Μια από τις πιο δημοφιλείς όπερες της ιστορίας του λυρικού θεάτρου είναι η «Κάρμεν», με τους Μαρία Γιούινγκ, Μπάρι Μακ Κόλεϊ, Ντέιβιντ Χόλογουέι, υπό τη διεύθυνση του Μπέρναντ Χάιτινκ.

Το αριστούργημα αυτό του Ζορζ Μπιζέ, σε τέσσερις πράξεις και σε λιμπρέτο των Χέντριχ Μέιλακ και Λούντβιχ Χάλεβι, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1875. Η «Κάρμεν» είναι η τελευταία όπερα του Μπιζέ, με την οποία ξεκίνησε μια νέα εποχή για τη γαλλική Οπερά - Κομίκ και το λυρικό θέατρο εν γένει.

Το διακεκριμένο αυτό έργο έχει ένα πάθος και μια ζωντάνια που βρίσκουμε και στα υπόλοιπα έργα του συνθέτη, υπογραμμίζοντας όμως και τη βαθιά του σχέση με τη μουσική, καθώς και την εμμονή του στην τελειοποίηση όλων των εκφραστικών του μέσων. Το οπερετικό έργο του συνθέτη κατόρθωσε σιγά σιγά να αναδειχτεί, σε πείσμα της μόδας της εποχής που επικρατούν ανάλαφρες κωμικές όπερες «ιταλικού» χαρακτήρα (Κυριακή, «Βουλή - Τηλεόραση», 22.30).