Παπαγεωργίου Βασίλης

Πράγματι, ο λαός έχει πληρώσει ατέλειωτα χρήματα στις πρώην ΔΕΚΟ και, μάλιστα, χωρίς να έχει τις ανάλογες υπηρεσίες. Χρήματα, τα οποία - μέσω των ΔΕΚΟ - πήγαιναν στα θησαυροφυλάκια των κάθε λογής «εθνικών προμηθευτών» και «εθνικών κατασκευαστών», που έλεγε κι ο Κ. Καραμανλής, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Φρόντιζαν γι' αυτό όλες οι κυβερνήσεις και το καπιταλιστικό κράτος. Οπως φροντίζει και η κυβέρνηση της ΝΔ, σήμερα, να τελειώσει το ημιτελές έργο του ΠΑΣΟΚ και να ολοκληρώσει την παράδοση των πρώην ΔΕΚΟ στην άμεση πλέον εκμετάλλευση από τους κεφαλαιοκράτες και, μάλιστα, με πολύ φτηνότερους εργαζόμενους και αφού φορτώσει τα όποια χρέη τους στον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή στο λαό. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, αύριο οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν ακόμη περισσότερα «ατέλειωτα χρήματα» στις ιδιωτικοποιημένες ΔΕΚΟ.

Ποια είναι η λύση; Η αποφασιστική ενίσχυση του αγώνα και της αντίστασης. Η λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Η Λαϊκή Εξουσία, γιατί μόνον έτσι οι ΔΕΚΟ θα είναι στα χέρια του λαού και θα υπηρετούν τις ανάγκες του.

Περισσότερες από 300 πτήσεις στην Ευρώπη έχουν πραγματοποιήσει, από το Σεπτέμβρη του 2001, τα αεροσκάφη της αμερικανικής ΣΙΑ, μεταφέροντας απαχθέντες «υπόπτους για τρομοκρατία». Αυτό αποκάλυψε πρόσφατα η αμερικανική εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», σημειώνοντας, μάλιστα, ποιες ευρωπαϊκές χώρες εμπλέκονται στην όλη ιστορία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της εφημερίδας, οι περισσότερες πτήσεις (94) έγιναν στη Γερμανία, ενώ η χώρα μας φιγουράρει στο σχετικό κατάλογο με 13 πτήσεις.

Αραγε, επιμένουν ακόμη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και οι συναρμόδιοι συνάδελφοί του να παριστάνουν τους ανήξερους;

«Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, για να αλλάξει "ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή", "θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς"... Δε γίνεται αλλιώς.

- Πάμε για επανάσταση;

- Δεν ξέρω αν θα πάμε, μπορεί να μην πάμε και ποτέ. Θεωρητικά μιλώντας. Για να αλλάξει η φορά που γυρνάει ο κόσμος, πρέπει να χυθεί πολύ αίμα. Η Ιστορία αυτό λέει. Τι περιμένετε, δηλαδή; Οτι στις Βρυξέλλες θα πάνε 10, 20, 50 κομμουνιστές και θα λένε "όχι, αυτό είναι άδικο", "όχι, ξέρετε δεν είναι έτσι"; Καλές είναι οι ιδέες, και τα λόγια και οι θεωρίες, αλλά άμα δε βγει ο εργάτης, ο αγρότης και ο βιοπαλαιστής στο δρόμο να ξεκολλήσουν τα πλακάκια και να φύγουν στα κεφάλια, δε θα γίνει τίποτα, πιστέψτε με! Δείτε αυτό το εγκληματικό που συνέβη με την κατάργηση του οκταώρου! Πόσα εκατομμύρια εργαζόμενοι είναι στην Ελλάδα; Τρία; Θα 'πρεπε να 'ναι όλοι στους δρόμους! Καταργείται το οκτάωρο; Νομίζω ότι είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση! Να καταργήσεις το οκτάωρο;».

Λόγια απλά και σταράτα, που, συνήθως, δεν τ' ακούς από έναν καλλιτέχνη. Το μικρό απόσπασμα είναι από συνέντευξη του Απόστολου Γκλέτσου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «NEMECIS». Κι έχει και συνέχεια...

Και η «ανάκριση» του Απ. Γκλέτσου συνεχίζεται:

«- Περιμένατε κινητοποιήσεις, ε;

- Απόρησα! Ελεγα "εντάξει, ξεχείλισε το ποτήρι!". Ετοιμαζόμουνα! Λέω "θα βγούνε τώρα και θα γίνει της τρελής!". Και ξαφνικά... κιχ! Και λέω τι έγινε; Και εκεί ξαναγυρίζω στον Τριανταφυλλόπουλο και σε τέτοιες εκπομπές...

