Δεν πληρώνεις, δεν ασφαλίζεσαι«Σαράντα έξι εκατομμύρια Αμερικανοί, περίπου όσοι ο πληθυσμός της Καλιφόρνια και του Μίσιγκαν, ήταν πέρσι ανασφάλιστοι. Οι ανασφάλιστοι αυξήθηκαν κατά ολόκληρα 6.000.000 από το 2000 (...) περίπου 3.700.000 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν σε αυτή την περίοδο την ασφάλιση υγείας που τους παρείχαν οι εργοδότες τους, ενώ το συνολικό ποσοστό των Αμερικανών που έχουν ασφάλιση υγείας από την επιχείρηση στην οποία εργάζονται μειώθηκε από 63,6% το 2000 σε 59,8%. Σχεδόν δηλαδή ο ένας στους δύο Αμερικανούς δεν έχει σήμερα ασφάλιση υγείας από την επιχείρησή του (...) ο αριθμός αυτός δεν αποδίδει την ακόμη πιο οικτρή πραγματικότητα καθώς δε λαμβάνει υπόψη του την αύξηση του πληθυσμού στις ΗΠΑ (...) η μείωση της ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων από τις επιχειρήσεις συνεχίστηκε και το 2003-2004 περίοδο κατά την οποία η αμερικανική οικονομία δημιούργησε 1,5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας (...) απέναντι σ' αυτή τη λαίλαπα αρκετοί Αμερικανοί στράφηκαν στο δημόσιο σύστημα υγείας (...) ο αριθμός των Αμερικανών που στράφηκαν στα δημόσια συστήματα ιατροφαρμακευτικής κάλυψης αυξήθηκε κατά 8.000.000 (...) τα δημόσια συστήματα υγείας έσωσαν αρκετούς Αμερικανούς όχι όμως όλους (...) γιατί είναι ισχυρά μόνο στην κάλυψη παιδιών, ηλικιωμένων και ατόμων με ειδικές ανάγκες (...) αρκετοί ενήλικοι που έχασαν την ασφάλιση από τις επιχειρήσεις κατέληξαν τελικά ανασφάλιστοι (...) η βασική μέθοδος ασφάλισης είναι μέσω των επιχειρήσεων (...) η ισχύς της βασίζεται στο "αποτελεσματικό" μοίρασμα των κινδύνων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων (...) σε περιόδους χαμηλής διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων οι επιχειρήσεις απαιτούν από τους εργαζόμενους τους να πληρώνουν υψηλότερες εισφορές ή να πληρώνουν περισσότερα από την τσέπη τους για την υγεία τους. Ωθούν έτσι τους εργαζόμενους στο υποτυπώδες δημόσιο σύστημα (...) μεταφέρουν το κόστος της ασφάλισης στους φορολογούμενους»(στοιχεία από το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής των ΗΠΑ /επεξεργασία Μπ. Μιχάλης / «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).