Σηκώνει τα μανίκια η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, μετά τη θερινή ραστώνη, έτοιμη να αναλάβει ξανά το φυσικό της ρόλο στο παραπέρα σακάτεμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων από την κυβέρνηση και το ΣΕΒ. Η ομιλία του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ αποτέλεσε τον καταλύτη, για να αφήσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τους δημαγωγικούς αντικυβερνητικούς λεονταρισμούς και να επανέλθει, και φραστικά, στο γνώριμο μοτίβο της απόλυτης συναίνεσης με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Το απόσταγμα της προχτεσινής συνάντησης της ΓΣΕΕ με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ήταν η συνδικαλιστική εκδοχή της πολιτικής γραμμής του ΠΑΣΟΚ, όπως την ανέπτυξε ο πρόεδρός του στη Θεσσαλονίκη: Καλό για τους εργαζόμενους και τον τόπο είναι ό,τι εξυπηρετεί το κεφάλαιο.

Σε τι κατέληξαν, λοιπόν, κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Πρώτον, να «ξεκινήσουν» μέσα στο 2006 το διάλογο - που ποτέ δε σταμάτησε - για το Ασφαλιστικό, σύμφωνα με το δεδηλωμένο χρονοδιάγραμμα της κυβέρνησης και τις απαιτήσεις της ΕΕ και των βιομηχάνων. Η «κόντρα», για το εάν ο διάλογος θα γίνει στην ΟΚΕ ή θα είναι «εθνικός διάλογος», ουδόλως αφορά τους εργαζόμενους. Εχουν πλέον μπόλικη πείρα για το πώς το τραπέζι του «κοινωνικού εταιρισμού» μετατρέπεται μονομιάς σε λαιμητόμο, άσχετα με τον κυβερνητικό μηχανισμό που το στεγάζει. Δεύτερον, κατέληξαν σε μιαν ιδιότυπη εργασιακή ειρήνη, αφού η συμβιβασμένη πλειοψηφία δήλωσε ότι ...μελετά το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων, θεωρώντας ότι «εξαργυρώνει» ακόμα τη φιέστα της ΔΕΘ.

Οσο για το περιεχόμενο των απροσδιόριστων κινητοποιήσεων; Μισθολογικές διεκδικήσεις για τη νέα ΕΓΣΣΕ, που θα καλύπτουν τις απώλειες εισοδήματος από τον πληθωρισμό, αναφώνησε ο Χρ. Πολυζωγόπουλος. Χωρίς, προφανώς, και ο ίδιος να είναι σε θέση να εξηγήσει πώς οι «αυξήσεις», που σύντομα θα υπογράψει με το ΣΕΒ, θα οδηγήσουν ακόμα και στη «σταδιακή σύγκλιση των μισθών με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο», όπως πιπίλιζε στα προεόρτια της ΔΕΘ. Οχι γιατί «σύγκλιση μισθών» δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί, αλλά γιατί το βασικό για τους εργαζόμενους είναι μισθοί που να ικανοποιούν τις ανάγκες τους. Κατά τα άλλα - και καθόλου τυχαία - οι λεονταρισμοί της πλειοψηφίας της συναίνεσης προς τον Γ. Αλογοσκούφη περιορίστηκαν στο επίδομα θέρμανσης, το οποίο, μάλιστα, η ΓΣΕΕ έσπευσε να το προσδιορίσει στα 300 ευρώ.

Αν, όμως, η συναίνεση είναι επάρατη νόσος, η μειοδοσία είναι το σύμπτωμά της. Ο Χρ. Πολυζωγόπουλος, ζητώντας την καταβολή επιδόματος θέρμανσης σε όσους έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 11.000 ευρώ, κατέταξε λίγο - πολύ στους υψηλοεισοδηματίες όσους βγάζουν πάνω από 785,71 ευρώ το μήνα! Καμιά έκπληξη. Είναι ο ίδιος, που πρότεινε τον κεφαλικό φόρο για το Ασφαλιστικό στα «υψηλά» εισοδήματα των 1.200 ευρώ το μήνα...

Καμιά ανοχή! Αυτό είναι το σύνθημα, που πρέπει να γεμίζει το στόμα και το μυαλό κάθε εργάτη και εργάτριας, κάθε υπάλληλου, ανεξάρτητα από κλάδο και χώρο δουλιάς. Καμιά ανοχή στα αντεργατικά φιρμάνια της κυβέρνησης, στην ανοιχτή ή σιωπηλή συμφωνία και στήριξη των κομμάτων του κεφαλαίου. Καμιά ανοχή στους συνδικαλιστικούς βαστάζους αυτής της πολιτικής. Συσπείρωση δυνάμεων, οργάνωση και πάλη με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, είναι ο ρεαλιστικός μονόδρομος για την εργατική τάξη.