- Για ποιον λόγο;

- Γιατί θεωρώ ότι είναι οι αναρτήσεις του συστήματος! Δηλαδή, κάθεται ο πολίτης στο σπίτι, τρώει και πίνει, τα λέει ο Μάκης, εκτονώνεται ο ίδιος, καθισμένος στον καναπέ, βρίζει, πίνει και μια μπίρα, έκλασε, πήγε κοιμήθηκε και την άλλη μέρα δουλειά. Γαϊδουρινή δουλειά! Λεφτά λίγα! Αρα με τον Μάκη τι έχει κερδίσει το σύστημα; Οτι δε σκέφτεται ο πολίτης να βγει από το σπίτι με τις πέτρες! Δε σας βάζει σε σκέψεις που είναι δυο φορές την εβδομάδα;».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σίγουρα, εκείνοι που έχουν δώσει την άδεια στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες να ελέγχουν ποιοι επιβαίνουν στα πλοία, στα αεροπλάνα και τα τρένα της ευρωπαϊκής ηπείρου και προσαρμόζουν συνεχώς τη νομοθεσία τους στο «αντιτρομοκρατικό» δόγμα των ΗΠΑ, δε δικαιούνται να δηλώνουν έκπληκτοι.

Αλλωστε, το αντιδημοκρατικό νομοθετικό πλέγμα, σύμφωνα με το οποίο άνθρωποι μπορούν να φακελώνονται, να συλλαμβάνονται και να εκδίδονται από χώρα σε χώρα δίχως την παραμικρή αιτιολογία, υπάρχει στην ΕΕ. Και υπάρχει, γιατί κάποιοι θέλουν να το χρησιμοποιήσουν και ίσως ήδη το χρησιμοποιούν.

Εξαιρετικά δείγματα έχουμε δει πολλές φορές και στη χώρα μας. Και μόνον η δράση των διάφορων υπηρεσιών κατά τους πρόσφατους Oλυμπιακούς Αγώνες είναι πειστικότατη απόδειξη.

ΔΗΛΑΔΗ, ΠΟΣΟ πιο ...ευθέως θα μπορούσε να το πει ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Χρήστος Μαρκογιαννάκης; Δήλωσε χτες στη Βουλή ότι υπήρχε εντολή για «διακριτική επιτήρηση» στη σύσκεψη του ΠΑΜΕ στα γραφεία του Συνδικάτου Οικοδόμων.

Τώρα, το επιχείρημά του ότι η επιτήρηση υπήρχε για να ...μη γίνουν επεισόδια, είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να πείσει ούτε τον πλέον αφελή Eλληνα πολίτη.

Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, το τοπικό αστυνομικό τμήμα δεν έστειλε τους δύο αστυνομικούς για ...συνδικαλιστική κατάρτιση. Ούτε, βέβαια, με δική του πρωτοβουλία. Σ' αυτά τα πράγματα κανείς κατώτερος δεν παίρνει πρωτοβουλίες...

Με άλλα λόγια, όλα έγιναν και γίνονται με εντολές της κυβέρνησης και είχε απόλυτο δίκιο στις καταγγελίες του ο «Ρ». Κι αν αναρωτιέστε, γιατί ζήταγε συγνώμη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, η απάντηση είναι απλή: Επειδή τους έπιασαν στα πράσα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το συνεπές αγροτικό κίνημα στη Θεσσαλία δίνει τις νέες μάχες κατά της αντιαγροτικής πολιτικής μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες κι αντιμετωπίζοντας πολλά εμπόδια. Απέναντί του δεν έχει μόνο την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει τους αγώνες, χρησιμοποιώντας τα «αγροτοδικεία» που τρομοκρατούν και τις εφορίες που επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα κι απειλούν με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων αγωνιστών της αγροτιάς. Είναι και το ΠΑΣΟΚ, που «συμπολιτεύεται» με την κυβέρνηση στην εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Είναι και η γνωστή «θεσσαλική παρέα» των συνδικαλιστών της ΝΔ, που «βάζει τα δυνατά της» για να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των αγροτών, «σπέρνοντας» παντού τη μοιρολατρία και κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι της για ν' απομαζικοποιήσει και ν' αποδυναμώσει τους αγώνες. «Δεν είναι ώρα για κινητοποιήσεις», δήλωσε ο Θ. Κοκκινούλης, «μαρτυρώντας», επιτέλους, σε ποιον υπακούσει και κάνοντας τη λαρισινή εφημερίδα «Ελευθερία» να κυκλοφορήσει με κεντρικό τίτλο της στην πρώτη σελίδα: «Στο μαντρί τα γαλάζια τρακτέρ»...

