαγόρευση παρόμοιου γράμματος απ' τους Αγγλους στο Ζέρβα, με προορισμό τον Αρη, προφανώς είχε σκοπό να συμβάλει σε κάποια ομαλοποίηση σχέσεων των δύο οργανώσεων ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ για να καρποφορήσει τελικά η αγγλική επιδίωξη ίδρυσης Κοινού Γενικού Στρατηγείου Ελλήνων Ανταρτών στη χώρα μας και, το χειρότερο, η καταστροφική υπαγωγή και του ΕΛΑΣ στις διαταγές του αγγλικού Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.