Τμήμα αρχαίας συνοικίας αποκάλυψε η σωστική ανασκαφή της ΚΑ' ΕΠΚΑ σε οικόπεδο ιδιώτη στο ακρωτήριο Πλάκας της Ανδρου, όπου, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, «εκτείνονται τα ερείπια μεγάλης πόλης που άκμασε κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού (2000-1900 π.Χ. περίπου)».

Συγκεκριμένα αποκαλύφθηκε τμήμα συνοικίας με καλά διατηρημένα οικοδομήματα - τουλάχιστον τέσσερα - και δρόμο με βαθμίδες που φαίνεται οδηγούσε σε μικρή πλατεία. Από τα κτίρια αυτά το ένα διατηρείται μέχρι το επίπεδο του πρώτου ορόφου και έχει διαστάσεις 8Χ9μ. Από τα άλλα τρία αποκαλύφθηκε μόνο τμήμα τους, ενώ ένα από αυτά είναι κτισμένο πάνω σε άλλο παλαιότερο. Βρέθηκαν επίσης κεραμικά, όπως μεγάλοι αποθηκευτικοί πίθοι με πλαστική διακόσμηση, πρόχοι, πιθοειδή αγγεία, λίθινα εργαλεία (τριβεία, τριπτήρες) κλπ.

Κατά τους αρχαιολόγους «φαίνεται ότι η πόλη είχε υποστεί μεγάλες αλλεπάλληλες καταστροφές, πιθανότατα από σεισμούς, από το τέλος της Πρωτοκυκλαδικής μέχρι και τα μέσα της Μεσοκυκλαδικής εποχής. Η τελευταία καταστροφή τοποθετείται στην πρώιμη Μεσοκυκλαδική περίοδο (2000-1900 π.Χ. περίπου) και η αμέσως προηγούμενη στο τέλος της Πρωτοκυκλαδικής ΙΙΙΒ και στις αρχές της πρώιμης Μεσοκυκλαδικής περιόδου».

Εκτιμούν, επίσης, ότι η ίδρυση της πόλης ανάγεται πολύ παλαιότερα, βασισμένοι σε δύο σημαντικά ευρήματα: ένα στρώμα καταστροφής, που βρέθηκε ανάμεσα σε δύο από τα κτίρια, με πλήθος κεραμικής, η οποία καλύπτει τουλάχιστον την Πρωτοκυκλαδική περίοδο και η ανακάλυψη «εξαιρετικής σπουδαιότητας» βραχογραφιών, «οι οποίες παρουσιάζουν κοινά στοιχεία ως προς την τεχνική, την κλίμακα και τη θεματογραφία με τις βραχογραφίες του νεολιθικού οικισμού του Στρόφιλα στην Ανδρο. Μοναδική είναι η σύνθεση όπου παριστάνεται σε φυσικό μέγεθος το κεφάλι ανθρώπινης μορφής να περιβάλλεται με σειρά συμβολικών θεμάτων (...)».