Η συνδικαλιστική της δράση εξαντλείται σε κερδοφόρες για την ίδια συμφωνίες με ιδιωτικές επιχειρήσεις, στη διοργάνωση δεξιώσεων, αλλά και στην πολύ χρήσιμη για τις κυβερνήσεις του δικομματισμού εκτόνωση και ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας των αναπήρων. Πρόκειται, βέβαια, για την ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΕΑ), η οποία ξύπνησε - παραμονές της 3ης Δεκέμβρη, Παγκόσμιας Μέρας των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες - από τη χειμερία νάρκη του βολέματος και του συμβιβασμού με την κυρίαρχη πολιτική και κυκλοφόρησε επετειακή ανακοίνωση. Στην τελευταία ευλογάει τα γένια της... για την αδράνειά της και ανακοινώνει ένα ακόμα πρόγραμμα δεξιώσεων και άλλων κοσμικών εκδηλώσεων! Από κοντά και η διοίκηση του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών (ΠΑΣΠΑ), που, ενισχύοντας το αντιπολιτευτικό έργο του ΠΑΣΟΚ, ανακοίνωσε την πραγματοποίηση συγκέντρωσης στο Μέγαρο Μαξίμου για σήμερα.

Οι ανάπηροι από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που βλέπουν καθημερινά τη ζωή τους να χειροτερεύει σαν αποτέλεσμα της πολιτικής των κομμάτων του δικομματισμού και των συνοδοιπόρων του στο χώρο των αναπήρων, δεν έχουν παρά να τους γυρίσουν την πλάτη. Και μαζί με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα, να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα, με πρώτο σταθμό τη σημερινή κινητοποίηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, στις 11.30, στην αίθουσα συγκεντρώσεων στη Χαλκοκονδύλη 37, στον 5ο όροφο και στην πορεία που θα ακολουθήσει στη Βουλή.

Πριν από αρκετούς αιώνες, στην εποχή της δουλοκτητικής κοινωνίας, η εργασία των δούλων είχε όλα τα χαρακτηριστικά της σκλαβιάς. Ο δούλος εργαζόταν όποτε, όσο, όπου και όπως ήθελε ο αφέντης του. Η «αμοιβή» του ήταν τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή του. Και αυτά, για όσο καιρό ήταν χρήσιμος και απαραίτητος. Μετά, έγινε ένα βήμα προόδου, με τη φεουδαρχική κοινωνία. Ο δούλος απαλλάχτηκε από τις αλυσίδες κι έγινε παραγωγός. Ηταν, όμως, πλήρως εξαρτημένος από τον φεουδάρχη - ιδιοκτήτη της γης και των εργαλείων, στον οποίο έπρεπε να καταβάλλει το μεγαλύτερο μέρος των κόπων του. Και μετά, ήρθαν η Γαλλική Επανάσταση και οι άλλες αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις, για να διακηρύξουν, ότι η εργασία δεν είναι σκλαβιά, αλλά το θεμελιακό και στοιχειώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου και, ταυτόχρονα, η πρώτιστη υποχρέωση της οργανωμένης σε κράτος ανθρώπινης κοινωνίας να το εξασφαλίσει. Ολ' αυτά, βέβαια, στην πρώτη και προοδευτική φάση του καπιταλισμού, που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, όμως, εδώ και πολύ καιρό.

Σήμερα, καθώς ο σύγχρονος καπιταλισμός πορεύεται στο δρόμο της συνεχούς αντιδραστικοποίησής του, το δικαίωμα στην εργασία έχει μετατραπεί σε... ευκαιρία απασχόλησης κι αυτό στα λόγια. Και οι κυρίαρχες δυνάμεις προωθούν ήδη ένα μοντέλο εργασίας, όπου ο εργαζόμενος θα δουλεύει όποτε, όσο, όπου και όπως θέλει ο κεφαλαιοκράτης επιχειρηματίας, ο σύγχρονος «αφέντης».

Στη χώρα μας, για λόγους που έχουν σχέση με την ίδια τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους, ο δεσμός Εκκλησίας - κράτους δημιουργήθηκε και ενισχύθηκε σε μια περίοδο, το 19ο αιώνα, κατά την οποία σε πολλές χώρες ο χωρισμός τους επιβάλλονταν από τις αστικές επαναστάσεις, και συνεχίζεταιέ ως τις μέρες μας.

Απ' την άλλη, η ηγεσία της Εκκλησίας αξιοποίησε και συνεχίζει να αξιοποιεί αυτή τη σχέση, για να κατοχυρώνει και να διευρύνει το δικό της μερίδιο στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική ισχύ της κρατικής εξουσίας.

Η πρόταση του ΚΚΕ αφορά σε ορισμένες κρίσιμες πλευρές της σχέσης Εκκλησίας - κράτους όπως το θέμα του πολιτικού και του θρησκευτικού γάμου, της βάφτισης, της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, στη διδασκαλία των θρησκευτικών, κ.ά. Στο πλαίσιο ενός οριστικού χωρισμού, ο οποίος πρέπει να αποφασιστεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.