Εάν είσαι κινηματογραφιστής λες, «ε, ρε, να είχα ένα τέτοιο θέμα». Ενας γκάνγκστερ (εσείς κάνετε όποιον παραλληλισμό θέλετε), πιάνει ένα μικρό παιδί και το μετατρέπει σε ζώο (σκυλί). Στη συνέχεια, κάθε φορά που θέλει να επιβάλει τη θέλησή του, αμολάει το «σκύλο» και αναγκάζει τους αντιπάλους του να ομονοήσουν!

Το θέμα, όμως, δε σταματάει εδώ! Το «ζώο» κάποια μέρα έρχεται σε επαφή με τον έρωτα, την τρυφερότητα, τη μουσική και τη γνώση. Σιγά - σιγά ξαναγίνεται άνθρωπος. Αρνείται να υπακούσει το αφεντικό του. Αρνείται να συμπεριφέρεται σαν ζώο!

Ο κ. Λουί Λετεριέ τα άφησε όλα αυτά να υπάρχουν κάπου στο βάθος. Στο πολύ βάθος, όμως! Σε πρώτο πλάνο έφερε τις πολεμικές τέχνες, τη βία και το χαβαλέ. Και έφτιαξε, όπως ήταν επόμενο, μια ακόμα ταινία, για τα γνωστά super market της κινηματογραφικής τέχνης, τα πολυεθνικά πολυσινεμά! Εκεί όπου η τέχνη ψήνεται στο ίδιο καζάνι, που ψήνεται το ποπ-κορν!

Κρίμα, γιατί η ταινία, έστω και άθελά της, αποκαλύπτει το ταλέντο των δημιουργών και τους εκθέτει! Τόσο ο ίδιος ο σκηνοθέτης, όσο και οι άλλοι συντελεστές, γνωρίζουν κινηματογράφο. Ο διευθυντής φωτογραφίας, το μουσικό συγκρότημα που υπογράφει τη μουσική, ο μοντέρ (εξαιρετικό το δέσιμο των πλάνων και η ηχητική μπάντα), ο σκηνογράφος και, προπαντός οι ηθοποιοί, σε κάθε ευκαιρία, και με κάθε ευκαιρία, ξεδιπλώνουν τις ικανότητές τους. Ομως, δυστυχώς, τις ξεδιπλώνουν πάνω στην άμμο. Και έρχεται το κύμα, η εμπορική σκοπιμότητα, και τα κάνει όλα συντρίμμια.

Παίζουν: Τζετ Λι, Μόργκαν Φρίμαν, Μπομπ Χόσκινς.