«Εξαρτήματα» που διευκολύνουν τη λήψη ναρκωτικών σε μορφή σκόνης, αλλά και τον τεμαχισμό του «χόρτου», πωλούνταν μεταξύ άλλων σε περίπτερο στην πλατεία Κοτζιά, που είχε στηθεί κατά τη διάρκεια του τριήμερου φεστιβάλ για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής. Σε μια διοργάνωση, δηλαδή, όπου συμμετείχαν χιλιάδες νεολαίοι και έγινε υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, με θέμα της τη μουσική, και μάλιστα λίγες ημέρες πριν την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών.

Προφανώς, το προαναφερόμενο περιστατικό δεν είναι άσχετο με τη γενικότερη ανοχή που καλλιεργείται πολύμορφα γύρω από το θέμα των ναρκωτικών και στοχεύει στη νομιμοποίηση των ουσιών - έστω, των λεγόμενων «μαλακών» - τόσο στη συνείδηση των νέων, όσο και στην κοινωνία. Και δε γίνεται, βέβαια, τυχαία η σύνδεση της «μαστούρας» και της ναρκοκουλτούρας με τη μουσική, που αποτελεί για πολλούς νέους διέξοδο και τρόπο έκφρασης. Κι αν τυχόν αναρωτιέστε, πώς αναλαμβάνει ένας μικροπωλητής το «ρίσκο» να εμπορεύεται φόρα παρτίδα σε μια δημοτική διοργάνωση, ακριβώς απέναντι από το Δημαρχείο, εξαρτηματάκια για «μυτιές» και άλλα παρόμοια, ίσως, η απάντηση να βρίσκεται στη μη ύπαρξη ρίσκου. Το γιατί δεν υπάρχει, είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον ερώτημα...